Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Το πόσο δίκιο είχε ο Φρίντριχ Ένγκελς όταν έλεγε ότι: «Ο καπιταλισμός κρύβει μέσα του ένα πεινασμένο τέρας που δεν χορταίνει ποτέ», το καταλαβαίνουμε απόλυτα στις μέρες μας. Το είδαμε ολοκάθαρα με το «πεινασμένο τέρας», την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία, αχόρταγη καθώς είναι, πήρε στα χέρια της την οικονομία όλων των ευρωπαϊκών κρατών και τη ροκανίζει. Οι λαοί ζουν μέσα στην πενία, σηκώνουν στις πλάτες τους μια ογκώδη φορολογία, τελείως παράλογη, ενώ το εργατικό δίκαιο και τα εργασιακά δικαιώματα, έγιναν ρομαντική ανάμνηση. Βιώνουμε την επιστροφή του εργασιακού Μεσαίωνα. Οι κατακτήσεις των εργαζομένων μέσα στους αιώνες με αγώνες και αίμα, γκρεμίστηκαν, και μετεβλήθησαν σε σωρό από ερείπια. Εκείνοι που προέβλεπαν με πείσμα μέσα στο πέρασμα του χρόνου, το «τέλος του καπιταλισμού», έπεσαν τραγικά έξω. Το «πεινασμένο τέρας» άπλωσε τη δικτατορία του σ’ όλη την Ευρώπη. Πρόκειται για τον χειρότερο και πιο ύπουλο ολοκληρωτισμό που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, επειδή το Δ’ Ράιχ που κυβερνά καλύπτεται μ’ έναν μανδύα ψευτοδημοκρατίας.
ΚΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΡΑ του κορωνοϊού έχει δύο μορφές: Την ιατρική και την πολιτική. Έγινε το απαραίτητο «συμπλήρωμα» της οικονομικής πολιτική των Βρυξελλών. Το πρώτο στάδιο της ανατροπής της παγκόσμιας οικονομίας έγινε με την ένωση των χωρών στην Ευρώπη, και το δεύτερο στάδιο είναι η πλήρης διάλυση επαγγελμάτων, η γιγάντωση της ανεργίας και η επιβολή απάνθρωπων μέτρων εξ αιτίας των «οικονομικών συνθηκών», με απαγόρευση συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας, διαδηλώσεων και πορειών, «για το καλό μας»! Αλλά, η πραγματική νόσος του άκρατου καπιταλισμού, έχει προσβάλει τους πάντες. Μας τη μετέδωσαν για να κερδίζουν οι διεθνείς τραπεζίτες, εκπρόσωποι των οποίων έχουν εγκατασταθεί και στην Αθήνα, ελέγχοντας πλήρως τις τράπεζες, οι οποίες έχουν πάψει να είναι ελληνικές. Να το καταλάβουμε μια και καλή: καμιά ανεξάρτητη εθνική πολιτική, ούτε οικονομική, αλλά ούτε και αμυντική, δεν μπορεί να εφαρμοστεί όσο η Ελλάδα δεν μπορεί να εκδίδει δικό της νόμισμα. Όλες αυτές οι πολιτικές ελέγχονται, ρυθμίζονται και περιορίζονται από το εκτός συνόρων κέντρο (την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) που εκδίδει το χρήμα για κάθε χώρα. Κι όμως, ο Μητσοτάκης για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι να μην χαλάσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Χάριν αυτού, κάνει υπόγεια μυστική διπλωματία με την Τουρκία για παραχωρήσεις, κατ’ εντολήν της Γερμανίας. Κι ο Τσίπρας, όταν ήταν πρωθυπουργός, έδειξε δουλική υποταγή στις διαταγές της μέγαιρας μαντάμ Μέρκελ, για πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.
ΤΩΡΑ, δεν έχουμε οικονομικό σύστημα, αλλά οικονομική δικτατορία των Βρυξελλών. Οι πολίτες φοράνε μάσκες για την κατάρα του κορωνοϊού, αλλά οι μάσκες των καταραμένων δυναστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έπεσαν! Και είδαμε, πώς θέλουν να εκμεταλλευτούν τη δυστυχία των ανθρώπων από την πανδημία
ΑΚΡΙΒΩΣ, πριν από 139 χρόνια, τον Ιούλιο του 1881, ο Φρίντριχ Ένγκελς σε άρθρο του σε αγγλική εφημερίδα, έγραφε: «Πολύ συχνά, κάποιοι φίλοι και συμπαθούντες, μας προειδοποιούσαν: “Μείνετε μακριά από την πολιτική των κομμάτων!”. Και είχαν απόλυτο δίκιο, όσον αφορά την πολιτική των υπαρχόντων βρετανικών κομμάτων. Ένας εργατικός φορέας δεν πρέπει να είναι ούτε με τους Ουίγους, ούτε με τους Τόρις, ούτε με τους Συντηρητικούς, ούτε με τους Φιλελεύθερους, ούτε καν με τους Ριζοσπάστες. Όλοι αυτοί, εκπροσωπούν μόνο τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων…». Σήμερα, ένας εργατικός φορέας, δεν πρέπει να εμπιστεύεται κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα, όποια απατηλή ταμπέλα κι αν χρησιμοποιεί πονηρά. Όλα εκπροσωπούν τα συμφέροντα της αμαρτωλής Ευρωπαϊκής Ένωσης των διεθνών Τραπεζιτών. Όσοι πολίτες πιστεύουν ακόμα στην ηθική αξία του σοσιαλισμού, στην κοινωνική δικαιοσύνη και στα δίκαια των εργαζομένων, δεν είναι δυνατόν να αποδέχονται κατά κανένα τρόπο την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η «ένωση» αποτελεί κατασκεύασμα του μεγάλου κεφαλαίου – του άκρατου καπιταλισμού που πέρασε σαν οδοστρωτήρας πάνω από τους λαούς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προϋποθέτει την κατάργηση του σοσιαλισμού. Για να μην γίνει όμως ορατή αυτή η πραγματικότητα, εξαγόρασε τυχοδιωκτικά κόμματα με «αριστερές» πινακίδες, για να πείσει τους ανθρώπους, ότι ο σοσιαλισμός πέθανε, και όσοι θέλουν να επιζήσουν, θα προσαρμόζονται στις ανώμαλες ορέξεις των διεθνών τραπεζιτών. Ο μεγάλος Ζαν Ζωρές στην εποχή του, οραματιζόταν «μια Ευρώπη μονιασμένη, που θα γίνει μια ομοσπονδία σοσιαλιστική…». Συνέβη ακριβώς το αντίθετο! Κι αν υπήρχε σήμερα κάποιος νέος «Ζωρές», θα τον δολοφονούσαν οπωσδήποτε. Επειδή όμως, δεν υπάρχουν πλέον ηγέτες αυτού του αναστήματος, ο καπιταλισμός δολοφονεί καθημερινά τους λαούς της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης, που μεταμορφώθηκε σε αισχρή οικονομική δικτατορία ελεεινούς μορφής, την οποία εκθειάζουν όλοι οι ευρώδουλοι, που σιτίζονται από τα σκοτεινά ταμεία των Βρυξελλών. Η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης, έχει απαλειφθεί από τους «εταίρους». Πρόσφατο παράδειγμα, η απόφαση των βορείων χωρών, να φορέσουν θηλιά στον Νότο. Με την Γερμανία, έρχεται τώρα και η Ολλανδία, η Σουηδία, η Δανία και η Αυστρία –οι σκληροί του Βορρά‒ να μην υπάρξει ανάσα για το Νότο. Η γραμμή τους συμπυκνώθηκε στη φράση: «Δεν χαρίζουμε χρήματα, μόνο δανείζουμε…». Το Ράιχ των Γερμανών, εζήλεψαν και οι Ολλανδοί. Οι Σύνοδοι Κορυφής έχουν μετατραπεί σε «ματωμένη αρένα» για τους φτωχούς συγγενείς του Νότου. Και ο θρασύς Μαρκ Ρούτε, βάζει χέρι στην εθνική κυριαρχία των εταίρων του. Πού βρίσκεται, αλήθεια, διεθνώς η χαμένη Αριστερά να φωνάξει γι’ αυτά τα κοράκια του καπιταλισμού; Άφαντη! Ο ασύδοτος καπιταλισμός –στην πιο σκληρή μορφή του– που βασιλεύει μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, φρόντισε εγκαίρως να εξαλείψει από το πεδίο την ενοχλητική παρουσία του σοσιαλισμού. Και αντικατέστησε τους εκπροσώπους του, με πολιτικούς απατεώνες. Το είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο Ζωρές, που έγραψε σ’ ένα άρθρο του: «Για τους Ριζοσπαστικούς, το Κεφάλαιο, είναι ο νόμιμος βασιλιάς, που δεν θέλουν να τον εκθρονίσουν…». Αυτόν τον «βασιλιά» υπηρετούν οι δυνάστες του βορρά. Και τον δέχονται και οι δικοί μας «Ριζοσπάστες» της Κουμουνδούρου. Η πολιτική των Βρυξελλών, αποδεικνύεται καθημερινά ότι κινείται κάτω από τη μπαγκέτα των διεθνών τραπεζιτών. Το σοσιαλιστικό ιδεώδες, εξέφραζε πάντα ένα οικονομικό σύστημα, δεμένο με την ελευθερία – κοινωνική και πολιτική – που ενέπνευσε όλους τους γνήσιους αληθινά προοδευτικούς ανθρώπους όλων των εποχών. Αυτό το γεγονός είχε διατυπώσει με σαφήνεια και γλαφυρό τρόπο ο Ζωρές. Γι΄αυτό είχε πει ο Λέον Μπλουμ, ότι: «Σ’ αυτόν τον άνθρωπο, υπήρχε το παν…»!
ΤΩΡΑ, δεν έχουμε οικονομικό σύστημα, αλλά οικονομική δικτατορία των Βρυξελλών. Οι πολίτες φοράνε μάσκες για την κατάρα του κορωνοϊού, αλλά οι μάσκες των καταραμένων δυναστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έπεσαν! Και είδαμε, πώς θέλουν να εκμεταλλευτούν τη δυστυχία των ανθρώπων από την πανδημία. Κι ο Μητσοτάκης, λάτρης και ταπεινός υπηρέτης αυτής της «ευρωπαϊκής ιδέας» με την μορφή του Φρανγκεστάιν, δεν μπορεί τώρα να κρύψει την απογοήτευσή του, καθώς απέβησαν άκαρπες οι διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες για το Ταμείο Ανάκαμψης. Η διάψευση των προσδοκιών και η εξανέμιση της ελπίδας, ότι θα ήταν εφικτή η εξεύρεση μιας «συμφέρουσας για την Ελλάδα λύσης», προκάλεσαν ταραχή στο Μαξίμου. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ εξέφραζε την πεποίθησή της, ότι: «Η προλεταριακή Επανάσταση, δεν μπορεί να ανοίξει ένα δρόμο προς την πλήρη διαύγεια και την πλήρη ωριμότητα, παρά βαθμό-βαθμό, βήμα-βήμα, πάνω στη μακριά πορεία του μόχθου και της πείρας δια μέσου ηττών και νικών…». Εμείς χάσαμε αυτόν τον δρόμο. Γι’ αυτό, περνάμε τραγωδίες. Τον Δεκέμβρη του 1918 η Ρόζα φώναζε: «Όρθιοι προλετάριοι! Στην πάλη!»…
Άραγε, υπάρχουν ακόμα «προλετάριοι» που να ανταποκριθούν στο διαχρονικό κάλεσμα της Ρόζας;
