Τρίτη απόγευμα. Δυο γνώριμα πρόσωπα βαδίζουν σκεφτικά διασχίζοντας τη Βασιλίσσης Σοφίας στο ύψος της Ηρώδου Αττικού με κατεύθυνση το Κολωνάκι.
Προς στιγμή συνειδητοποιώ ότι πρόκειται για τους δυο «συνάδελφους» που υπηρετούν στην κυβερνητική μηχανή – τον υπουργό και κυβερνητικό εκπρόσωπο και τον υπεύθυνο του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού.
Διευθυντικό στέλεχος, έως πρόσφατα, του παλαιότερου εκδοτικού ομίλου ο ένας, άφησε πίσω τα καθημερινά άγχη επιβίωσης του έντυπου Τύπου και αγωνίζεται για την επιτυχή προβολή του κυβερνητικού έργου.
Μαχόμενος δημοσιογράφος επικεφαλής του πολιτικού ρεπορτάζ ο άλλος, ξέφυγε από την παρατεταμένη απληρωσιά και την εργασιακή ανασφάλεια της ιστορικής εφημερίδας, που κατέληξε στα γρανάζια του άρθρου 99 και προφανώς φιλοτεχνεί το πολιτικό προφίλ του άτεγκτου τραπεζίτη πρωθυπουργού.
Στο συγκρότημα του ΔΟΛ, όπου έκτισε την πολιτική του καριέρα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν έναν πολύμηνο πόλεμο προσωπικών πιέσεων κι εκβιασμών, με απολύσεις, απειλές, εξευτελισμούς για να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας και να αποδεχτούν το διευθυντικό δικαίωμα της εργοδοσίας τους να καθορίζει, αυτή μόνη, τους όρους εργασίας και αμοιβών. Μιας εργοδοσίας που στρατευμένα και με το αζημίωτο καθοδηγεί την κοινή γνώμη στην αποδοχή της εθελοδουλίας, της εξάρτησης, της υποταγής στην παντοδυναμία τραπεζιτών, πολυεθνικών και ντόπιων επιχειρήσεων.
Στην άλλοτε αντιμνημονιακή Ελευθεροτυπία, όπου έχτισε το πολιτικό βιογραφικό του ο επί του Tύπου σύμβουλος του πρωθυπουργού, καμιά 800αριά εργαζόμενοι παλεύουν με μια εργοδοσία που αποδείχτηκε άριστος χρήστης των μνημονιακών αντεργατικών νόμων. Το ίδιο βράδυ συζητώντας με δυο ενεργούς συνάδελφους, ανταλλάσσαμε ερωτήματα για τα εργασιακά μας.
Ο ένας αντιμέτωπος με ακόμα μια ανάλγητη εργοδοσία που τον έχει αφήσει απλήρωτο επί μήνες αγωνίζεται να βρει ένα νέο ρυθμό. Η άλλη σκεφτόταν τη σελίδα που έπρεπε να παραδώσει σε αυτό το ανελέητο κυνήγι της καθημερινής ενημέρωσης.
Οι δυο «δικοί μας» άνθρωποι που άρπαξαν την ευκαιρία και κάνουν καριέρα στο μηχανισμό του Παπαδήμου έχουν ξεφύγει από καιρό από την καθημερινότητα που κατατρώει την τεράστια πλειονότητα των δημοσιογράφων, οι οποίοι βιώνουν μια πρωτοφανή εργασιακή σκληρότητα.
Και όχι μόνο. Έχουν το θράσος να κουνούν το δάχτυλο σε μια ολόκληρη κοινωνία, χρεώνοντας σε όλους μας αυτό το απεχθές πρόσωπο των δημοσιογράφων- εχθρών του λαού.
Διευθυντικό στέλεχος, έως πρόσφατα, του παλαιότερου εκδοτικού ομίλου ο ένας, άφησε πίσω τα καθημερινά άγχη επιβίωσης του έντυπου Τύπου και αγωνίζεται για την επιτυχή προβολή του κυβερνητικού έργου.
Μαχόμενος δημοσιογράφος επικεφαλής του πολιτικού ρεπορτάζ ο άλλος, ξέφυγε από την παρατεταμένη απληρωσιά και την εργασιακή ανασφάλεια της ιστορικής εφημερίδας, που κατέληξε στα γρανάζια του άρθρου 99 και προφανώς φιλοτεχνεί το πολιτικό προφίλ του άτεγκτου τραπεζίτη πρωθυπουργού.
Στο συγκρότημα του ΔΟΛ, όπου έκτισε την πολιτική του καριέρα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν έναν πολύμηνο πόλεμο προσωπικών πιέσεων κι εκβιασμών, με απολύσεις, απειλές, εξευτελισμούς για να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας και να αποδεχτούν το διευθυντικό δικαίωμα της εργοδοσίας τους να καθορίζει, αυτή μόνη, τους όρους εργασίας και αμοιβών. Μιας εργοδοσίας που στρατευμένα και με το αζημίωτο καθοδηγεί την κοινή γνώμη στην αποδοχή της εθελοδουλίας, της εξάρτησης, της υποταγής στην παντοδυναμία τραπεζιτών, πολυεθνικών και ντόπιων επιχειρήσεων.
Στην άλλοτε αντιμνημονιακή Ελευθεροτυπία, όπου έχτισε το πολιτικό βιογραφικό του ο επί του Tύπου σύμβουλος του πρωθυπουργού, καμιά 800αριά εργαζόμενοι παλεύουν με μια εργοδοσία που αποδείχτηκε άριστος χρήστης των μνημονιακών αντεργατικών νόμων. Το ίδιο βράδυ συζητώντας με δυο ενεργούς συνάδελφους, ανταλλάσσαμε ερωτήματα για τα εργασιακά μας.
Ο ένας αντιμέτωπος με ακόμα μια ανάλγητη εργοδοσία που τον έχει αφήσει απλήρωτο επί μήνες αγωνίζεται να βρει ένα νέο ρυθμό. Η άλλη σκεφτόταν τη σελίδα που έπρεπε να παραδώσει σε αυτό το ανελέητο κυνήγι της καθημερινής ενημέρωσης.
Οι δυο «δικοί μας» άνθρωποι που άρπαξαν την ευκαιρία και κάνουν καριέρα στο μηχανισμό του Παπαδήμου έχουν ξεφύγει από καιρό από την καθημερινότητα που κατατρώει την τεράστια πλειονότητα των δημοσιογράφων, οι οποίοι βιώνουν μια πρωτοφανή εργασιακή σκληρότητα.
Και όχι μόνο. Έχουν το θράσος να κουνούν το δάχτυλο σε μια ολόκληρη κοινωνία, χρεώνοντας σε όλους μας αυτό το απεχθές πρόσωπο των δημοσιογράφων- εχθρών του λαού.
Γιώργος Κατερίνης
Σχόλια
