Ο Αμερικανός (Μπλίνκεν) προειδοποιεί ότι «η κρίση στη Μ. Ανατολή μπορεί να επεκταθεί». Ο Ευρωπαίος (Μπορέλ – ΥΠΕΞ της Ε.Ε.) λέει ότι «θα πρέπει να υπάρχει κι άλλος τρόπος για να νικηθεί η Χαμάς» – εννοεί άλλος από την εξόντωση των Παλαιστινίων. Ο Ισραηλινός (Νετανιάχου) επιμένει «στόχος είναι η εξάλειψη της Χαμάς». Μας δουλεύουν. Αλλά λένε, με τον τρόπο τους, και κάποιες αλήθειες.
Ο Ευρωπαίος ομολογεί δημοσίως και ανερυθρίαστα ότι οι χώρες που εκπροσωπεί έχουν πιάσει πάτο: Είναι ανίκανες να προτείνουν λύσεις στις δυσκολίες, και πολύ περισσότερο να τις επιβάλλουν. Η Ε.Ε. που βλέπουμε είναι απλώς ένα προτεκτοράτο των ΗΠΑ – το έλεγε ο Μπρεζίνσκι πριν από χρόνια.
Ο Αμερικανός «ομολογεί» τις φανερές και κρυφές προθέσεις στο γνωστό μας στυλ «διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;». Λέει σε όλους, φίλους, υποτακτικούς και αντιπάλους «ή θα γίνει το δικό μας (όπως το διατυπώνει ο επιτόπιος φίλος Νετανιάχου) ή θα υποφέρετε έως ότου γίνει αυτό που θέλουμε όπως το θέλουμε. Διότι μετά το Αφγανιστάν και την Ουκρανία δεν αντέχουμε άλλη ήττα».
Δηλαδή, προς τους Ρώσους: εντάξει, πήρατε πόντους στην Ουκρανία, αλλά εδώ πατάμε πόδι και κάντε το κουμάντο σας. Θα γεμίσει πτώματα η περιοχή. Και δεν θα είναι δικά μας.
Προς τους Κινέζους: Αφήστε τις γλύκες και την «ήρεμη διείσδυση». Μακριά και όχι αγαπημένοι.
Προς τους Ευρωπαίους: Θα σας στείλουμε μαντήλια να σκουπίσετε τα δάκρυά σας. Αλλά θα πληρώσετε ακριβά τη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Θα σας πάρουμε όσα αρπάξατε από τις αποικίες και όλα όσα φτιάξατε από τότε ως σήμερα. Οι χαμένοι δεν είναι ο Ζελένσκι και η Χαμάς, είστε εσείς που έχετε το χρήμα.
Αυτός είναι ένας βασικός από τους αφανείς στόχους αυτής της δουλειάς. Να γδυθεί η Ευρώπη από το χρήμα που έχει μαζέψει επί αιώνες αποικιοκρατίας.
Αν επεκταθεί η κρίση, οι ΗΠΑ ελπίζουν ότι θα ξανακερδίσουν χαμένο έδαφος, π.χ. τη Σαουδική Αραβία με το άφθονο και φτηνό πετρέλαιο, και θα ελέγξουν και πάλι αυτή την τόσο κρίσιμη, γεωπολιτικά και οικονομικά, περιοχή στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Αυτό είναι το περίγραμμα
Και γιατί όχι; Με εκπροσώπους τύπου Μπορέλ που αντί να κάνει πρόταση λέει «δεν μπορεί, θα πρέπει να υπάρχει κι άλλη λύση» –εκτός από τον αφανισμό των Παλαιστινίων και την πλήρη, συνολική απώλεια της Μ. Ανατολής–, με έναν τέτοιο εκπρόσωπο για τα διεθνή, η Ε.Ε. δεν έχει καμιά ελπίδα ακόμα και αν πάρει τον Μητσοτάκη για βοήθεια!
Όλα αυτά είναι καλά και άγια. Υπάρχουν, όμως, απορίες. Για παράδειγμα: Ποιον πολεμάει τόσο καιρό το Ισραήλ –υπό την επωνυμία Χαμάς– και υπόσχεται την απόλυτη καταστροφή του; Το πανίσχυρο κράτος του Ισραήλ πολεμάει εδώ και τρεις μήνες, από τον Οκτώβρη, μια τρομοκρατική οργάνωση και δεν μπορεί να την κάνει ζάφτι; Τα διεθνή ΜΜΕ θα μας πουν επιτέλους τι σόι φάντασμα είναι αυτή η Χαμάς; Η Ουκρανία με τον Ζελένσκι, το καταλαβαίνει ο καθένας, είναι 40 εκατομμύρια και αγωνίζονται για την πατρίδα τους. Η Χαμάς είναι μια οργάνωση και η λωρίδα της Γάζας δεν είναι ούτε τρία εκατομμύρια, πεινασμένοι και δυστυχείς. Και τόσο επίφοβοι ώστε ο Μπλίνκεν, εκπρόσωπος της υπερδύναμης, να απειλεί με επέκταση της κρίσης; Γιατί να επεκταθεί η κρίση; Περιμένει να τρέξουν σε βοήθεια (της Χαμάς) άλλες οργανώσεις π.χ. η Χεζμπολάχ ίσως και κράτη π.χ. το Ιράν για να γίνει το αληθινό μπάχαλο;
Ένα συμπέρασμα: Η ευρεία Μ. Ανατολή, μέσα και το Ιράν, είναι πολύτιμη λεία, γεωπολιτικά και οικονομικά (πρώτες ύλες), που χάθηκε αλλά παραμένει αναντικατάστατη. Αν επεκταθεί η κρίση, οι ΗΠΑ ελπίζουν ότι θα ξανακερδίσουν χαμένο έδαφος, π.χ. τη Σαουδική Αραβία με το άφθονο και φτηνό πετρέλαιο, και θα ελέγξουν και πάλι αυτή την τόσο κρίσιμη, γεωπολιτικά και οικονομικά, περιοχή στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Αυτό είναι το περίγραμμα. Η συντριβή των Παλαιστινίων είναι το «στενό» συμφέρον του Ισραήλ και η προϋπόθεση για την «επέκταση» που λέει ο Μπλίνκεν. Τι να πάει να κάνει σ’ όλα αυτά ο Μητσοτάκης;
