Τι να είν’ άραγε ο Τύπος; Μήπως είναι οι ατέλειωτοι κάμποι των κίτρινων και ροζ σελίδων του; Μήπως είναι τα ομιχλώδη ρεπορτάζ του; Μήπως είναι τα βουνά των συμφερόντων ή μήπως οι θάλασσες του χρήματος που ξεπλένεται, θάβοντας στη λάσπη την αλήθεια; Μήπως είναι όλα αυτά μαζί, τελικά; Κι οι δημοσιογράφοι κύριε; Οι δημοσιογράφοι που εργάζονται στα έντυπα, στα σάιτ, στα κανάλια, ποια αλήθεια εκπροσωπούν; Οι αναγνώστες και οι θεατές διαμορφώνουν άποψη με βάση όσα διαβάζουν και βλέπουν; Και οι συνδικαλιστικοί φορείς πώς αντιδρούν για όλη αυτή την κατάσταση;
«Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δημοκρατίας» είναι πια ένας μύθος, έστω κι αν παραμένει αναγραμμένο σε εμφανές σημείο στην αίθουσα συνελεύσεων της ΕΣΗΕΑ. Δυστυχώς, τα κείμενα που γράφονται και τα άρθρα που δημοσιεύονται γίνονται κατά παραγγελία, όπως ακριβώς και οι δημοσκοπήσεις. Οι σοβαρές ειδήσεις «θάβονται» ή υποβαθμίζονται και τη θέση τους θα πάρουν κατασκευασμένα θέματα που θα αποπροσανατολίσουν ή θα αποκοιμίσουν την κοινή γνώμη.
Παρακολουθείστε τι ακριβώς συνέβη με τη σύλληψη του Τζούλιαν Ασάνζ και πόσο απασχόλησε τα Μέσα. Ένα τόσο σημαντικό γεγονός με παγκόσμια εμβέλεια και συνέπειες, κράτησε μόνο λίγες ώρες και αυτές μόνο από κάποια σάιτ. Ο φασισμός και η φίμωση της αλήθειας σε όλο το μεγαλείο τους. Το σημαντικό γίνεται μικρό και ανύπαρκτο. Ποιον δεν συμφέρει να πάρει τη διάσταση που της αναλογεί η συγκεκριμένη είδηση; Μάθαμε πόσα χρήματα εισέπραξε το Εκουαδόρ από το ΔΝΤ, αμέσως μετά την παράδοση του Ασάνζ στις βρετανικές αρχές;
Αντιθέτως, ένα θλιβερό γεγονός όπως η φωτιά που κατέστρεψε εν μέρει την Παναγία των Παρισίων μπορεί να μην έγινε live σύνδεση για να το παρακολουθήσουμε (ακούστηκαν παράπονα και γι’ αυτό) αλλά τονίστηκε ιδιαίτερα τόσο η ταχύτητα όσο και το εξαιρετικά μεγάλο ποσόν που συγκεντρώθηκε για την επανοικοδόμηση της εμβληματικής εκκλησίας, δωρεά «ευαίσθητων» και «γαλαντόμων» συνανθρώπων μας.
