Φέτος στη Βαγιά, δεν μπορούσες, λέει,
Καν
Να περπατήσεις απ΄τον κόσμο.
Φέτος στη Βαγιά, δεν σου ΄κανε κέφι
Να πάρεις εκείνον τον δρόμο προς τα παλιά μεταλλεία
Που ΄ναι σαν να σηκώνεσαι και να πετάς,
Να φεύγεις απ΄τον κόσμο.
Φέτος στη Βαγιά, είχαν βάλει παντού ομπρέλες,
Κι η καντίνα, που είχαν βάλει πρόπερσι – εκείνη
Η παπαριά -,
Ήταν πιο πολυσύχναστη από ποτέ.
Φέτος στη Βαγιά, τα Coco-mat απέκαμαν
Να αφοδεύουν πάνω στις παλιές εργατικές κατοικίες.
Φέτος στη Βαγιά, πενήντα χιλιάδες άτομα
Αγανάκτησαν με τους μπετονένιους σκελετούς
Μέσα στους βάλτους,
Και ταυτόχρονα ευχήθηκαν να είχαν
Ωραία μπάνγκαλοουζ λίγο πιο πέρα – να,
Σαν τα Coco-mat: κοίτα τι ωραία που είναι.
Φέτος στη Βαγιά, δεν υπήρχε τίποτα που να σ΄αρέσει,
Εκτός από το παρελθόν.
Φέτος στη Βαγιά, δεν ήθελες καν να πας,
Δεν ήθελες να βλέπεις,
Δεν ήθελες να ξέρεις.
Ήτανε κάτι
Σαν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σέριφος, Αύγουστος 2015
Μάκης Μαλαφέκας
