Περιμένεις το λεωφορείο και το βλέπεις να πλησιάζει. Ακριβώς μπροστά στη στάση υπάρχει σταματημένο με αλάρμ ένα αυτοκίνητο, όπου οδηγός και συνοδηγός καπνίζουν ανέμελα. Τους κάνεις παρατήρηση: «Μήπως θα μπορούσατε να πάτε παρακάτω, γιατί έρχεται το λεωφορείο και εμποδίζετε;».
Εργάζεσαι σε μια εταιρεία και στο τέλος του μήνα περιμένεις το μισθό που έχετε συμφωνήσει – Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είναι δεδομένο πως δεν υπάρχουν. Έρχεται, όμως, ο εργοδότης και σου λέει πως πρέπει να κάνες υπομονή γιατί έχει οικονομικές δυσχέρειες και θα καθυστερήσει να σε πληρώσει.
Είσαι με το ένα πόδι στη διάβαση με αναμμένο πράσινο φανάρι για πεζούς και στο τσακ γλιτώνεις από τον οδηγό που έρχεται με «χίλια» και σου ρίχνει και μια μούντζα γιατί είσαι απρόσεχτος.
Υπάρχει μια πολιτική Συμφωνία για την οποία γίνεται διαβούλευση, συζητήσεις και αναλύσεις. Το θέμα έχει απασχολήσει τη χώρα εδώ και 20 χρόνια, με τα αστικά κόμματα του Κοινοβουλίου να αυτοαναιρούνται, ως προς τις τοποθετήσεις τους, αναλόγως της εποχής, της συγκυρίας και των συσχετισμών. Οι αναλύσεις και τα συμπεράσματά τους από τους ειδικούς σχολιαστές εμπεριέχουν τον υποκειμενισμό της ιδεολογίας τους, επομένως διαφοροποιούνται με εκ διαμέτρου απόψεις.
Επειδή, όμως, τα πράγματα στενεύουν και βρισκόμαστε στο διά ταύτα, πρέπει να ταχθείς, ως πολίτης, είτε με τη μια πλευρά είτε με την άλλη. Είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς. Εάν συμφωνείς, υπερασπίζεσαι τη θέση σου, έστω κι αν έχεις αμφιβολίες, αλλά μέχρι εκεί. Εάν, όμως, διαφωνείς πρέπει να ξέρεις σε ποιο σημείο διαφωνείς; Τι είναι αυτό που θεωρείς επικίνδυνο; Έχεις την ίδια διαφωνία, εσύ ο αριστερός, με τον φανατισμένο καλόγηρο-παπά και το κοπάδι του; Ταυτίζεσαι με τον ανιστόρητο ακροδεξιό-χρυσαυγίτη που καπηλεύεται τον άρρωστο πατριωτισμό και εκμεταλλεύεται την άγνοια; Έχεις ανάγκη, εσύ ο αριστερός, να ενώσεις τις δυνάμεις σου με όλα αυτά που πολεμούσες τόσα χρόνια ή υπάρχει κι άλλη λύση;
