Νέα φάση εκβιασμών και αδιεξόδων στο προσφυγικό
Του Σπύρου Παναγιώτου
Στην τελευταία συζήτηση των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας εμφανίστηκε ιδιαίτερα ικανοποιημένος, γιατί με «υπομονή» και «συνεργασία» με την Ε.Ε. οι προσφυγικές ροές στο Αιγαίο έχουν μειωθεί σημαντικά μετά την εφαρμογή της συμφωνία Ε.Ε.- Τουρκίας.
Είναι θλιβερό που αυτή η δήλωση έγινε ενώ είχαν ήδη αρχίσει να επαληθεύονται οι πληροφορίες για ένα νέο πολύνεκρο ναυάγιο με 500 αγνοούμενους στα ανοιχτά της Λιβύης. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, αφού «διέσωσε» την τιμή και τις αξίες της Ευρώπης, τώρα μαζί με όλους τους Ευρωπαίους αρχηγούς σιωπά, καθώς νομίζει ότι η ζώνη του θανάτου απομακρύνεται από τη χώρα. Σιωπά μπροστά στα νέα σχέδια, με πρόταση της Ιταλίας αυτήν τη φορά, να οργανωθεί νέα «δυτική σταυροφορία» για να αποτελειώσει ό,τι έχει απομείνει στην έρημη Λιβύη. Βλέπετε, ο διορισμένος πρωθυπουργός δεν έχει στην πραγματικότητα κανέναν έλεγχο στη χώρα του ώστε να καταστεί δυνατή μια συμφωνία αντίστοιχη με εκείνη της Τουρκίας ώστε να συγκρατηθούν οι μετακινήσεις προσφύγων που αναζητούν νέες διαδρομές σωτηρίας. Σιωπά ακόμα και μπροστά στα σενάρια για Ευρωπαϊκό Ομόλογο για την Αφρική που ανοίγει νέους ορίζοντες κερδοφορίας για όσους με την πολιτική τους κατέστρεψαν και καταστρέφουν οικονομικά και κοινωνικά χώρες της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής. Θα αναθέσει, βέβαια, ο Έλληνας πρωθυπουργός στο «κόμμα», ίσως και στην εσωκομματική «αντιπολίτευση», το βάρος της καταγγελίας των πολέμων, ώστε αυτός με «υπομονή» να συνεχίσει να ασκεί «υψηλή πολιτική» με τους εταίρους για την «υπεράσπιση του ανθρωπισμού» κ.λπ. Την ίδια στιγμή, θα παραχωρεί τη Σούδα περισσότερο αναβαθμισμένη, ως ορμητήριο και βάση ανεφοδιασμού των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, θα σχεδιάζει νέες βάσεις στην Κάρπαθο, θα μετατρέπει τη χώρα σε χώρο εγκλεισμού προσφύγων και αποθήκης ψυχών.
Έτσι, αφού «έσωσαν» τη χώρα από τα μνημόνια, αφού «σώζει» και την Ευρώπη από την αξιακή της οπισθοδρόμηση, νομίζει ότι θα διασωθεί η «προοδευτική διακυβέρνηση» με την πολιτική του «ναι σε όλα» προς τους δυτικούς εταίρους. Το χειρότερο είναι ότι ακόμα κάποιοι το πιστεύουν. Ας είναι.
Κυβερνητική υποκρισία και άγνοια κινδύνων
Δεν είναι μόνο η υποκρισία που καθιστά την κυβέρνηση και όλους τους «πρωταγωνιστές» του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ επικίνδυνους. Είναι και η ψευδαίσθηση που οι ίδιοι έχουν ή καλλιεργούν συστηματικά, ίδιο το κακό, ότι κυβερνούν και τα καταφέρνουν.
Αποτελεί παράδοση αυτή η κυβέρνηση να παρουσιάζει σαν νίκες τα όλο και ασφυκτικότερα αδιέξοδα που συσσωρεύονται. Πανηγυρίζει λοιπόν ο Έλληνας πρωθυπουργός, μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη, για τα θετικά αποτελέσματα της συμφωνίας για το Αιγαίο.
Δεν άκουσε, άραγε, τις προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούντογλου, που μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ανέφερε ότι «Η Τουρκία είναι σοβαρός συνομιλητής. Κάνει όσα υποσχέθηκε και δεν θα επιτρέψει καμία παραχώρηση στην εφαρμογή όσων της έταξαν», απειλώντας ευθέως ότι η Άγκυρα δεν θα συνεχίσει να τηρεί τη συμφωνία αν οι Ευρωπαίοι δεν απελευθερώσουν άμεσα τη διακίνηση Τούρκων πολιτών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν άκουσε τις πιο προκλητικές δηλώσεις του «σουλτάνου» Ερντογάν, που προειδοποίησε, με αφορμή το ίδιο το θέμα, ότι «Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται περισσότερο την Τουρκία απ’ όσο η Τουρκία την Ευρωπαϊκή Ενωση», προϊδεάζοντας για τα μελλούμενα.
Δεν άκουσε ούτε την ψύχραιμη απάντηση του Ζ.Κ. Γιουνκέρ, που υποστήριξε ότι η Άγκυρα πρέπει να ανταποκριθεί σε όλα τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας προκειμένου να πετύχει την κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες, τονίζοντας με έμφαση ότι τα σχετικά κριτήρια «δεν πρόκειται να μετριαστούν».
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
1ο. Οι ιθύνοντες της Ευρώπης, έχοντας εξασφαλίσει μέσω των κλειστών συνόρων την ησυχία τους, δεν δίνουν δεκάρα για το αν θα τηρήσει ή όχι η Τουρκία τη συμφωνία. Δεν δίνουν δεκάρα αν θα υπάρξουν δυο-τρεις ή περισσότερες Ειδομένες στην Ελλάδα. Το πολύ-πολύ να αναλάβουν το «βάρος» της ανθρωπιστικής βοήθειας στα θύματα της πολιτικής τους, Έλληνες και μετανάστες. Η «ψύχραιμη απάντηση» του Γιουνκέρ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ευθεία υποστήριξη της αντίθεσης όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να μην αναγνωριστεί το καθεστώς της ελεύθερης βίζας για τους Τούρκους πολίτες.
2ο. Η τουρκική διπλωματία τα γνωρίζει όλα αυτά. Δεν παραπλανήθηκε από τη συμφωνία του περασμένου μήνα ώστε να «εκπλαγεί» με τη δήθεν αθέτηση των όρων της, ούτε έγινε ξαφνικά «καλό παιδί». Περιόρισε προσωρινά τις ανθρώπινες ροές για να το χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα και ως άλλοθι υπέρ της, μπροστά στο δεύτερο γύρο εκβιασμών που θα ξεκινήσει με την «απελευθέρωση» ενός νέου κύματος μετανάστευσης. Σε αυτόν το «νέο γύρο», τίποτα δεν αποκλείει να χρησιμοποιηθεί ταυτόχρονα και ο διάδρομος του Αιγαίου και εκείνος της Β. Αφρικής προς Ιταλία ή Μάλτα.
3ο. Ούτε τα 6 δισ. ίσως, ούτε η έκδοση βίζας, ήταν το κύριο και πραγματικό ζητούμενο των τουρκικών εκβιασμών με όπλο τους πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι φανερό με όσα έχουν συντελεστεί το τελευταίο δίμηνο ότι η Τουρκία έχει καταφέρει να «γκριζάρει» τα θαλάσσια σύνορα στο μισό Αιγαίο, να παραβιάζει προκλητικά το διεθνές δίκαιο και τις συμβάσεις στα θαλάσσια και εναέρια σύνορα με την Ελλάδα, να εξασφαλίσει εκκωφαντική σιωπή από τους «συμμάχους» που καταγράφουν τις καθημερινές αερομαχίες στο «Αιγαίο», να έχει στο πλευρό της τη δυτική συμμαχία στα σχέδια διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Δεν είναι λίγα όσα έχει καταφέρει η τουρκική διπλωματία μέχρι τώρα, χωρίς ούτε στιγμή να παύει να απαιτεί περισσότερα.
Από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, πανηγύρια, εφησυχασμοί μαζί με εμπιστοσύνη και γονυκλισίες προ τη Δύση. Τίποτα πρωτότυπο για τον αστικό πολιτικό κόσμο. Τίποτα πρωτότυπο για τη διεθνιστική και κοσμοπολίτικη Αριστερά που φαντασιώνεται «μικρούς και μεγάλους ιμπεριαλισμούς» να ανταγωνίζονται στην περιοχή.
Δυστυχώς, για τους πολλούς, τους καθημερινούς ανθρώπους, δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού. Όσο η κοινωνική καταστροφή και οι κίνδυνοι για την υπόσταση της ίδιας της χώρας συναντιούνται, δεν υπάρχουν περιθώρια για ήσυχες συνειδήσεις.
Αναβαθμίζεται η ΝΑΤΟϊκή Αρμάδα
Μπορεί η Άγκυρα να έχει καταστήσει ανενεργή τη ΝΑΤΟϊκή αρμάδα στο Αιγαίο, μπλοκάροντας τη «δράση» της σε μια μικρή περιοχή, η παρουσία όμως των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων δεν είναι καθόλου δευτερεύουσας σημασίας. Ήδη οι ΗΠΑ δηλώνουν προθυμία να ενισχύσουν με δικές τους δυνάμεις το στόλο που έχει ήδη αναπτυχθεί. Η γειτνίαση με τη Συρία και η παρουσία τους δίπλα ακριβώς στους Ρώσους που δραστηριοποιούνται στη Συρία και διαπλέουν το Αιγαίο έχει τεράστια σημασία. Η μετατόπιση των οδών διακίνησης προσφυγικών από τη Β. Αφρική επιτρέπει τη διεύρυνση του χώρου ευθύνης των ΝΑΤΟϊκών. Ήδη ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ, μιλώντας στο Συμβούλιο των Υπουργών Άμυνας των κρατών – μελών της Ε.Ε., ανέφερε ότι στόχος της συμμαχίας είναι η διασύνδεση των δυνάμεών τους από τα στενά της Σικελίας μέχρι και τα νότια της Κρήτης και το Αιγαίο στα βορειότερα, με επίσημο στόχο την απώθηση των προσφυγικών ροών από Ασία και Αφρική.
Όλο και πιο πολύ η χώρα εμπλέκεται σε ένα ακήρυκτο πόλεμο που φέρνει πιο κοντά τη γενικευμένη αποσταθεροποίηση της Α. Μεσογείου.
