Του Μάριου Διονέλλη
Υπάρχει μια ειδησούλα τόση δα που μπορεί να κάνει τη διαφορά σε μια αριστερή κυβέρνηση: Η αστυνομία προσήγαγε όλους τους δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ που βρίσκονταν στην Ειδομένη, για να μην ειδωθεί το, ούτως ή άλλως, ειδεχθές γεγονός της βίαιης απομάκρυνσης των μεταναστών. Κι έτσι η βία παρέμεινε ανείδωτη στην Ειδομένη.
Μπορεί να είναι νέα αυτή η κυβέρνηση μα στην επικοινωνία μαθαίνει γρήγορα και κάπως πιο άγαρμπα. Ούτε ο Σαμαράς δεν θα τολμούσε να συλλάβει έστω και για λίγη ώρα όλους τους δημοσιογράφους για να μην καταγράψουν ένα γεγονός που δεν τον συμφέρει. Αλλά όταν συμβαίνει με εντολές αριστερής κυβέρνησης έχει άλλη χάρη.
Φωνάζουν οι ενώσεις των δημοσιογράφων, οι εφημερίδες, οι φωτορεπόρτερ για το αριστερό «μαύρο» στην ενημέρωση μα δεν φαίνεται να κουνιέται και φύλλο. Νιώθει τόσο σίγουρη για τον εαυτό της αυτή η αριστερή κυβέρνηση ώστε να μην ανησυχεί ούτε για τις αντιδράσεις τις οποίες κάποτε στήριζε με όλη τη δύναμη της φωνής της.
Και τα τμήματα Δικαιωμάτων, Μεταναστών κλπ. του κόμματος πού είναι; Γιατί δεν βγάζουν έστω μια ανακοίνωση κατά της κυβέρνησης ή κατά της αστυνομίας; Μία σαν αυτές του τμήματος Εργατικής Πολιτικής, που μας καλεί κάθε τόσο στις διαδηλώσεις.
Αναζητώ σε τέτοιες μικρές ειδησούλες την αριστερή ηθική, την αριστερή φιλοσοφία στον τρόπο διακυβέρνησης.
Ανείδωτες και οι δύο.
