Ενόψει εκλογών η υπόθεση Καϊλή περνάει στην κατηγορία ένα ακόμα «σκανδαλάκι» μιας ωραίας γυναίκας. Ωστόσο παραιτήθηκε μυστηριωδώς ο ανακριτής και, κατά τα διεθνή ΜΜΕ, υπάρχει βόμβα στα θεμέλια της Ε.Ε. αφού, λένε, τουλάχιστον 100 ευρωβουλευτές είναι ανακατεμένοι γύρω από τη φούστα αυτής της αινιγματικής κυρίας που προφανώς αποφυλακίστηκε με την «εντολή-συμβουλή σκάσε και κολύμπα». Μια ακόμα επίθεση των ΗΠΑ κατά της Ε.Ε.; Ποιος βάζει χέρι στη φωτιά ότι το «σκάνδαλο Καϊλή» (μέλος του ΠΑΣΟΚ…) δεν θα βάλει φωτιά στα μπατζάκια του ελληνικού ή ευρωπαϊκού πολιτικού σκηνικού κάποια κατάλληλη στιγμή;
Γράφουν κάποιοι ότι ο λαός ψηφίζει υπό το κράτος φόβου. Ποιος τρομάζει τον κόσμο; Η αστυνομία που καλούσε τους κομμουνιστές για «υπόθεσή τους»; Ο Φίλης που «παρέδωσε» τη Θράκη στους Τούρκους; Και σωτήρας ο Μητσοτάκης; Αν, εκ του αποτελέσματος της προηγούμενης κάλπης, συνάγεται ότι ο κόσμος θέλει Μητσοτάκη, επειδή σ’ αυτόν βλέπει σανίδα σταθερότητας, τότε γιατί δεν θα πάει να ξαναψηφίσει Μητσοτάκη στις 25 του μηνός αλλά θα τρέξει στις παραλίες και στις τουριστικές δουλειές της νεολαίας, όπως μας έλεγαν και επαναλαμβάνουν οι τρανοί αναλυτές; Μήπως μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες; Μήπως καλά έλεγε η μάνα μου: εγώ στραβώνω και πουλώ κι εσύ βλέπε κι αγόραζε (ή ψήφιζε… ). Τα έλεγε για εμπόρους ρούχων και παπουτσιών αλλά ταιριάζουν και σε εμπόρους ιδεών, σε αναλυτές, σε άρχοντες των ΜΜΕ, όλους εμάς που είμαστε σ’ αυτή τη δύσκολη, ψυχοφθόρα, δουλειά. Αλλά οι ψηφοφόροι δεν αγόρασαν. Ξεστραβώθηκαν; Θα δούμε.
Μήπως να μείνουμε σε χαμηλού είδους ερμηνείες; Προχθές, μόλις, ο κόσμος εξέλεξε για κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ. Διάλεξε έναν πολιτικό που δεν θύμιζε σε τίποτα «παλαιοκομμουνιστή». Ο κόσμος ψήφισε μεν «αριστερά» αλλά κάποιον καινούργιο και αδοκίμαστο, με παράδοση (παραταξιακή) εντιμότητας. Τα διέψευσε όλα παταγωδώς. Τώρα ο κόσμος ξαναδοκιμάζει από την άλλη πλευρά αλλά με μερικά παρόμοια χαρακτηριστικά: του αδοκίμαστου (ως ηγέτη) προσώπου που δεν βαρύνεται, προσωπικά, από τις αμαρτίες (και δεν είναι λίγες) του χώρου του. Και θα το ξαναπώ για να μην το υποτιμάμε: η κ. Φωτίου (βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ) είπε: τον Μητσοτάκη τον πολεμάνε οι κατεστημένοι επειδή δεν τους μοίρασε τα λεφτά αλλά τα μοίρασε στον κόσμο. Εννοείται ότι το έκανε για ψήφους. Αλλά οι προηγούμενοι Αριστεροί δεν το έκαναν, ούτε οι προηγούμενοι Δεξιοί.
Ας χωνέψουμε ότι η ψήφος δεν είναι μεν απολιτική αλλά είναι ρεαλιστική, πρακτική, αποβλέπει στο άμεσο όφελος. Η Αριστερά ψυχορραγεί και η Δεξιά αλλάζει δέρμα, η ιδεολογία έχει πέσει για ύπνο
Ας χωνέψουμε ότι η ψήφος δεν είναι μεν απολιτική αλλά είναι ρεαλιστική, πρακτική, αποβλέπει στο άμεσο όφελος. Η Αριστερά ψυχορραγεί και η Δεξιά αλλάζει δέρμα, η ιδεολογία έχει πέσει για ύπνο. Τώρα οι ψηφοφόροι θα επαναλάβουν τον Α΄ γύρο με μεγαλύτερη ένταση. Άντε πάλι θα μιλάνε για έκπληξη οι ανειδίκευτοι ειδικοί, πάλι οι πανέξυπνοι αναλυτές θα ανησυχούν ότι μπορεί να μπούμε σε αστάθεια, ιδανικό έδαφος για να ανθίσουν οι απειλές Τούρκων, Αμερικανών, Αρειανών, καλοθελητών. Και να είμαστε όλοι βέβαιοι ότι αν ο Μητσοτάκης ακολουθήσει την «οδό Πρεσπών» του Τσίπρα θα το πληρώσει το ίδιο και χειρότερα. Ο κόσμος δεν μπορεί να κάνει ελιγμούς (όπως κάθε κυβέρνηση) αλλά κάνει επιλογές.
Με πάνω από 20% μάλλον μένω, πιο κάτω φεύγω, εξομολογήθηκε αρμοδίως, λένε, ο Τσίπρας. Οι δημοσκοπήσεις του δίνουν 18%. Αν κατηφορίσει προς το 15%; Αν οι ψηφοφόροι καταλάβουν ότι δεν έχασες απλώς μια κούρσα αλλά ότι ξεφούσκωσες, τότε έχεις τελειώσει. Και τότε ξυπνάνε τα φίδια στον κόρφο σου.
Μπαίνουμε σε φάση που θυμίζει «δεκαετία του 1950» όπου η Δεξιά ήταν μονολιθική (Παπάγος-Καραμανλής) και το «δημοκρατικό» Κέντρο ήταν πολυδιασπασμένο. Με μια ουσιώδη διαφορά. Τώρα η Δεξιά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη δεν είναι η κραταιά παράταξη του τότε. Δεν έχει εσωτερικό εχθρό ως παράγοντα της ενότητάς της. Αντιθέτως ο «εξωτερικός παράγων», οι ΗΠΑ, βλέπουν την Ευρώπη ως υποχείριο, παίγνιο στη διεθνή σκακιέρα και ειδικότερα την Ελλάδα την έχει για «μεντεσέ», είπε ο κ. Τζούνης. Οι ΗΠΑ δεν θέλουν τη διάλυση της ΕΕ αλλά τον δουλικό έλεγχό της. Τον έχουν και δεν θα τον αφήσουν.
Η Τουρκία, το Αιγαίο και οι BRICS
Οι εκλογές σε Τουρκία-Ελλάδα είναι ένα «ένθετο» στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Το Ουκρανικό δεν πάει και τόσο καλά έτσι που να αναρωτιέσαι αν η «βοήθεια» στην Ουκρανία δεν είναι παρά μια μεγαλειώδης παγίδα για να τελειώνουν οι ΗΠΑ με τον Ζελένσκι και ταυτόχρονα να ξεζουμίσουν τους Ευρωπαίους, ως υποχείριά τους. Το λέω επειδή οι Ρώσοι δεν φαίνεται να ανησυχούν, οι ΗΠΑ δεν έκρυψαν ποτέ τις συνεχείς επαφές τους με τον Πούτιν, ενώ δεν γνωρίζω δήλωση Αμερικανών στρατηγών ότι η Ουκρανία, με τη βοήθεια που λαμβάνει, μπορεί να νικήσει τη Μόσχα.
Έτσι ή αλλιώς πριν να τελειώσει το Ουκρανικό οι ΗΠΑ δεν θα επιτρέψουν δεύτερο μέτωπο, στο Αιγαίο. Ιδίως όταν η Τουρκία, μαζί με πλήθος άλλους, ζητάει να γίνει μέλος στους BRICS. Ο Μακρόν ζήτησε να παρακολουθήσει την προσεχή μεγάλη συνάντησή των BRICS στη Ν. Αφρική αλλά τον έχουν στο περίμενε. Θα εξαρτηθεί και από τι είπαν οι Κινέζοι με τον Μπλίνκεν. Η στιγμή δεν είναι «παράθυρο ευκαιρίας» για λύση α λα Τούρκα στο Αιγαίο. Οι εκλογές έρχονται. Αλλά είναι απλώς η αρχή.
Υ.Γ.: Συγκεκριμένο είδος πουλιών κάνουν κύκλους στους ουρανούς περιμένοντας να εγκαταλείψει τη ζωή η τροφή τους που ψυχορραγεί. Η Φύση τα έχει προικίσει με το απαραίτητο ένστικτο και δεν κάνουν ποτέ λάθος. Αυτά τα πουλιά οι άνθρωποι τα έχουν ονομάσει όρνεα.
