Την περασμένη Πέμπτη άνοιξε της πόρτες της η έκθεση Agrotica που γίνεται κάθε δύο χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Κάτω από κανονικές συνθήκες τέτοιες δραστηριότητες θα έπρεπε να αποτελούν εργαλεία για την ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής και ενημέρωσης των παραγωγών πάνω στις εξελίξεις σε επιστημονικό, οικονομικό και παραγωγικό επίπεδο. Αυτό όμως σε περίοδο κανονικότητας. Στις σημερινές συνθήκες διάλυσης του πρωτογενούς τομέα δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί ευκαιρία για ένα ραντεβού διαμαρτυρίας των παραγωγών απέναντι στα κυβερνητικά στελέχη που θα παρευρίσκονταν στην έκθεση.
Έτσι, για ακόμη μια φορά, τρακτέρ σταμάτησαν μπροστά στην πύλη της έκθεσης, προερχόμενα από τις περιοχές της Κεντρικής Μακεδονίας, κυρίως Θέρμη, Χαλκηδόνα, Γιαννιτσά και Αλεξάνδρεια. Οι αγρότες βρέθηκαν αντιμέτωποι με αστυνομικό κλοιό, τον οποίο προσπέρασαν και πραγματοποίησαν τα «δικά τους εγκαίνια» κόβοντας κορδέλα λίγες ώρες πριν την επίσημη έναρξη, παρουσία του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Βαγγέλη Αποστόλου.
Προσπάθησαν έτσι να δηλώσουν την αγωνία τους για το μέλλον της πρωτογενούς παραγωγής καθώς και για την επιβίωση του αγροτικού κόσμου. Αν και οι δηλώσεις της περασμένης εβδομάδας προσπαθούσαν να δώσουν έναν αγωνιστικό τόνο ώστε να αναχθεί η Agrotica ως σημαντικό σημείο για το μέλλον των κινητοποιήσεων, η ανταπόκριση και το κλίμα στις τάξεις των παραγωγών δεν έχει σχέση με αυτές του 2016.
Η ευθύνη για αυτή την κατάσταση του αγροτικού κινήματος βρίσκεται εξολοκλήρου στα χέρια των αγροτοσυνδικαλιστικών ηγεσιών, οι οποίες αποδεικνύουν ακόμη μια φορά πως μοναδικό μέλημά τους είναι η συντήρηση των «μαγαζιών» τους, όποιου χρώματος κι αν είναι αυτά. Και φυσικά όποια διαφορετική φωνή προκύψει, προσπαθώντας να ξεφύγει από τα επιμέρους ζητήματα, και επιχειρεί να ανοίξει το θέμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης ή θέτει μια διαφορετική αντίληψη στις μορφές των κινητοποιήσεων αποκλείεται και περιθωριοποιείται.
Τα αιτήματα και οι κινητοποίησες των μικρών και μεσαίων αγροτών είναι δίκαια. Δυστυχώς η συμμετοχή είναι μικρή. Η ευθύνη βρίσκεται εξολοκλήρου στα χέρια των αγροτοσυνδικαλιστών που αποδεικνύουν, ακόμη μια φορά, πως μοναδικό μέλημά τους είναι η συντήρηση των «μαγαζιών» τους, όποιου χρώματος κι αν είναι αυτά
Δυστυχώς, η μικρή μαζικότητα των κινητοποιήσεων ενισχύουν την κυβερνητική προπαγάνδα περί «εθιμοτυπικών αγροτικών κινητοποιήσεων», όσο κι αν τα αιτήματα του αγροτικού κόσμου είναι δίκαια και τα προβλήματα οξύνονται χρόνο με το χρόνο. Ο Β. Αποστόλου αοριστολογεί περί σχέδιο ανασυγκρότησης χωρίς να υπάρχει κανένας σχεδιασμός τους από την άλλη παραδέχεται πως μόνο μικρές αλλαγές μπορούν να γίνουν.
Κατάληψη στην Ελληνική βιομηχανία Ζάχαρης
Την ίδια στιγμή που άνοιγε τις πύλες της η Agrotica, λίγα τετράγωνα δυτικά, δίπλα στην πλατεία Αριστοτέλους οι τευτλοπαραγωγοί συνεχίζουν την κατάληψη στα γραφεία της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ). Οι παραγωγοί έχοντας συνάψει σύμβαση με την εταιρεία για καλλιέργεια ζαχαρότευτλων και ενώ έχουν παραδώσει από το φθινόπωρο την παραγωγή τους παραμένουν ακόμη απλήρωτοι. Σύμφωνα με τη σύμβαση θα έπρεπε να έχουν εξοφληθεί μέχρι το τέλος του περασμένου έτους κι όμως δεν έχουν δει ούτε ευρώ στην τσέπη τους μέχρι σήμερα.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες παραγωγών η κοροϊδία που δέχονται από την κυβέρνηση και τη διοίκηση της εταιρείας δεν έχει σταματημό. Η αρχική δέσμευση της κυβέρνησης ήταν πως μέχρι τον Δεκέμβριο του 2017 θα είχαν καταβληθεί 2,5 εκατ. ευρώ. Αυτή η δέσμευση δεν πραγματοποιήθηκε για να φτάσουμε στη δήλωση του –διορισμένου από την κυβέρνηση– πολυθεσίτη (σε ΕΒΖ, Ερρίκος Ντυνάν και Τράπεζα Πειραιώς) Γεράσιμου Τσιαπάρα ο οποίος δήλωσε σε τηλεφωνική συνομιλία με τους τευτλοπαραγωγούς πως τους έχει «γραμμένους στα αρχ…. του».
Ο κυνισμός όμως δε σταματάει στα διοικητικά στελέχη της ΕΒΖ. Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο αρμόδιος υπουργός έχουν δηλώσει πως στηρίζουν την τευτλοκαλλιέργεια. Παρόλα αυτά είναι ξεκάθαρο πως προετοιμάζουν το ξεπούλημα και αυτής της εταιρείας. Το χρέος της έχει αφεθεί να φτάσει στο αστρονομικό ύψος των 162 εκατ. ευρώ, το εργοστάσιο της Ορεστιάδας γίνεται το τέταρτο που βάζει λουκέτο, οι παραγωγοί παραμένουν απλήρωτοι και εγκαταλείπουν την καλλιέργεια και οι μισθοί των εργαζομένων περικόπτονται.
Το πλάνο είναι δεδομένο και αυτό δεν είναι άλλο από το ξεπούλημα της ΕΒΖ μαζί με τα 2 εργοστάσια στη Σερβία καθώς και το άνοιγμα διόδου στη γερμανική ζάχαρη. Αυτός είναι και ο λόγος που η ΕΒΖ έχει αλλάξει 4 διοικητές στα 3 χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά Τσίπρας και Αποστόλου μάλλον συμμερίζονται την ατάκα του Γ. Τσιαπάρα απλά δεν το δηλώνουν κατάφωρα.
