Ο κ. Τσίπρας στην προσπάθειά του να πει κάτι για να βγει από την πολιτική αφάνεια των ημερών επέλεξε τον τομέα της οικονομίας. Υπό τον βαρύγδουπο τίτλο «Μένουμε Όρθιοι» παρουσίασε πακέτο μέτρων για την οικονομία. Βασικές του γραμμές η διάθεση 14 δισ. ευρώ για δημοσιονομικά μέτρα στήριξης και 12 δισ. για ενέσεις ρευστότητας στην πραγματική οικονομία με επιπλέον στοιχεία την αναστολή όλων των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων για όσο διαρκεί το πρόγραμμα (τουλάχιστον 6 μήνες).
Το πρόγραμμα τόσο όσον αφορά το περιεχόμενο όσο και τον τρόπο προβολής του θύμισε άλλες εποχές. Θύμισε το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» του 2014 που υποσχόταν λύσεις ανακούφισης του λαού με το τέλος των μνημονίων. Και τότε έλεγαν όπως και σήμερα λένε ότι το πρόγραμμα είναι «ολοκληρωμένο» και «κοστολογημένο ως το τελευταίο ευρώ». Το τι έγινε εκείνο το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» είναι γνωστό. Δεν υλοποιήθηκε ποτέ, απλά αποτέλεσε το βασικό εργαλείο προπαγάνδας των Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ για να γίνουν κυβέρνηση. Ακολούθησε το 3ο και χειρότερο μνημόνιο με την υπογραφή τους και οι δεσμεύσεις λαού και χώρας στους δανειστές μέχρι το 2060.
Θα μπορούσαμε να καταγράψουμε πάρα πολλά σε σχέση με το τι ακριβώς προτείνουν, αν είναι κοστολογημένα όπως λένε, ρεαλιστικά σε σχέση με την τρέχουσα κατάσταση και ευρωπαϊκή συγκυρία κ.λπ. Θα αρκεστούμε, λόγω χώρου μόνο σε μερικές επισημάνσεις.
Ο κ. Τσίπρας για μία ακόμα φορά «μοιράζει» εκ του ασφαλούς δισεκατομμύρια. Όταν ήταν κυβέρνηση τα μάζευε με τα μνημόνια και τα υπερπλεονάσματα. Τώρα που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα; Η απάντηση του είναι εύκολη, από το «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ. Ας αφήσουμε κατά μέρος τη φύση και το περιεχόμενο αυτών των αποθεματικών, εάν επαρκούν και σε τι. Ας συμφωνήσουμε ότι μπορούν να διατεθούν όπως λέει. Τότε γιατί ο ίδιος που δημιούργησε αυτό το μαξιλάρι δεν τα αξιοποίησε τα δύο τελευταία έτη της κυβερνητικής του θητείας όχι για να τα μοιράσει σε παροχές, όπως ζητά σήμερα, αλλά να χρηματοδοτήσει έστω συγκεκριμένα έργα ανάπτυξης που θα έδιναν ώθηση στην ν οικονομία και θα ανακούφιζαν το λαό;
Ζητά σήμερα 4.000 προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού όταν ως κυβέρνηση συνέχιζε τη μείωση των δαπανών για την υγεία. Ζητά την επέκταση της κατ’ ευφημισμό προστασίας της πρώτης κατοικίας όταν είναι γνωστό ότι αυτή δεν υπάρχει αφού είναι ζήτημα πλέον αν καλύπτει 5.000 περιπτώσεις. Ζητά επιτάχυνση εκταμίευσης των πληρωμών του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων (ΠΔΕ), αυτός που έκανε «επιστήμη» την υποβάθμιση του προγράμματος, τη συνεχή του μείωση και τη μεταφορά όλων των πληρωμών στο τέλος του έτους και το κουτσούρεμά τους για να μπορούν να βγαίνουν τα στοιχεία για το υπερπλεόνασμα. Ζητά αναβολή του συνόλου των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων για έξι μήνες, αυτός που έκανε επίσης επιστήμη το φοροκυνηγητό και τις κατασχέσεις ακόμα και πρώτων κατοικιών λαϊκών στρωμάτων για να βγαίνουν τα υπερπλεονάσματα.
Προτείνει τη χρήση του αποθεματικού για χρηματοδότηση και την αναστολή των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων αλλά δεν λέει «πονηρά σκεπτόμενος» κουβέντα για τις πληρωμές των τοκοχρεολυσίων εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους που για το 2020 είναι περίπου 5 δισ. Φυσικά δεν μπορεί να μιλήσει για το θέμα του χρέους, αυτός που εκλέχτηκε για να κάνει «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους» και υπέγραψε την εξόφλησή του με δεσμεύσεις μέχρι το 2060.
Συνοπτικά, αυτός ο πολιτικός χώρος, που συνεχίζει να μιλά έστω και μερικώς πλέον στο όνομα της Αριστεράς, σε συνθήκες πανδημίας ξεσκόνισε τις παλαιές δοκιμασμένες πρακτικές παραπλάνησης του λαού και βγήκε πάλι στο σεργιάνι.
