Ερρίκος Φινάλης, μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του 4ου Resistance Festival. Συνέντευξη στην Έλενα Κατσαρού.
Όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, έτσι και φέτος, στο πρώτο σαββατοκύριακο του Ιούλη θα πραγματοποιηθεί το Resistance Festival. Μέσα σε μια θύελλα πολιτικών γεγονότων και κινητοποιήσεων τόσο στην χώρα μας όσο και σε διεθνές επίπεδο. Για όλα αυτά αλλά και για το πρόγραμμα του Resistance Festival, για την προετοιμασία και τον χαρακτήρα του, μιλήσαμε με τον Ερρίκο Φινάλη, μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του φεστιβάλ.
Το Resistance Festival από την πρώτη κιόλας χρονιά είχε έντονα διεθνιστικό χαρακτήρα. Φέτος, σε σχέση με τα τελευταία κινήματα που έχουν ξεσπάσει σε αραβικές χώρες και το κίνημα των πλατειών, πώς αναδεικνύεται αυτός ο χαρακτήρας του;
Φέτος περισσότερο ίσως από κάθε άλλη χρονιά είναι πολύ έντονος ο διεθνιστικός χαρακτήρας του Resistance Festival. Η τέταρτη έκδοση αυτού του κατοχυρωμένου πια πολιτικού και πολιτιστικού γεγονότος χρωματίζεται από τα λαϊκά ξεσπάσματα στις αραβικές χώρες, στην Ιβηρική χερσόνησο, και πάνω απ’ όλα στην ίδια τη χώρα μας. Η ελλιπής προετοιμασία μας, αφού είμαστε από την πρώτη στιγμή στις πλατείες, αντισταθμίζεται από το γεγονός ότι ακριβώς οι πλατείες της Ελλάδας κάνουν τα βλέμματα όλου του κόσμου να στρέφονται πάνω μας. Κι αυτό φαίνεται από τη βούληση πολλών συναγωνιστών και κινημάτων από το εξωτερικό να υπερβούν όλα τα εμπόδια ώστε να έρθουν εδώ, να «συνομιλήσουν» με τις πλατείες και να πάρουν μέρος στο Resistance Festival.
Έτσι, έχουμε καταλήξει σε μια σειρά συζητήσεων που επικεντρώνουν στα λαϊκά ξεσπάσματα, από την Ταχρίρ ως τη Μαδρίτη και την Αθήνα. Και βέβαια σε μια συζήτηση προβληματισμού για το μέλλον αυτής της Ε.Ε. μετά την εισβολή του ΔΝΤ σε μια σειρά κράτη μέλη, με τη συμμετοχή συναγωνιστών από τα PIGS, αλλά κι από τη γερμανική αριστερά, κι από τη μακρινή Ισλανδία – ο λαός της οποίας επανειλημμένα χαστούκισε τους «ισχυρούς» της Ευρώπης.
Ή για το ρόλο της αριστεράς και τις προοπτικές διεξόδου της χώρας – για να αναφέρω και μια συζήτηση με αμιγώς ελληνική συμμετοχή, όπου θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους η Σοφία Σακοράφα, ο Στάθης Κουβελάκης, ο Βασίλης Μουλόπουλος…
Το Resistance Festival έχει γίνει γνωστό και για την καλλιτεχνική πλευρά του – τι ετοιμάζετε φέτος;
Φυσικά, το φεστιβάλ μας, πέρα από τον πολιτικό χαρακτήρα, θέλει και να ψυχαγωγήσει. Το έχουμε όλοι ανάγκη σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες – και ακριβώς για να το κάνουμε όσο πιο προσιτό γίνεται, φέτος αποφασίσαμε να μειώσουμε κι άλλο την τιμή της εισόδου, περιορίζοντάς τη στα 6 ευρώ. Κάθε βράδυ λοιπόν θα έχουμε μια μεγάλη συναυλία, ενώ ταυτόχρονα θα υπάρχει και η σκηνή με τα λαϊκά και τα ρεμπέτικα στο χώρο της ταβέρνας. Σε ό,τι αφορά τις συναυλίες, το πρόγραμμα είναι αρκετά κατατοπιστικό. Να επισημάνω μόνο ότι για τρίτη χρονιά θα έχουμε μαζί μας τους Χαΐνηδες, που δεν τους βαριόμαστε και δεν μας βαριούνται. Κάνουν φοβερό κέφι στο φεστιβάλ. Να αναφέρω και τη Μελίνα Ασλανίδου, μια νέα παρουσία σ’ εμάς, αλλά ήδη αναγνωρισμένη στο ποιοτικό λαϊκό τραγούδι. Για τον Μαραβέγια δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις, πόσο μάλλον που σε κάποια τραγούδια θα τον συνοδεύσει και ο Πάνος Μουζουράκης. Τέλος, μια σημαντική παρουσία από τη μουσική σκηνή εκτός Ελλάδας είναι οι Red Snapper. Μία βρετανική μπάντα που πραγματικά έχει εντυπωσιάσει, που είναι καλλιτεχνικά ανήσυχη – αλλάζουν συνεχώς στιλ και κάθε χρόνο εκπλήσσουν ευχάριστα ένα ευρύ κοινό με νέους τρόπους μουσικής έκφρασης. Αυτά, για να περιοριστώ στο μουσικό μέρος του φεστιβάλ.
Μια τελευταία ερώτηση: Τον τελευταίο καιρό αναβάλλονται ή ακυρώνονται φεστιβάλ τα οποία «πάνε πλατεία». Γιατί αυτό δεν συμβαίνει και με το Resistance;
Καταρχήν, νιώθω πως δικαιούμαι να πω ότι το Resistance είναι ήδη στις πλατείες από την πρώτη μέρα του λαϊκού ξεσπάσματος, και ότι και οι πλατείες θα είναι στο Resistance. Είναι όμως αλήθεια πως η τελική απόφαση να το πραγματοποιήσουμε δεν ήταν εύκολη, προβληματιστήκαμε πολύ. Ήδη είχαμε κλείσει τα περισσότερα μουσικά συγκροτήματα, και πολλές διεθνείς αντιπροσωπείες είχαν κανονίσει τον ερχομό τους. Παρ’ όλα αυτά, για την ώρα βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, σε ένα μεταίχμιο των πολιτικών εξελίξεων, κι έτσι, εάν χρειαστεί, είμαστε έτοιμοι να προσαρμόσουμε το πρόγραμμά μας. Ούτως ή άλλως, οι πλατείες έχουν τον πρώτο λόγο, την προτεραιότητα, μέσα κι έξω από το Resistance!
