Η «Καθημερινή» τους ψάχνει και τους βρίσκει. Τελευταίο «φρούτο» από το Πανεπιστήμιο Κύπρου ο κ. Χαρίδημος Τσούκας που με τίτλο «Τα ΑΕΙ, εκτός από πειθώ, χρειάζονται πυγμή» γράφει ότι «ο φόβος και το συμφέρον είναι θεμελιώδη στοιχεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η θεσμική ευταξία επιτυγχάνεται μέσα από ένα πλέγμα ανταμοιβών και κυρώσεων. Ένα κοινωνικό σύστημα που ουδόλως αστυνομεύεται, αργά ή γρήγορα, υπό κάποιες συνθήκες, θα γίνει υποχείριο των εκάστοτε ισχυρών. Η ελευθερία του λόγου προστατεύεται στο μέτρο που οι παραβάτες της υφίστανται κυρώσεις. Η άσκηση εξουσίας εμπεριέχει, εν δυνάμει, τον καταναγκασμό. Αν μια οποιαδήποτε «τσογλανοπαρέα» δεν τηρεί τους κανόνες του οργανισμού, η διοίκησή του πρέπει να τους πειθαναγκάσει να το κάνουν – με προτροπές, πειθαρχικές διώξεις, και νόμιμη βία. Δίχως την απειλή κυρώσεων δεν μπορεί να ευημερήσει ένας θεσμός. Πυγμή κα πειθώ συμβαδίζουν.»
Τι λέει ο άνθρωπος μέσα σε μια παράγραφο! Ούτε σε χιτλερική μπροσούρα δεν θα βρεις τόσες εξουσιαστικές λέξεις μαζί!
«Φόβος, συμφέρον, ευταξία, πλέγμα, κυρώσεις, σύστημα, αστυνόμευση, υποχείριο, ισχυροί, προστασία, παραβάτες, κυρώσεις, άσκηση εξουσίας, καταναγκασμός, τσογλανοπαρέα, τηρεί, κανόνες, οργανισμός, διοίκηση, πρέπει, πειθαναγκασμός, προτροπές, πειθαρχικές διώξεις, νόμιμη βία, απειλή κυρώσεων, θεσμός, πυγμή, πειθώ».
Μήπως, αν βγει ο Κούλης, διεκδικεί από τον Κικίλια το υπουργείο Δημόσιας Τάξης ο κ. καθηγητής;
Κι από κοντά, στο ίδιο πνεύμα, αλλά με πιο προσεκτικούς τόνους, ο ανεκδιήγητος δήμαρχος της Αθήνας, ο μίστερ ανύπαρκτος! «Η εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά και το άσυλο στα πανεπιστήμια αποτελούν σοβαρότατα θέματα για τα οποία εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα παρέμβασης. Πρέπει όμως η κεντρική εξουσία να αναλάβει τις ευθύνες της» δήλωσε ο Καμίνης που σκέφτηκε μάλλον ότι οι ακροδεξιοί διεθνώς με τέτοιες «προτεραιότητες» πιάνουν καλές ψαριές. Και δεν βρέθηκε ούτε ένας εκεί που τα έλεγε αυτά να του πει, ρε μεγάλε, η πόλη που κουμαντάρεις έχει τα τρισάθλια χάλια της. Βρόμα και δυσωδία παντού, χαλασμένα πεζοδρόμια, βομβαρδισμένα οδοστρώματα, απ’ όπου και να τη δεις ζέχνει. Πού είναι οι ποδηλατόδρομοι που είχες εξαγγείλει, πού είναι τα πάρκα που θα έκανες προσβάσιμα, πού είναι οι υπηρεσίες πληροφόρησης για τους ξένους επισκέπτες, πού είναι η αναμόρφωση της γειτονιάς και η ανάδειξη της Αθήνας σε πόλη-πρότυπο που μόνο με τα ξεπεσμένα μπανλιέ του Παρισιού μπορεί να συγκριθεί;
Βρήκαν την καραμέλα οι συντηρητικοί, που με όσα εφάρμοσαν οδηγούν τις κοινωνίες σε εξαθλίωση και αποσύνθεση, ότι φταίει το ελληνικό πανεπιστήμιο, ότι φταίει το άσυλο!
Μέμος Χαραλαμπάκης
