Νέος γύρος έντασης και πιθανής αιματοχυσίας εγκαινιάζεται στη Βενεζουέλα αμέσως μετά την προχθεσινή ορκωμοσία του Μαδούρο, την εγκυρότητα της επανεκλογής του οποίου δεν αναγνωρίζουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους. Οι προεδρικές εκλογές του περασμένου Μαΐου είχαν αποτελέσει την τέταρτη εκλογική νίκη του κυβερνώντος PSUV και των συμμάχων του μετά από μια μακρά περίοδο αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ των υποστηρικτών της κυβέρνησης και οπαδών της φιλοδυτικής αντιπολίτευσης. Και επισφράγισαν την είσοδο σε μια νέα φάση, με την αντιπολίτευση να διασπάται (ένα τμήμα της πήρε μέρος στις προεδρικές εκλογές, νομιμοποιώντας το αποτέλεσμά τους) και τα ενδιάμεσα στρώματα του πληθυσμού να επιβάλουν τον τερματισμό της βίαιης και αδιέξοδης αντιπαράθεσης στους δρόμους.
Η σταδιακή άνοδος των τιμών του πετρελαίου έδωσε μάλιστα στο κυβερνητικό στρατόπεδο την ελπίδα ότι η (πάντα εξαρτημένη από τις εξαγωγές…) οικονομία της χώρας θα αρχίσει να οξυγονώνεται, και άρα θα αμβλυνθεί και η κοινωνική κρίση. Στην κατεύθυνση αυτή λειτουργούσαν και οι συμφωνίες με τη Ρωσία και την Κίνα για ελάφρυνση του χρέους και νέες πιστώσεις, αντίστοιχα. Όμως η εκεχειρία ήταν προσωρινή. Με την Ουάσιγκτον να «δίνει γραμμή», η λεγόμενη Ομάδα της Λίμα, στην οποία συμμετέχουν οι Λατινοαμερικάνοι σύμμαχοι των ΗΠΑ, πραγματοποιεί εκ νέου ολομέτωπη επίθεση, καλώντας «λαό και στρατό να ανατρέψουν τη δικτατορία»! ΗΠΑ, Ε.Ε. και οι χώρες της Ομάδας της Λίμα ανακοίνωσαν νέες κυρώσεις, απέσυραν πρεσβευτές κ.ο.κ., ενώ καταγράφονται συγκεντρώσεις στρατευμάτων της Κολομβίας και της Βραζιλίας στα σύνορα…
Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας (η οποία μόλις ανέλαβε την προεδρία του ΟΠΕΚ, γεγονός που υποδηλώνει την αναγνώρισή της από αυτόν τον ισχυρό διεθνή οργανισμό) χαιρέτισε με ανακούφιση τη διαφοροποίηση μιας σημαντικής περιφερειακής δύναμης: του Μεξικού. Πράγματι, ο νέος «λαϊκιστής» Μεξικανός πρόεδρος Α.Μ.Λ. Ομπραδόρ, που κι αυτός μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, παραβρέθηκε στην ορκωμοσία, αποδυναμώνοντας το μέτωπο της Λίμα. Στην τελετή εκπροσωπήθηκαν 90 ακόμη κυβερνήσεις, αλλά το ερώτημα είναι πόσο έμπρακτα θα αποτρέψουν οι σημαντικότερες από αυτές (κυρίως η Ρωσία και η Κίνα) την απειλή στρατιωτικής επέμβασης. Φυσικά και οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποφασίσουν πόσο πραγματικά θα ρισκάρουν – διότι μπορεί να απαιτούν από τους συμμάχους τους να «πνίξουν» τη Βενεζουέλα, αλλά οι ίδιες εξακολουθούν να εισάγουν το φτηνότερο (και ζωτικό για την αμερικανική οικονομία) πετρέλαιό της!
