Με όχημα την ποίηση: Γιώργος Σουρής (1852-1919)
Ο Ρωμηός
Στον καφενέ απ’ έξω μπέης ξαπλωμένος
του ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,
και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος,
κανέναν δεν κοιτάζω, κανέναν δεν ψηφώ.
……………………………….. Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους,...
Με όχημα την ποίηση: Άνταμ Ζαγκαγιέφσκι (1945-2021)
Αυτοπροσωπογραφία
Ανάμεσα στον υπολογιστή ένα μολύβι και μια γραφομηχανή
περνάει η μισή μου μέρα. Μια μέρα θα έχει περάσει μισός αιώνας.
Ζω σε παράξενες πόλεις και μερικές...
Με όχημα την ποίηση: Σεσάρ Βαλιέχο (1893-1938)
Συνήθιζε να γράφει με το μεγάλο δείχτη του
Συνήθιζε να γράφει με το μεγάλο δείχτη του στον αέρα:
«Ζήτο η σηντρόφη! Πέδρο Ρόχας»,
απ’ τη Μιράντα του...
Με όχημα την ποίηση: Οκτάβιο Πας (1914-1998)
Ύμνος ανάμεσα σε ερείπια
Αυτοστεφανωμένη η μέρα απλώνει τις φτερούγες της
κίτρινη αψηλή κραυγή,
πίδακας ζεστός στο κέντρο ενός ουρανού
αμερόληπτου και καλοσυνάτου!
Τα ορατά ειν’ ωραία σ’ αυτή...
Με όχημα την ποίηση: Τάκης Παπατσώνης (1895 – 1976)
Η Εθνεγερσία
Δεν πρόκειται για τη Δόξα,
αυτή οπωσδήποτε έχει καταμερισθεί.
δεν πρόκειται ούτε για τη Μέρα,
γιατί συχνά κι’ αυτή αμφισβητείται.
δεν πρόκειται για τον τόπο,
γιατί πολλοί τόποι...
Με όχημα την ποίηση: Πάνος Ηλιόπουλος (1946-2022)
Της Αγάπης
Άσε την πόρτα ανοιχτή ν’ ακούω την ανάσα σου.
Σε θέλω παρέα μου, να νιώθω ζωντανός.
Θα ’μαι εδώ δίπλα.
Απόψε θα πάω να περπατήσω στα...
Με όχημα την ποίηση: Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986)
Εγκώμιο της Σκιάς
Τα γηρατειά (αυτό τ’ όνομα της δίνουν οι άλλοι)
μπορεί της ευτυχίας μας να ’ναι ο χρόνος.
Το ζώο έχει πεθάνει ή σχεδόν πεθάνει.
Ζω...
Με όχημα την ποίηση (24/3/2023)
Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928)
Διάκος Μέρα τ’ Απρίλη
Πράσινο λάμπος,
γελούσε ο κάμπος,
με το τριφύλλι. Ως την εφίλει
το πρωινό θάμπος
η φύση σάμπως
γλυκά να ομίλει. Εκελαδούσαν
πουλιά, πετώντας
όλο πιο πάνω. Τ’ άνθη ευωδούσαν
κ’ είπε...
Με όχημα την ποίηση:Πάμπλο Νερούδα (1904-1973)
Μόνον ο θάνατος Έχει μοναχικά νεκροταφεία
τάφους από άυλα κόκαλα γεμάτους
κι ενώ η καρδιά τρυπώνει σε μια σήραγγα
σκοτεινή, σκοτεινή, κατασκότεινη,
σαν το ναυάγιο προς τα μέσα πεθαίνουμε,
σα...
Με όχημα την ποίηση: Χοσέ Μαρτί (1853-1895)
Δίψα Ομορφιάς
Μονάχος είμαι: φίλος φτάνει ο στίχος,
Όπως στης φουντωμένης περιστέρας
Το κάλεσμα τρέχει γοργά το ταίρι.
Κι όπως απ’ τα ψηλά βουνά την άνοιξη
Σε πλούσια ρυάκια...
