Οι δύο λέξεις του τίτλου θα μπορούσαν να ανακηρυχθούν ο όρος του μήνα. Πιέσεις στη Σερβία να συναινέσει στον περαιτέρω ακρωτηριασμό της, πιέσεις στη Γερμανία να αυτοκτονήσει γεωπολιτικά λίγο ακόμη, πιέσεις σε όποιον άλλο δεν ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ευρωατλαντικές επιταγές να συμμαζευτεί, πιέσεις και στην Τουρκία να πει επιτέλους «ναι» στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ με Σουηδία και Φινλανδία. Μόνο στην Ελλάδα δεν ασκούνται πιέσεις, αφού προλαβαίνει και τα δίνει όλα μόνη της… Η Τουρκία, πάντως, δεν ενδίδει: αυτήν την εβδομάδα μπλοκάρισε και επισήμως τη διαδικασία ένταξης των Σουηδών και Φινλανδών, διαψεύδοντας την αισιοδοξία που εξέφραζαν μέχρι πριν λίγες μέρες οι Στόλτενμπεργκ και Σία.
Αιτία υποτίθεται ότι είναι το κάψιμο του Κορανιού στη Στοκχόλμη. Ή ότι ο Ερντογάν, ενόψει δύσκολης εκλογικής αναμέτρησης, παριστάνει τον σκληρό. Ή οτιδήποτε άλλο, αρκεί να συγκαλυφθεί ο πραγματικός λόγος: ότι δηλαδή η τουρκική άρχουσα τάξη (κι όχι μόνο οι «κακοί» Ερντογάν-Μπαχτσελί) έχει ένα επεκτατικό σχέδιο το οποίο προωθεί μεθοδικά και διαχρονικά. Κι ότι, αν δεν αποσπάσει χειροπιαστές παραχωρήσεις, δεν πρόκειται να ικανοποιήσει τις επιθυμίες κανενός «μεγάλου». Παιχνίδι υψηλού ρίσκου; Προφανώς. Αλλά το παίζει, εξαντλώντας κάθε δυνατότητα – όπως κάνει τώρα με το βέτο στο ΝΑΤΟ. Άδικα προσπαθούν να την καλοπιάσουν οι Σουηδοί και Φινλανδοί ιθύνοντες στέλνοντας πεσκέσια στον Σουλτάνο…
Φιλειρηνικές διαδηλώσεις στη Γερμανία
Όμως κι οι ΝΑΤΟϊκοί αρχίζουν να νιώθουν μια πίεση που κόντευαν να ξεχάσουν, καθώς κάτι κινείται πάλι και στην Ευρώπη. Επεσήμαινε ο Δρόμος πριν μία εβδομάδα ότι «μόλις ένας στους τέσσερις Γερμανούς συμφωνεί με την αύξηση της γερμανικής στρατιωτικής συμμετοχής στον πόλεμο της Ουκρανίας»*. Αυτό εκφράζεται πλέον και στους δρόμους: αξιοπρόσεκτες διαδηλώσεις σημειώνονται σε πολλές γερμανικές πόλεις αφότου ανακοινώθηκε η απόφαση της κυβέρνησης Σολτς για αποστολή τανκς Leopard στην Ουκρανία. Μέσα στο πρώτο 24ωρο χιλιάδες Γερμανοί έδειξαν φιλειρηνικά αντανακλαστικά και διαδήλωσαν στο Βερολίνο, το Μόναχο, το Αμβούργο κ.λπ. με συνθήματα κατά της περαιτέρω εμπλοκής της Γερμανίας.
Βέβαια σε πολιτικό επίπεδο αυτή η διαμαρτυρία είναι μάλλον ορφανή, αφού όλες οι μεγάλες πολιτικές οικογένειες (με πρώτους τους Πράσινους…) έχουν ντυθεί στο χακί. Η εικόνα δεν αλλάζει αν εδώ κι εκεί κάποιος βουλευτής καλεί σε «αυτοσυγκράτηση» τους πιο πολεμοχαρείς συναδέλφους του. Μονάχα φιγούρες όπως του Όσκαρ Λαφοντέν και της Ζάρα Βάγκενκνεχτ, που έχουν σπρωχτεί στο πολιτικό περιθώριο κι έχουν συκοφαντηθεί ως λαϊκιστές ακόμη κι από τους πρώην συντρόφους τους της γερμανικής Αριστεράς (η οποία όσο «προσαρμόζεται» σε τόσο βαθύτερη, υπαρξιακή κρίση μπαίνει), τολμούν να μιλούν καθαρά για την ανάγκη να φρεναριστούν οι «παράφρονες που σπρώχνουν τη Γερμανία στον πόλεμο για λογαριασμό των ΗΠΑ».
«Μολύνθηκε» και η Τσεχία
Το πρόβλημα των ΝΑΤΟϊκών και των φιλοπόλεμων είναι ότι όλο και περισσότεροι Γερμανοί τείνουν ευήκοα ώτα στους «λαϊκιστές». Στις διαδηλώσεις έδιναν κι έπαιρναν οι αναφορές στον Λαφοντέν και την Βάγκενκνεχτ, που έχουν εντείνει τις δημόσιες τοποθετήσεις τους με τρόπο που δείχνει ότι επίκειται η ανάληψη κάποιας νέας πολιτικής πρωτοβουλίας εκ μέρους τους. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην Τσεχία με τον «λαϊκιστή» υποψήφιο πρόεδρο Αντρέι Μπάμπις (ο Β΄ γύρος των προεδρικών εκλογών ολοκληρώνεται σήμερα). Ο Μπάμπις τόλμησε να πει ότι δεν θα στείλει Τσέχους στρατιώτες για να υπερασπιστούν τις Βαλτικές Χώρες και την Πολωνία στην υποθετική περίπτωση ρωσικής επίθεσης, και το Δυτικό σύμπαν αγανάκτησε. Πόσο μάλλον που το σύνθημά του στον Β΄ γύρο ήταν «Δεν θα σύρω την Τσεχία σε πόλεμο».
Οι «δημοκράτες» καλούν τους Τσέχους να τον μαυρίσουν στις κάλπες. Τα ΜΜΕ προβλέπουν πάλι ότι θα καταποντιστεί, αν και διαψεύστηκαν στον Α΄ γύρο (του έδιναν 27-28%, πήρε 35%). Για τον Β΄ γύρο προβλέπουν πανηγυρική επικράτηση του αντιπάλου του Πετρ Πάβελ, που υποστηρίζεται από όλο το «δημοκρατικό (ή πολεμικό;) τόξο», και βιάζεται να τιμήσει τις ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις της Τσεχίας. Ό,τι και να γίνει, το ευρωπαϊκό πολεμικό μπετόν αρμέ έχει αρχίσει να ραγίζει.
* «Ένας νέος, “αποτελεσματικότερος” υπουργός Άμυνας για τη Γερμανία;» (φύλλο 621).
