Τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα επιβεβαιώνουν πως βρισκόμαστε ενόψει μεγάλων διεργασιών, μεταστροφών και σχεδιασμών, που κυοφορούν σε πολιτικό επίπεδο ανακατατάξεις και νέα σχήματα – όχι απλά κομματικά, αλλά διακυβέρνησης. Τα όσα συμβαίνουν, και βλέπουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου, δείχνουν ότι λίαν συντόμως δρομολογούνται φόρμουλες και πρόσωπα για μια μεγάλη αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Βρισκόμαστε ακριβώς στον προθάλαμο αυτών των διεργασιών, τα βασικά στοιχεία των οποίων εντοπίζονται σε τρεις σειρές σοβαρών παραγόντων:
α) Υπάρχει μεγάλη δυσφορία και σύγκρουση ανάμεσα σε ομίλους ελλήνων ολιγαρχών, που μέχρι τώρα απολάμβαναν μια προνομιακή σχέση με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο υπερσυγκεντρωτικός τρόπος διαχείρισης διαφόρων «φιλέτων» από το Μαξίμου έχει οδηγήσει σε μια υπόγεια σύγκρουση. Οι τριγμοί και οι αποκαλύψεις είναι καθημερινές, και η «λύση» να θυσιάζονται στενοί συνεργάτες ή λοιποί «σταθμάρχες» δεν ξεπλένει την κυβέρνηση. Η εικόνα της από το καλοκαίρι και ύστερα είναι διαρκώς πτωτική, και τα σημάδια της κρίσης της έντονα.
β) Τα Τέμπη, όπως έχουμε τονίσει, αποτελούν ένα ενεργό και βαθύ ρήγμα στην ελληνική κοινωνία.Ήδη έχουν κουρελιάσει την αξιοπιστία της κυβέρνησης σε ευρύτατα στρώματα, αλλά έχουν επίσης βγάλει στη φόρα τη συγκάλυψη, τις ευθύνες, τα μπαζώματα, τη σαπίλα όλου του συστήματος ιδιαίτερα από το 2010 μέχρι σήμερα. Αυτό το ρήγμα συναντιέται με μια μεγάλη υπαρκτή κοινωνική δυσαρέσκεια και μια καθημερινή μάχη επιβίωσης που δίνει με τεράστιο άγχος η πλειοψηφία της κοινωνίας. Η αλαζονεία των κυβερνώντων, μαζί με τον κυνισμό και τους πανηγυρισμούς για δήθεν επιτυχίες, συναντούν μια μεγάλη κοινωνική δυσφορία. Φαίνεται ότι όλα αυτά είναι και μετρήσιμα στις κυλιόμενες μυστικές δημοσκοπικές έρευνες, προκαλώντας μεγαλύτερη αναταραχή στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
γ) Ο γεωπολιτικός παράγοντας επηρεάζει έντονα και πολλαπλά αυτές τις εξελίξεις. Είτε με δεσμεύσεις που δύσκολα μπορούν να υλοποιηθούν (π.χ. ελληνοτουρκικό ειδύλλιο και παραχωρήσεις), είτε με ανταγωνισμούς μεγάλων επιχειρηματικών κύκλων για εξοπλιστικά προγράμματα, ενεργειακά ζητήματα, εκποίηση υποδομών κ.λπ. Είτε, τέλος, με μεθοδεύσεις που αφορούν το πολιτικό σκηνικό, όπως είναι η ανασύνθεση του κεντροαριστερού χώρου, και το σπάσιμο του «μονοπωλίου» Μητσοτάκη (που έχει επιβάλλει ένα ιδιότυπο «πάρτα όλα» του Μαξίμου).
Με όλα αυτά τα δεδομένα και σε εξέλιξη τις διεργασίες που προκαλούν, έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο. Οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου αποκτούν έτσι περισσότερο εσωτερικό χαρακτήρα, μέσα σε ένα κλίμα βαθύτατης σήψης του πολιτικού σκηνικού και έλλειψης οποιασδήποτε αξιόπιστης εναλλακτικής προοπτικής.
Το πολιτικό σύστημα έχει εργαστεί με ζήλο, και μεγάλη ιδιοτέλεια, για τη «σημερινή Ελλάδα». Δεν πρόκειται να αλλάξει ποιοτική ρότα. Δεν διαθέτει, ούτε αυτό ούτε η οικονομική ολιγαρχία, ένα σχέδιο εθνικής κυριαρχίας. Δεν νοιάζεται για το μεγάλο υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας. Ίσα-ίσα, αναπαράγεται από τη μη επίλυσή του (ή έστω την αντιμετώπισή του). Και πλουτίζουν, μεγεθύνουν το «πουγκί» τους όσοι το στηρίζουν και το συντηρούν. Μόνο που αυτό γίνεται μέσα σε ένα ιδιαίτερα νοσηρό περιβάλλον, όπου αντιθέσεις και ρήγματα λύνονται όχι με πολιτικό τρόπο αλλά με πρακτικές μηχανισμών, υπηρεσιών, μαφιόζικων κύκλων. Έτσι δημιουργείται ένα παρακρατικό-παραθεσμικό απόστημα που απειλεί ευθέως όποιους στέκονται απέναντι, ή αποκαλύπτουν πλευρές της γενικής σαπίλας. Απόστημα που θρέφεται μέσα στη ΝΑΤΟφροσύνη και την Ευρω-υποτέλεια, μέσα από την αντιδημοκρατική εκτροπή και τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής.
Ο μυθικός Ηρακλής σε έναν από άθλους του αναγκάστηκε να ενώσει δυο ποταμούς, ώστε να συγκροτηθεί μια ορμητική δύναμη κάθαρσης της κοπριάς που είχε μαζευτεί στους στάβλους του Αυγεία. Ας αναλογιστούμε σήμερα τι χρειάζεται για καθαρίσει η όποια Πολιτεία έχουμε; Ποια ορμή και ποια κοινωνική δύναμη; Ποια συνείδηση και ποια μεγάλη κοινωνική και εθνική συμμαχία μπορεί να δώσει προοπτική και νόημα; Ποια πολιτική, ποιο πρόγραμμα, ποιο σχέδιο μπορεί να συσπειρώσει και να αποκτήσει ισχύ απαραίτητη για μια μεγάλη στροφή στην ελληνική κοινωνία; Κάτι ισοδύναμο με μια δημοκρατική επανάσταση. Μην μας τρομάζει ο όρος!
