Τα σπίτια είναι χαμηλά
Σαν έρημοι στρατώνες
Τα καλοκαίρια μας μικρά
Κι ατέλειωτοι χειμώνες
Οι στίχοι στο τραγούδι «Μην κλαις» γράφτηκαν από τον Μιχάλη Μπουρμπούλη και τραγουδήθηκαν από τη Σωτηρία Μπέλλου. Το άκουγα πρόσφατα και μου ήρθαν δυο σκέψεις.
Τα σπίτια ήταν χαμηλά στην Ιθάκη, όπου μεγάλωσε ο στιχουργός, λόγω της καταστροφής που είχε υποστεί το νησί από τον σεισμό.
Σήμερα κάποια σπίτια μοιάζουν ακόμα πιο χαμηλά, έτσι που φαίνονται μόνο οι σκεπές τους.
Τα καλοκαίρια σαν ανεμελιά, ξεγνοιασιά, διακοπή από τα βάσανα, ήταν πολύ μικρά, δεν έφταναν. Ατέλειωτοι οι χειμώνες, οι δυσκολίες κι οι κόποι.
Σήμερα είναι διαφορετικά. Τα καλοκαίρια έρχονται μαζί με μεγάλα προβλήματα, απειλές και συχνά τραγωδίες.
Φέτος παράγινε. Η Πύλος. Ο Μιχάλης στη Φιλαδέλφεια, ο Αντώνης στον Πειραιά (τους μαθαίνουμε με τα μικρά τους). Η Δαδιά. Η Θεσσαλία. Τεράστιες πληγές σε μια μικρή πατρίδα. Πέρσι η Εύβοια, κάθε χρόνο η Πάρνηθα. Και πάει λέγοντας.
Οι διακοπές, για όσους κάνουν, δύσκολα βάζουν κάτω τη γενική μαυρίλα. «Είδες τι γίνεται στον Έβρο;». «Άκουσες για νεκρούς;». Οι ειδήσεις τρυπώνουν στις παραλίες, το ίδιο και η μυρωδιά και τα σύννεφα από μια κοντινή πυρκαγιά.
Αλλά και το «ελληνικό καλοκαίρι» του τουρισμού, το γκρικ σάμερ, γίνεται όλο και περισσότερο συνώνυμο της αρπαχτής και της ευτέλειας. Η απόλαυση της φύσης, το αεράκι της ελευθερίας, όλο και πιο δυσεύρετα. Η φτήνια πάει πακέτο με την ακρίβεια.
Έτσι, τα καλοκαίρια της πραγματικότητας μοιάζουν τώρα ατέλειωτα σαν χειμώνες. Λες ας περάσουν επιτέλους μαζί με αυτά που φέρνουν. Την ίδια στιγμή τα «καλοκαίρια μας» μικραίνουν κι άλλο.
Ας μην κλείσουμε με κάποια νότα αισιοδοξίας σώνει και καλά. Προαναγγέλθηκαν αρκετές φάλτσες, μόνο κάποιες αναπάντεχες ήχησαν διαφορετικά.
Ο στιχουργός Μιχάλης Μπουρμπούλης πέθανε αυτό το καλοκαίρι, στις 20 Ιουλίου 2023.
