Αμφισβητούσαν τη σοβαρότητά μας, χαμογελούσαν χαιρέκακα πίσω από την πλάτη μας. Στην καλύτερη περίπτωση μας χτυπούσαν φιλικά στον ώμο. Του Μάριου Διονέλλη
Όποτε μιλούσαμε για τις γερμανικές αποζημιώσεις και τον κλεμμένο πλούτο που χρωστά η Γερμανία στην Ελλάδα, μας αντιμετώπιζαν περίπου σαν τους τρελούς του χωριού.
Δε λέω για τους ξένους, λέω για τους ντόπιους. Από αυτούς ήταν αβάσταχτη η προδοσία. Από τον θείο Καραμανλή, που πούλησε το θέμα για να «ανήκομεν εις την Δύση» μέχρι τον Σημίτη και τον Σταθόπουλο που ξετσίπωτα παρενέβησαν στην ελληνική Δικαιοσύνη. Από τους ανύπαρκτους ΓΑΠ και Καστανίδη που δεν τόλμησαν να βρεθούν στην τελευταία δίκη στη Χάγη, με τις γνωστές αρνητικές συνέπειες για τις διεκδικήσεις των πολιτών μέχρι και την ίδια την Αριστερά μερικές φορές που δεν φάνηκε να το πολυπιστεύει, αφήνοντας τον Γλέζο να φωνάζει και να προσπαθεί ακόμα να κατεβάσει σημαίες από την Ακρόπολη.
Και τώρα που η Μέρκελ είναι μπροστά σε εκλογές, το ίδιο το Spiegel κάνει παιχνίδι μιλώντας για αποζημιώσεις στην Ελλάδα. Και τώρα ο Αβραμόπουλος ενημερώνει τον Πρόεδρο για το «σοβαρό θέμα» και για τη «δεδομένη ελληνική πολιτική βούληση». Και η απόρρητη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους διαβιβάστηκε αρμοδίως…
Τρίχες κατσαρές. Ερωτήσεις χωρίς απάντηση και πάλι.
Γιατί απόρρητη η έκθεση; Γιατί δεν είναι όλα στο φως; Θα κινηθεί νομικά η Ελλάδα κατά της Γερμανίας αφού πλέον οι προσφυγές ιδιωτών αποκλείστηκαν; Θα τολμήσει να στείλει το λογαριασμό στον Σόιμπλε ο Στουρνάρας;
Μας έλεγαν γραφικούς. Γελούσαν μαζί μας και το ίδιο κάνουν και τώρα. Ξέρουν πως έχουν να κάνουν με ανθρωπάκια που δεν σέβονται ούτε τη μνήμη των νεκρών τους ούτε το μέλλον των σημερινών υποτελών.
Οι γραφικοί σήμερα ξαναρωτούν: «θα στείλει το λογαριασμό στον Σόιμπλε ο Στουρνάρας»;
Οι γραφικοί και αύριο θα ρωτούν: «Θα στείλει το λογαριασμό στον Σόιμπλε ο Τσίπρας»;
