Είναι προφανές ότι οι εθνικοί αυτοκινητόδρομοι, εφόσον είναι εθνικοί και δεν έχουν παραχωρηθεί/ ξεπουληθεί σε ιδιωτικές πολυεθνικές εταιρίες, πρέπει να συντηρούνται. Όπως τα δημόσια σχολεία και τα νοσοκομεία, βασικές υποδομές μιας χώρας, πρέπει να κατασκευάζονται και να συντηρούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς πρόσθετη φορολόγηση, έτσι και οι εθνικοί αυτοκινητόδρομοι πρέπει να κατασκευάζονται και να συντηρούνται από το Ελληνικό Δημόσιο και να είναι περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού λαού. Μια δίκαιη φορολόγηση σημαίνει έκφραση κοινωνικής αλληλεγγύης. Έτσι, ο κάτοικος μιας ορεινής περιοχής των Γρεβενών -που ουδέποτε θα ταξιδέψει στη Λέσβο- και ο κάτοικος της Λέσβου -που ουδέποτε θα ταξιδέψει στην Εγνατία Οδό– με μια υποτιθέμενη δίκαιη φορολόγηση, θα ήταν οικονομικά και κοινωνικά αλληλέγγυοι.
Η συντήρηση των εθνικών αυτοκινητόδρομων και ειδικότερα της Εγνατίας Οδού, θα μπορούσε να γίνει από τις τεχνικές υπηρεσίες και τα μηχανήματα των νέων Περιφερειών, με τη διαχείριση και την επίβλεψη της Εγνατία Α.Ε., ιδιοκτησίας 100% του Ελληνικού Δημοσίου, η οποία διαθέτει επαρκές τεχνικό και επιστημονικό προσωπικό. Αντί γι’ αυτό, η συντήρηση και η είσπραξη των διοδίων της Εγνατίας Οδού θα εκχωρηθούν σε ιδιωτικές πολυεθνικές εταιρίες. Οι Έλληνες φορολογούμενοι, δηλαδή, κατασκεύασαν ένα σύγχρονο «σπίτι-δρόμο» και επειδή κάποιος ιδιώτης θα το «βάφει-συντηρεί», του εκχωρούν το δικαίωμα να εισπράττει ενοίκιο -για το σπίτι τους- για τον επόμενο σχεδόν μισό αιώνα.
Στο κίνημα Δεν Πληρώνω δεν είμαστε «τζαμπατζήδες». Είμαστε χιλιάδες, πλέον, ενεργοί πολίτες που διεκδικούμε την εφαρμογή τουλάχιστον των αστικών νόμων και του Συντάγματος, που τους τελευταίους μήνες καταστρατηγούνται βάναυσα. Το Κίνημα των Διοδίων είναι κίνημα υπεράσπισης της περιουσίας του ελληνικού λαού, που σε λίγο θα εκχωρηθεί είτε ως υποδομές, είτε ως γη-χώμα σε ιδιώτες. Είναι αναγκαίο να επεκταθεί και σε άλλους τομείς και είναι ελπιδοφόρο ότι διαρκώς και δυναμώνει. Το Δεν Πληρώνω πρέπει να γίνει πράξη και στα εισιτήρια των νοσοκομείων που από 3 ευρώ έγιναν 5 και σε λίγο θα γίνουν 10! Πρέπει να γίνει στόχος στα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια, απ’ όπου έχουν αφαιρεθεί 30 έως 50% των πόρων. Πρέπει να γίνει κίνημα υπεράσπισης του Δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας. Οι Επιβάτες Θεσσαλονίκης, που διεκδικούν να μην αυξηθεί το εισιτήριο του ΟΑΣΘ, υπερασπίζονται τη ζωή τους στην καθημερινότητα αλλά και το δημόσιο αγαθό που πρέπει να είναι οι αστικές συγκοινωνίες.
Αν οι κατά μόνας ανυπακοή μπροστά στις μπάρες των διοδίων, με προσωπικό ρίσκο και κόστος (πρόστιμο), συναντηθεί και σε άλλα μέτωπα, τότε η κοινωνία θα απαντήσει στον πόλεμο που της έχει εξαπολυθεί. Η ενότητα, η κοινωνική αλληλεγγύη, η οργάνωση, ο συντονισμός της κοινωνίας από τα κάτω, φαίνεται ότι μπαίνουν σ’ ένα δρόμο που είναι ελπιδοφόρος, για να σώσουμε «οτιδήποτε κι αν σώζεται». Τελικά, είμαστε πολύ δυνατοί όταν είμαστε ενωμένοι και αυτό είναι που φοβούνται.
Το άρθρο γράφτηκε σε απάντηση του άρθρου του Μάκη Βοϊτσίδη στον Αγγελιοφόρο την Τετάρτη 12 Ιανουαρίου.
Στο κίνημα Δεν Πληρώνω δεν είμαστε «τζαμπατζήδες». Είμαστε χιλιάδες, πλέον, ενεργοί πολίτες που διεκδικούμε την εφαρμογή τουλάχιστον των αστικών νόμων και του Συντάγματος, που τους τελευταίους μήνες καταστρατηγούνται βάναυσα. Το Κίνημα των Διοδίων είναι κίνημα υπεράσπισης της περιουσίας του ελληνικού λαού, που σε λίγο θα εκχωρηθεί είτε ως υποδομές, είτε ως γη-χώμα σε ιδιώτες. Είναι αναγκαίο να επεκταθεί και σε άλλους τομείς και είναι ελπιδοφόρο ότι διαρκώς και δυναμώνει. Το Δεν Πληρώνω πρέπει να γίνει πράξη και στα εισιτήρια των νοσοκομείων που από 3 ευρώ έγιναν 5 και σε λίγο θα γίνουν 10! Πρέπει να γίνει στόχος στα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια, απ’ όπου έχουν αφαιρεθεί 30 έως 50% των πόρων. Πρέπει να γίνει κίνημα υπεράσπισης του Δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας. Οι Επιβάτες Θεσσαλονίκης, που διεκδικούν να μην αυξηθεί το εισιτήριο του ΟΑΣΘ, υπερασπίζονται τη ζωή τους στην καθημερινότητα αλλά και το δημόσιο αγαθό που πρέπει να είναι οι αστικές συγκοινωνίες.
Αν οι κατά μόνας ανυπακοή μπροστά στις μπάρες των διοδίων, με προσωπικό ρίσκο και κόστος (πρόστιμο), συναντηθεί και σε άλλα μέτωπα, τότε η κοινωνία θα απαντήσει στον πόλεμο που της έχει εξαπολυθεί. Η ενότητα, η κοινωνική αλληλεγγύη, η οργάνωση, ο συντονισμός της κοινωνίας από τα κάτω, φαίνεται ότι μπαίνουν σ’ ένα δρόμο που είναι ελπιδοφόρος, για να σώσουμε «οτιδήποτε κι αν σώζεται». Τελικά, είμαστε πολύ δυνατοί όταν είμαστε ενωμένοι και αυτό είναι που φοβούνται.
Το άρθρο γράφτηκε σε απάντηση του άρθρου του Μάκη Βοϊτσίδη στον Αγγελιοφόρο την Τετάρτη 12 Ιανουαρίου.
* Ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος είναι συντονιστής των επιτροπών Ακρίβεια-Stop Θεσσαλονίκης και μέλος του συντονιστικού των Επιβατών Θεσσαλονίκης.
Σχόλια
