Το περασμένο Σάββατο συναντήθηκαν στο Παρίσι οι επικεφαλής των «προοδευτικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων», μεταξύ των οποίων ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ, ο πρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Ρέντσι, ο Αυστριακός καγκελάριος Φάιμαν και άλλοι. Παρών και ο Αλέξης Τσίπρας, που με τη συμμετοχή του είχε στόχο, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, να ωθήσει την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία σε… πιο αριστερές και φιλελληνικές θέσεις. Πριν καν πραγματοποιηθεί η συνάντηση, το παιδί-θαύμα της ιταλικής κεντροαριστεράς, ο Ματέο Ρέντσι, φρόντισε να στείλει ένα σαφές μήνυμα για το πόσο… αριστερά και φιλελληνικά σκοπεύει να πάει: ανακοίνωσε την αποστολή καραμπινιέρων στην Αλβανία, ώστε να «σφραγίσουν» τα σύνορα με την Ελλάδα!
Βέβαια ο Ρέντσι δεν χρειάζεται να ανησυχεί ακόμη τόσο για το αλβανικό «πέρασμα», αφού μόνο τις τελευταίες τρεις ημέρες έφτασαν σε ιταλικό έδαφος πάνω από 3.000 πρόσφυγες από τη Λιβύη – την πρώην ιταλική αποικία που ανατίναξαν οι Δυτικοί και στην καταλήστευση της οποίας πρωτοστατεί και σήμερα η Ιταλία, κυρίως μέσω της κρατικής εταιρίας πετρελαίου και αερίου ΕΝΙ. Κι ακόμη δεν έχει αποφασιστεί καν μια νέα δυτική επέμβαση στην ήδη κατεστραμμένη Λιβύη! Το αίτημα να ηγηθεί της ενδεχόμενης επέμβασης (η οποία υποτίθεται θα αποσκοπεί στην καταπολέμηση των τζιχαντιστών, αλλά και στη βίαιη ανακοπή των αναμενόμενων προσφυγικών ροών) επανέλαβε εκ νέου ο Ρέντσι τόσο προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, όσο και προς άλλους ηγέτες της Ε.Ε.
Αντιδημοκρατικό κρεσέντο και εσωκομματικά όργια
Στο μεταξύ στο εσωτερικό της Ιταλίας επιβεβαιώνεται η σταδιακή αλλά ουσιαστική κατάργηση ακόμη και της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, αφού η κυβέρνηση Ρέντσι προκαλεί διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης όποτε φαίνεται ότι δεν μπορεί να αποσπάσει την απαιτούμενη πλειοψηφία για τα νομοσχέδια που προωθεί. Και σε τέτοιες κρίσιμες ψηφοφορίες, που έχουν ως αποτέλεσμα την υπερψήφιση των επίμαχων νομοσχεδίων χωρίς καμιά συζήτηση, στηρίζεται και από πολλούς βουλευτές και γερουσιαστές της Δεξιάς, που βλέπουν ότι ο Ρέντσι μπορεί να επιβάλει όλα όσα αδυνατούσε να περάσει ο Μπερλουσκόνι. Αυτό το γεγονός εξάλλου είναι που προκαλεί τη φοβερή και διαρκή κρίση στους κόλπους της ιταλικής Δεξιάς, η οποία φαίνεται κυριολεκτικά… άχρηστη στους συστημικούς κύκλους όταν υπάρχει η εξυπηρετικότατη κεντροαριστερά του Ρέντσι.
Εάν βέβαια περάσει η επιδιωκόμενη μεταρρύθμιση του Συντάγματος και του εκλογικού νόμου, ο Ρέντσι δεν θα έχει καν ανάγκη από τέτοια κόλπα. Σε ό,τι αφορά τον εκλογικό νόμο, ένα κόμμα με 40% θα αποσπά το 55% των εδρών της βουλής. Εάν κανένα κόμμα δεν πάρει 40% θα ακολουθούν… εκλογές-μπαράζ μεταξύ των επικρατέστερων, όπου ακόμη και με 25% το πρώτο κόμμα θα αποκτά αυτοδυναμία στη βουλή! Από τόσο «δημοκρατικές και ευρωπαϊκές αξίες» εμφορείται το παιδί-θαύμα της κεντροαριστεράς, που αγνοεί επιδεικτικά ακόμη και τις αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου – το οποίο αποφάσισε ότι είναι αντισυνταγματικός ο ισχύων εκλογικός νόμος (που σε σύγκριση με τα σχέδια του Ρέντσι είναι… δημοκρατικότατος) διότι δίνει υπερβολικές έδρες-μπόνους στο πρώτο κόμμα.
Για δε τη νέα γερουσία που προτείνει ο Ρέντσι, επίσης δεν θα υπάρχει πρόβλημα: και τα 101 μέλη της θα είναι διορισμένα από τους δήμους, τις περιφέρειες και τον πρόεδρο της χώρας! Ίσως γι’ αυτό να έχει εξελιχθεί σε κυριολεκτικό όργιο η διαδικασία εσωτερικών προκριματικών εκλογών στο Δημοκρατικό Κόμμα του Ρέντσι για την ανάδειξη των «κεντροαριστερών» υποψηφίων ενόψει των επερχόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών. Χαρακτηριστικά, στο Μιλάνο παρατηρήθηκε ξαφνική εισβολή… Κινέζων στο Δημοκρατικό Κόμμα – οι οποίοι γράφτηκαν μέλη καθ’ υπόδειξη των επικεφαλής της κινεζικής παροικίας για να υποστηρίξουν τον εκλεκτό του Ρέντσι, τον πρώην(;) δεξιό Τζιουζέπε Σάλα, συνεργάτες του οποίου είναι υπόδικοι για διαφθορά. Ή στη Νάπολι, όπου άνθρωποι του μαφιόζου Κούφαρο μοίραζαν χαρτονομίσματα των 20 ευρώ στα μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος για να ψηφίσουν την, επίσης εκλεκτή του Ρέντσι, Βαλέρια Βαλέντε. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, δεν είναι να απορεί κανείς που αρκετοί «ριζοσπάστες» θεωρούν πολύ επιτυχημένο και πολύ προοδευτικό τον κύριο Ματέο Ρέντσι…
Γ.Α.
