fbpx

Ας συμφωνήσουμε σε μία κοινή Αντίσταση

Της Βέρας Δαμόφλη. Στο μυθιστόρημά του Η δίκη ο Φραντς Κάφκα προφητεύει τον κόσμο του ολοκληρωτισμού. Σήμερα η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ θέλει να παραπέμψει σε δίκη όσες χώρες δεν επιδεικνύουν δημοσιονομική πειθαρχία.

Το πέταγμα της πεταλούδας

Του Νίκου Μπελαβήλα. Οι πλατείες των πόλεων είχαν πάψει από πολύ καιρό να είναι αυτό που για αιώνες ήσαν: τόποι συνάθροισης αλλά και μαζικής πολιτικής έκφρασης των πολιτών. Πάει καιρός που αυτοί οι δημόσιοι χώροι έπαψαν να λειτουργούν ως πεδία πολιτικών εκδηλώσεων. Μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις, μία-δύο φορές το χρόνο, σε ασφυκτικά πλαίσια τάξης, διαδηλώσεις ή συγκεντρώσεις τύχαινε να βρεθούν καμιά φορά σε καμιά κεντρική πλατεία.

Συνδικάτα τέλος!

Του Απόστολου Καψάλη. Εν αναμονή της κατάθεσης του νέου πολυνομοσχεδίου για τις εργασιακές σχέσεις, το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης έσκασε σαν βόμβα η είδηση της πρόθεσης της κυβέρνησης να παρέμβει εκ νέου στο πεδίο του δικαίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Οι κότες και η τρόικα

Τέλη Σεπτέμβρη, το φθινόπωρο, επιτέλους, αχνοφαίνεται, πάντα μου άρεσε η ψυχρούλα, και επιστρέφω απ’ την Άρτα όπου βρέθηκα για δουλειά. Αρκετά πριν από το Αγρίνιο και ενώ οδηγώ χαλαρός και ανέμελος (η ποιότητα του δρόμου πάντα λειτουργεί χαλαρωτικά…) σταματώ σε έναν πάγκο απ’ αυτούς που πολλοί αγρότες στήνουν και πουλάνε τα προϊόντα τους.

Επίκαιρα σχόλια του Νικολάι Γκόγκολ για την κρίση των Πανεπιστημίων

Περιφερειάρχης: Κύριε διευθυντά Κατωτέρας, Μέσης και Ανωτάτης Εκπαιδεύσεως, πραγματικά κάτι πρέπει να κάνετε με τους καθηγητές. Αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για λαμπρούς επιστήμονες, με τα διδακτορικά τους και όλα τους. Αλλά η συμπεριφορά τους είναι άνω ποταμών. Και δεν μπορεί διαρκώς να τους δικαιολογούμε διότι είναι διανοούμενοι και οι διανοούμενοι έχουν τις παραξενιές τους.

Ο αντιαριστερός ρατσισμός βράζει ψυχρά

Του Δημήτρη Α. Σεβαστάκη. Διαμορφώνεται ορμητικά ένα αντιαριστερό κλίμα, ένα είδος αντιαριστερού ρατσισμού. Εκτός των άλλων, γιατί κεντρικό πρόβλημα του συστήματος είναι οι κοινωνικές αντιστάσεις, και η σύμπασα Αριστερά, είτε ως αναφορά είτε ως πολιτική πράξη, είναι κεντρικό, δημιουργικό κομμάτι αυτών των αντιστάσεων. Ο Μίκης, κατά τον κ. Παπουτσή, «δεν δικαιούται διά να ομιλεί» γιατί εν τέλει ποιος είναι και τα βάζει με υπουργό. «΄Ο,τι γινόταν μετά τον εμφύλιο, αντεστράφη μετά τη μεταπολίτευση». Η αριστερή βάσανος έγινε απολαβή, κατά τον κ. Λοβέρδο.

Νέα Πολιτική Διοίκησις, του Ρήγα

«Τα χρέη των πόλεων, πολιτειών, χωρών και των κατά μέρος πολιτών όπου εχρεωστούντο παρθέντα προ πέντε χρόνων, και εις αυτό το διάστημα επληρώνετο διάφορον εις τους δανειστάς, η παρούσα διοίκησις τα αναιρεί, και οι δανεισταί δεν έχουν να ζητούν εις το εξής μήτε κεφάλαιον μήτε διάφορον από τους χρεώστας, ωσάν οπού επήραν τα δάνειά των, διατί διπλώνουν τα κεφάλαια εις πέντε χρόνους.»

Η Αρχαία Τραγωδία ως πρόσχημα

Της Έλενας Πατρικίου.
Σε στιγμές κρίσης, η επιστροφή μπορεί και να είναι ένα είδος απάντησης. Επιστροφή που επιτρέπει να ξαναμετρηθούν οι αποστάσεις ή επιστροφή που δίνει την ψευδαίσθηση πως τίποτα δεν αλλάζει. Επιστροφή στο εξωραϊσμένο παρελθόν, για να προστατευτείς από τον τρόμο του παρόντος, ή επιστροφή στην αρχή, για να πάρεις αμπάριζα και να βγεις. Επιστροφή για να ξεχάσεις ή επιστροφή για να σκεφτείς.