στήλες

Του Λουκά Αξελού. Διαβάζοντας εκ νέου, πριν από λίγες ημέρες, ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία το Παρελθόν και Παρόν του Αντόνιο Γκράμσι, στάθηκα σε ένα κείμενο που μου φάνηκε ιδιαίτερα εύστοχο και χαρακτηριστικό, αφού σε αυτό διέκρινα ένα πλήθος αναλογίες από τα συμβαίνοντα σήμερα στον τόπο μας, στα χρόνια του ΔΝΤ, της τρόικας και της κυβέρνησης των προθύμων.
Γράφει, λοιπόν, ο Αντόνιο Γκράμσι ότι στη διάρκεια του τριακονταετούς πολέμου, 45 Ούγγροι ιππείς είχαν στρατοπεδεύσει στη Φλάνδρα και επειδή ο πληθυσμός ήταν άοπλος και διεφθαρμένος, κατάφεραν να διοικούν τη χώρα τυραννικά για άλλους έξι μήνες.
Συνέβη, άραγε, αυτό μόνο στη Φλάνδρα;

Σας αρέσει η κινέζικη κουζίνα; Εγώ τρελαίνομαι. Όχι για hardcore -σουβλάκια από σκορπιούς και σκαθάρια- αλλά μια πάπια Πεκίνου, ένα γλυκόξινο κοτόπουλο, μερικά καραμελωμένα, ροδοκόκκινα γουρουνίσια παϊδάκια τα τρώω μετά χαράς. Στα κινέζικα εστιατόρια της Δύσης σερβίρουν στο τέλος τα fortune cookies - οι ίδιοι οι Κινέζοι δεν είχαν ιδέα γι’ αυτήν την «κινέζικη» παράδοσή τους, που είναι καθαρή αμερικανιά. Τώρα, ακόμη και οι αυθεντικότεροι Κινέζοι σεφ δεν τολμούν να μην προσφέρουν τα «μπισκοτάκια της τύχης» που, βέβαια, κατά κανόνα δεν τρώγονται, αλλά ανοίγονται μετά μανίας από τους χορτάτους πελάτες που ξετυλίγουν με κρυφή ελπίδα την «ευχή» ή την «προφητεία» στο ρολαρισμένο χαρτάκι. Το New Age δεν πεθαίνει ποτέ.