fbpx

Με όχημα την ποίηση: Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)

Σε σκοτεινούς καιρούς Δε θα λένε: Τον καιρό που η βελανιδιά τα κλαδιά της ανεμοσάλευε. Θα λένε: Τον καιρό που ο μπογιατζής τσάκιζε τους εργάτες. Δε θα λένε:...

Λεον ντε Γκρεϊφ (1895-1976)

Αναφορά του Σέργιο Στεπάνσκυ                                     Τη ζωή μου παίζω! Πια δεν έχει αξία! Χαμένη την έχω χωρίς σωτηρία!                                                 Erik Fjordsson Tη ζωή μου παίζω, τη ζωή μου αλλάζω, αφού για...

Με όχημα την ποίηση: Ανδρέας Καμπάς (1919-1965)

Ο κύκλος συμπληρώθηκε, ίσως από μια κίνηση που έκανες προχτές. Ίσως γιατί εσήμαινε το πλήρωμα του χρόνου Και δεν πρέπει να ξανάρθω πια Δεν θα σε...

Με όχημα την ποίηση: Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986)

Ποιητική Τέχνη Να βλέπεις το ποτάμι από χρόνο και νερό Και να θεωρείς το χρόνο άλλο ποτάμι, Να ξέρεις πως χανόμαστε σαν το ποτάμι Και πως τα πρόσωπα...

Με όχημα την ποίηση: Πάμπλο Νερούδα (1904-1973)

Ποίημα ΧΧ Μπορώ να γράψω απόψε τους πιο θλιμμένους στίχους. Να γράψω ας πούμε: «Η νύχτα ειν’ αστροφωτισμένη και τρέμουνε γαλάζια στο στερέωμα τ’άστρα». Ο άνεμος της νύχτας...

Κωστής Παλαμάς (1859-1943)

Σατιρικά Γυμνάσματα                               3 Φασουλήδες, μακριά, κ’ εσείς, παλιάτσοι! Στην αστόχαστη πλέμπα μην πλερώνεις, Σατιριστή, του σκλάβου το χαράτσι. Σίδερο ο στίχος για να τον πυρώνης. Σημάδεψε και τρύπησε και...

Με όχημα την ποίηση: Γιώργος Σουρής (1852-1919)

Ο Ρωμηός Στον καφενέ απ’ έξω μπέης ξαπλωμένος του ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ, και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος, κανέναν δεν κοιτάζω, κανέναν δεν ψηφώ. ……………………………….. Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους,...

Με όχημα την ποίηση: Άνταμ Ζαγκαγιέφσκι (1945-2021)

Αυτοπροσωπογραφία Ανάμεσα στον υπολογιστή ένα μολύβι και μια γραφομηχανή περνάει η μισή μου μέρα. Μια μέρα θα έχει περάσει μισός αιώνας. Ζω σε παράξενες πόλεις και μερικές...

Με όχημα την ποίηση: Σεσάρ Βαλιέχο (1893-1938)

Συνήθιζε να γράφει με το μεγάλο δείχτη του Συνήθιζε να γράφει με το μεγάλο δείχτη του στον αέρα: «Ζήτο η σηντρόφη! Πέδρο Ρόχας», απ’ τη Μιράντα του...

Με όχημα την ποίηση: Οκτάβιο Πας (1914-1998)

Ύμνος ανάμεσα σε ερείπια Αυτοστεφανωμένη η μέρα απλώνει τις φτερούγες της κίτρινη αψηλή κραυγή, πίδακας ζεστός στο κέντρο ενός ουρανού αμερόληπτου και καλοσυνάτου! Τα ορατά ειν’ ωραία σ’ αυτή...