Του Βένιου Αγγελόπουλου
Ήρθε η ώρα η Ελλάδα να γυρίσει σελίδα στέλνοντας στα αζήτητα το πολιτικό προσωπικό που οδήγησε στην κρίση, στα μνημόνια και στη λιτότητα. Που όχι μόνο δεν μείωσε το χρέος της χώρας αλλά το αύξησε και συνάμα οδήγησε στη φτώχεια, στην ανεργία και στην εκποίηση της εθνικής περιουσίας, καταρράκωσε το κοινωνικό κράτος, αποδόμησε τις εργασιακές σχέσεις και εξανέμισε τις οικονομίες των μεσοστρωμάτων που χρειάστηκαν τρεις γενιές για να γίνουν. Ήρθε η ώρα να φύγουν.
Βεβαίως δεν θα φύγουν εύκολα. Είναι ισχυρά τα συμφέροντα που έχουμε απέναντί μας και σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο. Αυτό που κινεί τον κόσμο σήμερα είναι το κινούμενο χρήμα, που παράγει χρήμα με απλές ηλεκτρονικές εγγραφές, συσσωρεύοντας σε ελάχιστες τσέπες χρήμα από τον ιδρώτα και το αίμα δισεκατομμυρίων κατοίκων του πλανήτη. Η δημοκρατία περιορίζεται σε εκλογές μεταξύ προεπιλεγμένων υποψηφιοτήτων, αποδεκτών (ή υποδειγμένων) από τα μεγαλοσυμφέροντα, χωρίς καμία δυνατότητα ελέγχου από τον πληθυσμό. Και γι’ αυτό οι ελληνικές εκλογές αποκτούν παγκόσμια σημασία. Αν ένα πειραματόζωο ξυπνήσει και τσινήσει, δεν θα ταραχθεί ο ύπνος των υπολοίπων;
Στις εκλογές θα υπάρχει πόλωση και πολύ βρόμικος πόλεμος εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η κυβερνητική προπαγάνδα δε φαίνεται να μπορεί να ανατρέψει το κλίμα: Ο φόβος του αύριο πιάνει όλο και λιγότερο όταν το σήμερα είναι δυσβάσταχτο. Όλο και περισσότεροι θα προτιμήσουν αυτούς που δεν έχουν ακόμα δοκιμαστεί παρά αυτούς που έχουν αποτύχει, και μάλιστα παταγωδώς.
Πάμε, λοιπόν, για μια αριστερή κυβέρνηση. Που πολλά εμπόδια θα έχει να αντιμετωπίσει και της οποίας το κύριο ατού, εκτός από τη διεθνή συμπαράσταση, θα είναι η συσπείρωση και η ενεργοποίηση του κόσμου που πλήττεται από τη λιτότητα – η απλή ψήφος δεν αρκεί. Γι’ αυτό χρειάζεται να καταστήσει σαφές, μεταξύ άλλων:
– Ότι δεν είναι η ωραιοποιημένη συνέχεια του συστήματος αλλά αποτελεί ρήξη με το παρελθόν, ως προς την πρακτική και τα πρόσωπα, ότι δεν θα υποδεχτεί όσους προστρέχουν όπου φυσάει ο αντιμνημονιακός άνεμος, αναζητώντας καρέκλες και πολιτική παρθενορραφή.
– Ότι όχι απλώς θα εξασφαλίσει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, αλλά θα αποκαταστήσει τις εργασιακές σχέσεις και το σεβασμό στον ιδρώτα του καθενός.
– Ότι θα χτυπήσει τον παρασιτισμό, τα κυκλώματα, τα λαδώματα και τα φακελάκια, ότι το Δημόσιο δεν θα είναι αγελάδα για άρμεγμα από τον κάθε επιτήδειο αλλά υπηρέτης του πολίτη, ότι όποιος κάνει σωστά τη δουλειά του δεν θα θεωρείται ηλίθιος.
– Ότι θα υπάρξει δημοσιότητα και διαφάνεια, απαιτώντας την από όλους, αλλά ξεκινώντας να την εφαρμόζει από τα δικά της στελέχη.
– Ότι για κάθε πτυχή του προγράμματός της θα ζητάει τη γνώμη αυτών που επηρεάζονται και θα είναι σε θέση να διορθώνεται από τις παρεμβάσεις των αποκάτω.
Εγγύηση επιτυχίας δεν υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, είναι και θα είναι υπό δοκιμασία. Έχει αδυναμίες: Στην κοινωνία αυτήν γεννήθηκε και όχι στη γυάλα, μέσα στις γραμμές του κρύβονται και ιδιοτέλειες και προσωποπαγή κυκλώματα και καταπατήσεις των δημοκρατικών κανόνων και γραφειοκρατικά φαινόμενα. Όμως έχει και ισχυρά αντισώματα: το φρόνημα των αγωνιστών της, το αίσθημα δικαίου που τους διακατέχει, την προσήλωση στις δημοκρατικές λειτουργίες, στη διαφάνεια και στη λογοδοσία και την υπεράσπιση αυτών των αξιών. Κοντολογίς, την αίσθηση της συλλογικότητας.
Η Ιστορία διδάσκει ότι συνήθως η εξουσία αλλοιώνει τις αγνές προθέσεις των κατόχων της: οι ήττες της Αριστεράς που θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να αποφευχθούν οφείλονται σε λαθεμένη διαχείριση της νίκης. Σήμερα ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι το κόμμα να μεταβληθεί σε εξάρτημα της αριστερής κυβέρνησης. Πρέπει, αντίθετα, το κόμμα να στηρίζει την κυβέρνηση ελέγχοντάς την. Και ο λαός επίσης: χωρίς έλεγχο, κάθε στήριξη είναι εύθραυστη.
