Το πρώτο διπλωματικό στραπάτσο ήταν η αποτυχία του Ισραήλ να πραγματοποιήσει το διαγωνισμό στην Ιερουσαλήμ, την οποία επιχειρεί να παρουσιάσει σαν πρωτεύουσα του κράτους για να νομιμοποιήσει στα μάτια τη διεθνούς κοινότητας τον επεκτατικό πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967.
Η δεύτερη μεγάλη αποτυχία αφορά την προσέλευση τουριστών τις ημέρες της Eurovision. […] Μόλις 48 ώρες πριν από την έναρξη των ημιτελικών υπήρχαν ακόμη 2.500 απούλητα εισιτήρια – πρωτοφανές φαινόμενο σε ένα διαγωνισμό όπου τα εισιτήρια συνήθως εξαντλούνται λίγες ώρες από την κυκλοφορία τους. […]
Η μεγαλύτερη αποτυχία του ισραηλινού κράτους όμως, ήταν ότι, αντί να μετατρέψει την Eurovision σε ένα τεράστιο μηχανισμό συγκάλυψης των εγκλημάτων που πραγματοποιεί εναντίον των Παλαιστινίων – γεγονός για το οποίο δαπάνησε εκατομμύρια δολάρια – πέτυχε ακριβώς το αντίθετο. Χάρη στην κινητοποίηση διεθνών κινημάτων, όπως το BDS (μποϊκοτάζ, απόσυρση επενδύσεων και κυρώσεις), άνθρωποι που δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ στο παρελθόν με τις πολιτικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, ενημερώθηκαν για τις απάνθρωπες συνθήκες στις οποίες ζουν και πεθαίνουν οι Παλαιστίνιοι στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη και στην αποκλεισμένη Γάζα. […]
Η ισραηλινή Eurovision κατάφερε να διχάσει ακόμη και το πιο φανατικό κοινό του θεσμού, δηλαδή τις ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες της Ευρώπης. Αυτή τη φορά εκατοντάδες κοινότητες συμμετείχαν στο κάλεσμα για το μποϊκοτάζ καταγγέλλοντας το λεγόμενο Pinkwashing, την προσπάθεια δηλαδή του Ισραήλ να εμφανιστεί σαν μοναδικός προασπιστής των δικαιωμάτων συγκεκριμένων μειονοτήτων, αποκρύπτοντας την παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου που πραγματοποιεί συστηματικά εδώ και δεκαετίες. […]
Οι Ευρωπαίοι διπλωμάτες, που τόσο «κόπτονται» για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να πραγματοποιήσουν ένα μεγάλο πάρτι για την Eurovision στο πάρκο Τσαρλς Κλορ του Τελ Αβίβ, το οποίο έχει δημιουργηθεί επάνω στα ερείπια Παλαιστινιακών οικισμών. Το προσωπικό της ΕΕ χόρευε, σχεδόν κυριολεκτικά, πάνω στους τάφους των θυμάτων μιας εθνοκάθαρσης αποδεικνύοντας τα όρια του «ανθρωπισμού» του. […]
Αν διδαχθήκαμε όμως κάτι από τις μεγάλες αθλητικές και καλλιτεχνικές διοργανώσεις που απέκτησαν γεωπολιτικό ενδιαφέρον είναι ότι η ομαλή διεξαγωγή δεν σημαίνει νίκη. Στην περίπτωση του Ισραήλ σημαίνει μια τεράστια επικοινωνιακή ήττα.
Israel – nul points…
Άρης Χατζηστεφάνου (sputniknews.gr)
