Διαφοροποίηση Ισπανίας και Ε.Ε. από τη στήριξη που του προσφέρουν οι ΗΠΑ
Οξύνεται κι άλλο η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, καθώς αυτές τις μέρες το Ισραήλ άρχισε να βομβαρδίζει το νότιο Λίβανο ως αντίποινα για την επίθεση της Χεζμπολά σε ισραηλινό στρατιωτικό κονβόι την Τετάρτη, όπου δύο ισραηλινοί στρατιώτες σκοτώθηκαν και πολλοί τραυματίστηκαν. Τα πυρά των Ισραηλινών πέφτουν σε πολλά χωριά, ενώ στρατιωτικά αεροπλάνα τους φτάνουν στη Βηρυτό και πολεμικά πλοία τους παραβιάζουν τα χωρικά ύδατα του Λιβάνου. Μέχρι τώρα από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς έχει σκοτωθεί ένας Ισπανός στρατιώτης της UNIFIL, της «μεταβατικής δύναμης» του ΟΗΕ στο Λίβανο.
Η πολυεθνική αυτή αποστολή, που αριθμεί πάνω από 10.000 κυανόκρανους, στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο μεταβατική καθώς εποπτεύει τα σύνορα μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου ήδη από το 1978, όταν το Ισραήλ είχε δεσμευτεί να αποχωρήσει από περιοχές που είχε καταλάβει. Αντίθετα, όμως, ακολούθησε η ισραηλινή εισβολή του 1982 με στόχο τη συντριβή της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO). Ένας Αμερικανός στρατιωτικός αναλυτής παρατηρούσε τότε ότι η προσπάθεια του Ισραήλ να εκφοβίσει τον πληθυσμό του νότιου Λιβάνου με βομβαρδισμούς προκειμένου να διευκολύνει την επέλασή του ήταν αποτυχημένη για έναν απλό λόγο: οι Λιβανέζοι είχαν πλέον… συνηθίσει να βομβαρδίζονται.
«Παράπλευρες» απώλειες
Σχετικά με το θάνατο του Ισπανού στρατιώτη, ο πρέσβης της Ισπανίας στον ΟΗΕ δήλωσε: «Είναι ξεκάθαρο ότι οφείλεται στην κλιμάκωση της βίας, που προήλθε από την ισραηλινή πλευρά». Από την άλλη, ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Λίμπερμαν τηλεφώνησε στον Ισπανό ομόλογό του προκειμένου να δηλώσει ότι για το θάνατο φταίει η Χεζμπολά, και λίγο μετά δήλωσε στον Τύπο ότι η Χεζμπολά πρέπει να χτυπηθεί σκληρά και ότι περιμένει τη συνδρομή των συμμάχων του για το σκοπό αυτό…
Δεν είναι η πρώτη φορά που κυανόκρανοι της UNΙFIL πέφτουν θύματα ισραηλινών πυρών. Κατά τη διάρκεια πολέμου του 2006 στο Λίβανο τέσσερις κυανόκρανοι δολοφονήθηκαν από τον ισραηλινό στρατό σε μια υπόθεση που προκάλεσε παγκόσμιο σοκ, αφού βρίσκονταν σε καθαρά προσδιορισμένη θέση-παρατηρητήριο του ΟΗΕ. Πολλοί επίσης έχουν σκοτωθεί από εγκαταλειμμένες νάρκες. Οι πρόσφατοι βομβαρδισμοί ξυπνούν τις τραγικές μνήμες του πολέμου του 2006, στον οποίο σκοτώθηκαν 1.200 Λιβανέζοι, κυρίως πολίτες, και 160 ισραηλινοί, κυρίως στρατιώτες. Πάντως οι πολίτες της νότιας Βηρυτού πακετάρουν στωικά τις βαλίτσες τους για περίπτωση εκκένωσης, γράφουν τα λιβανέζικα ΜΜΕ.
Ποιος προκαλεί την όξυνση;
Την προηγούμενη Τετάρτη η Χεζμπολά όντως επιτέθηκε σε ισραηλινό στρατιωτικό κονβόι σε μια περιοχή του Λιβάνου που κατέλαβε το Ισραήλ το 1967. Η επίθεση αυτή ήταν στην πραγματικότητα απάντηση στο προκλητικό χτύπημα μαχητών της Χεζμπολά που βρίσκονταν σε συριακό έδαφος, από το Ισραήλ στις 18 Ιανουαρίου. Ανάμεσα στους έξι που σκοτώθηκαν σε αυτή την επίθεση ήταν ο Τζιχάντ Μουγνίε, γιος δολοφονημένου στρατιωτικού στελέχους της Χεζμπολά, και ένας Ιρανός στρατηγός.
Αξίζει όμως να παρατηρήσουμε ότι, ανεξάρτητα από διαφορετικές εκτιμήσεις σχετικά με το ρόλο που παίζει η Χεζμπολά στον πόλεμο της Συρίας, είναι βέβαιο ότι οι μαχητές της πολεμούν εναντίον του ISIS. Επίσης η Συρία έχει ήδη διαμαρτυρηθεί στον ΟΗΕ για τις παραβιάσεις της εδαφικής κυριαρχίας της από το Ισραήλ. Παρ’ όλα αυτά, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου δήλωσε ότι… «η κυβέρνηση του Λιβάνου και το καθεστώς του Άσαντ είναι συνυπεύθυνα για τις συνέπειες των επιθέσεων εναντίον του Ισραήλ»! Ας σημειωθεί ότι λίγες μέρες πριν, στις 15 Ιανουαρίου, ο Νασράλα, ηγέτης της Χεζμπολά, είχε δώσει συνέντευξη σε λιβανέζικο τηλεοπτικό κανάλι όπου είχε προειδοποιήσει το Ισραήλ «να μην κάνει καμία χαζομάρα στο Λίβανο ή στη Συρία»…
Διεθνείς και περιφερειακές επιπτώσεις
Οι ΗΠΑ για άλλη μια φορά υποστήριξαν το Ισραήλ, αλλά η «υπουργός Εξωτερικών» της Ε.Ε. Φεντερίκα Μογκερίνι επιχείρησε τουλάχιστον φραστικά να διαφοροποιηθεί, ζητώντας «άμεση κατάπαυση των εχθροπραξιών». Και φυσικά, όπως προαναφέρθηκε, η ισπανική κυβέρνηση κατήγγειλε το Ισραήλ ως υπεύθυνο για το θάνατο του Ισπανού κυανόκρανου.
Η κατάσταση είναι περίπλοκη για τον πληθυσμό του Λιβάνου. Από τη μια η Χεζμπολά έχει ευρεία λαϊκή υποστήριξη και αναγνωρίζεται ως η δύναμη που απελευθέρωσε το νότιο Λίβανο. Από την άλλη, ισχυρές δυνάμεις εξακολουθούν να την εχθρεύονται για ιστορικούς, θρησκευτικούς και πολιτικούς λόγους. Η διείσδυση του ISIS στο Λίβανο, ορκισμένου εχθρού της Χεζμπολά, κάνει την κατάσταση ακόμα πιο μπερδεμένη και κρίσιμη.
Πολλοί αναλυτές συμφωνούν ότι πιθανότατα η κατάσταση δεν θα κλιμακωθεί άλλο. Φαίνεται ότι ο Νετανιάχου επιθυμούσε αυτή την «απάντηση» για προεκλογικούς λόγους, αλλά δεν θέλει να βρεθεί σε νέα εμπόλεμη κατάσταση ακριβώς πάνω στις εκλογές που πλησιάζουν.
Τίνα Στρίκου
