Τι προηγήθηκε και σε ποιο πλαίσιο εντάσσεται η συμφωνία εκεχειρίας
Του Ρότζερ Άνις*
Οι ΗΠΑ απειλούσαν να αυξήσουν σημαντικά τη στρατιωτική υποστήριξη στο στρατό του Κιέβου και στις ακροδεξιές στρατιωτικές ομάδες που συνδέονται μαζί του, κυρίως με εξελιγμένο βαρύ οπλισμό και αντιαρματικά όπλα. Οι χώρες του ΝΑΤΟ, συνολικά, αυξάνουν τη στρατιωτική παρουσία τους στην ανατολική Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας δημιουργούν μονάδες πυροβολικού ταχείας επέμβασης στην περιοχή.
Περισσότερες κυρώσεις κατά της Ρωσίας είναι ακόμα στην ατζέντα. Ωστόσο, η ικανότητα της Ρωσίας να αντισταθεί στις κυρώσεις καθώς και οι βλαβερές επιπτώσεις των κυρώσεων για τις ευρωπαϊκές χώρες έχουν μάλλον παγώσει την έντονη επιθυμία για νέες κυρώσεις, προκρίνοντας παράλληλες στρατιωτικές επιλογές.
Ο Γάλλος πρόεδρος και η Γερμανίδα καγκελάριος ήταν στο Κίεβο στις 5 Φεβρουαρίου και πήγαν στη Μόσχα στις 6 Φεβρουαρίου σε μια προσπάθεια να πιέσουν τη Ρωσία να ελέγξει εντονότερα το αυτονομιστικό πολιτικό κίνημα και τις μονάδες άμυνας στην ανατολική Ουκρανία. Θέλουν, τουλάχιστον, η Ρωσία να πιέσει τους αντάρτες να επιστρέψουν σε εκεχειρία όπως αυτή που επιτεύχθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Μινσκ (πράγμα που έγινε τελικά). Ωστόσο, η συμφωνία του Σεπτεμβρίου την οποία η Ρωσία πίεσε τους αντάρτες να δεχτούν δεν ήταν καθόλου ικανοποιητική για το λαό της Ουκρανίας. Κυρίως γιατί η κυβέρνηση του Κιέβου χρησιμοποίησε τη συμφωνία εκεχειρίας ως περιθώριο ανασύνταξης από τα καταστροφικά στρατιωτικά πλήγματα που δέχτηκε στα τέλη Αυγούστου και να επανεξοπλιστεί για μια καινούργια επίθεση.
Η νέα επίθεση ξεκίνησε στα μέσα Γενάρη, από το Κίεβο. Γρήγορα απέτυχε σε σημείο σχεδόν καταστροφής. Οι δυνάμεις αυτοάμυνας αντεπιτέθηκαν και ανέκτησαν κάποια εδάφη στις περιοχές του Λουχάνσκ και στο Ντόνετσκ που είχαν κατακτήσει οι δυνάμεις του Κιέβου, το προηγούμενο καλοκαίρι. Κατάφεραν, μάλιστα, να πάρουν τον πλήρη έλεγχο του Αεροδρομίου του Ντόνετσκ. Παρά, όμως, τις αποτυχίες των δυνάμεων του Κιέβου, ο στρατός του καθεστώτος και οι στρατιωτικές ομάδες είναι ακόμα βαριά οπλισμένες. Οι επιτυχίες της αυτοάμυνας είχαν μεγάλο κόστος και οι κατοικημένες περιοχές συνέχιζαν να υποφέρουν από πυρά και βόμβες. Μάλιστα, όπως έχει γίνει ευρέως γνωστό, οι δυνάμεις του Κιέβου συνέχισαν να χρησιμοποιούν βόμβες διασποράς.
Ο χρόνος λειτουργεί αντίστροφα για τις πολεμικές προσπάθειες του Κιέβου λόγω της καταστροφικής οικονομικής κατάστασης. Το νόμισμα της χώρας, η γρίβνια, βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση τις τελευταίες ημέρες και οι δυνατότητες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και άλλων οργανισμών να χρηματοδοτήσουν την κυβέρνηση και επομένως τον πόλεμό της, δυσκολεύει όλο και περισσότερο από την αποτυχία του πολέμου να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Ο άλλος σημαντικός παράγοντας που παίζει ρόλο είναι οι αυξανόμενες διαδηλώσεις κατά του πολέμου στην Ουκρανία. Από την επανέναρξη της επίθεσης των δυνάμεων του Κιέβου τον προηγούμενο μήνα, διάφορες μαζικές εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες κατά του πολέμου έχουν πραγματοποιηθεί σε όλη τη χώρα.
Ελπίζουμε ότι η έντονη αντίθεση της Ελλάδας να μπει στην ομάδα «για όλα φταίει η Ρωσία», μια αντίθεση που ήδη εκφράστηκε έντονα, θα βοηθήσει να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα για όσους αμφιβάλλουν για το τι συμβαίνει στον πόλεμο στην Ουκρανία. Δηλαδή για εκείνους που σχεδόν ένας χρόνος επιθέσεων και πολέμου υπό την καθοδήγηση χωρών του ΝΑΤΟ δεν ήταν αρκετός για να αποδείξει ότι οι ιμπεριαλιστικές χώρες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής είναι οι κινητήριες δυνάμεις του πολέμου.
* Ο Ρότζερ Άνις είναι συντάκτης της ιστοσελίδας «Ο Νέος Ψυχρός Πόλεμος, η Ουκρανία και όχι μόνο» – newcoldwar.org. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Links International Journal of Socialist Renewal (6/2/2015)
