Του Ιάσονα Κωστόπουλου
Απόλυτη αποδιοργάνωση επικρατεί σε σχέση με τη διαχείριση του νέο κύματος της πανδημίας του Covid-19, καθώς το ένα μετά το άλλο τα κυβερνητικά μέτρα αποδεικνύονται ανεπαρκή και αντιφατικά. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
- Η αλλαγή του πρωτοκόλλου καραντίνας όσων νοσούν, έχει οδηγήσει ακόμη και υγειονομικούς να επιστρέφουν στις θέσεις τους με θετικό τεστ, ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση διαβεβαιώνει πως ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του CDC. Οδηγίες που έχουν φανεί τουλάχιστον αναποτελεσματικές στις ΗΠΑ, όπου τα κρούσματα και οι νοσηλείες σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Βέβαια, την ίδια στιγμή συνεχίζεται η αναστολή εργασίας σε ανεμβολίαστους υγειονομικούς, με δικαιολογία ότι η επιστροφή τους στην εργασία είναι επισφαλής από υγειονομικής άποψης.
- Το άνοιγμα των σχολείων με ένα επιπλέον σελφ τεστ, έκανε φανερή την ευρεία διασπορά της νόσου ακόμη και στον μαθητικό πληθυσμό με χιλιάδες κρούσματα καθημερινά. Ωστόσο, η κυβέρνηση κάνει λόγο για καλύτερη επιδημιολογική επιτήρηση. Επιτήρηση που όμως δεν περιλαμβάνει σοβαρή ιχνηλάτηση π.χ. στο οικογενειακό περιβάλλον, με αποτέλεσμα το μόνο που ελέγχεται να είναι το πότε και το αν θα κλείσει ένα τμήμα. Παράλληλα, αρκετοί γονείς δεν μπόρεσαν να βρουν τα απαραίτητα σελφ τεστ λόγο αυξημένης ζήτησης.
- Τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας παρατείνονται για μια ακόμη εβδομάδα. Όμως, ενώ είναι πιθανό πως δεν έχουμε δει ακόμη την κορύφωση αυτού του κύματος, η ίδια η υφυπουργός Υγείας ζήτησε υπομονή για 2-3 εβδομάδες καθώς στην συνέχεια ο κορωνοϊός θα γίνει περίπου σαν την γρίπη και θα κάνουμε καλό … Πάσχα (!).
- Η τεράστια αύξηση των κρουσμάτων οδήγησε στην (αναμενόμενη) αύξηση των νοσηλειών (30-40%), τη στιγμή που το ΕΣΥ είναι ήδη υπερφορτωμένο. Η κυβέρνηση διεμήνυσε ότι το πρόβλημα θα λυθεί με τη συνδρομή του ιδιωτικού τομέα ο οποίος θα προσφέρει κάποιες κλίνες. Βέβαια, οι εν λόγω κλίνες –αν και ακριβοπληρωμένες– είναι λιγότερες ακόμη και από τις ημερήσιες νέες εισαγωγές και αφορούν συγκεκριμένα περιστατικά. Παράλληλα, η απεργία των εργαζομένων στο Παίδων Πεντέλης για να μην ανασταλούν οι εφημερίες χάριν της μετατροπής του σε μέγα εμβολιαστικό κέντρο, κρίθηκε καταχρηστική και παράνομη.
- Έπειτα από τις ουρές και την υπερφόρτωση των δημόσιων δομών για την διεξαγωγή PCR τεστ, η κυβέρνηση προχώρησε στη διατίμηση τους. Ωστόσο, μέσα σε λίγες μέρες ήδη τρεις δήμοι έχουν βρει τεστ στην μισή τιμή της διατίμησης (!), ενώ ο Ά. Γεωργιάδης απάντησε πως οι χαμηλότερες τιμές που ισχύουν και στην γειτονική Κύπρο οφείλονται σε τεστ χαμηλής ποιότητας! Την ίδια στιγμή η Ισπανία προχώρησε στην διατίμηση των σελφ τεστ στα 3 ευρώ… Είναι άραγε και αυτά χαμηλής ποιότητας;
Στην Γερμανία, υπάρχουν πιέσεις για την ψήφιση καθολικού υποχρεωτικού εμβολιασμού, στο Ισραήλ προχωράει η τέταρτη δόση, ενώ σε αρκετές χώρες όπως η Ισπανία και η Μ. Βρετανία κυβερνητικά στελέχη προεξοφλούν το τέλος της πανδημίας. Όλα αυτά κόντρα σε όλες τις οδηγίες και τις παραινέσεις διεθνών οργανισμών, όπως ο ΠΟΥ
ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ευτράπελα δεν είναι απλά δείγμα ανικανότητας, η κυβέρνηση σιγοψιθυρίζει μέσα από διάφορους λαγούς ότι «θα κολλήσουμε όλοι γι’ αυτό εμβολιαστείτε να μην πεθάνετε», ενώ παράλληλα αρνείται να πάρει οποιοδήποτε άλλο αποτελεσματικό μέτρο για τη διαχείριση της πανδημίας. Επί της ουσίας, προωθείται μια πολιτική που θέλει τη συμβίωση με τον ιό σαν να είναι μια γρίπη, ενώ τα εμβόλια χρησιμοποιούνται όχι ως υγειονομικό όπλο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά ως εισιτήριο για τη νέα κανονικότητα και για την απρόσκοπτη συνέχεια του οικονομικού κύκλου.
Στη νέα κανονικότητα θα νοσούν πολλοί και αρκετοί θα πεθαίνουν καθημερινά. Ενώ, το μοναδικό όπλο που προσφέρεται είναι ο εμβολιασμός, υποχρεωτικός ή και εκβιαστικός στο φόντο της κατάρρευσης κάθε άλλου μέτρου προστασίας και της ατομικής πλέον αναμέτρησης με τον φόβο της νόσησης ή και του θανάτου. Ενώ όσοι δεν εμβολιάζονται για οποιοδήποτε λόγο θα υπόκεινται σε κάθε είδος έλεγχου, περιορισμού και τιμωρίας, αλλά τι να κάνουμε η μόνη εναλλακτική είναι… το λοκντάουν. Αυτή η γραμμή, δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει δείξει πολλές φορές ότι είναι καλά διαβασμένη και προτίθεται να λειτουργεί ως λαγός της ευρωπαϊκής πολιτικής. Ήδη στην Γερμανία, υπάρχουν πιέσεις για την ψήφιση καθολικού υποχρεωτικού εμβολιασμού, στο Ισραήλ προχωράει η τέταρτη δόση, ενώ σε αρκετές χώρες όπως η Ισπανία και η Μ. Βρετανία κυβερνητικά στελέχη προεξοφλούν το τέλος της πανδημίας. Όλα αυτά κόντρα σε όλες τις οδηγίες και τις παραινέσεις διεθνών οργανισμών, όπως ο ΠΟΥ, που θεωρούν επικίνδυνη την επιβάρυνση των συστημάτων υγείας λόγω του όγκου των κρουσμάτων, ενώ προειδοποιούν ότι ούτε η Όμικρον θα είναι η τελευταία μετάλλαξη ούτε η στρατηγική των αλλεπάλληλων εμβολιασμών στον δυτικό κόσμο μπορεί να δώσει λύση στην πανδημία.
Είναι όμως έτσι; Είμαστε αναγκασμένοι σε αυτή τη φάση είτε να συμβιώσουμε με τον ιό, με όποιο κόστος και αν έχει αυτή η επιλογή –υγειονομικό και κοινωνικό–, είτε να κινούμαστε σε έναν κύκλο διαρκών λοκντάουν όπως το περσινό, αφού αυτή είναι η φυσική εξέλιξη της πανδημίας; Όχι, η εξέλιξη αυτή δεν είναι καθόλου φυσική, ούτε βέβαια ο διαρκής εγκλεισμός, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης και το εμβολιαστικό απαρτχάιντ είναι η μόνη λύση. Καταρχήν, θα μπορούσαμε έπειτα από δύο χρόνια να έχουμε ένα επαρκές σύστημα όχι μόνο καταγραφής κρουσμάτων, που λειτουργεί περίπου όπως το δελτίο της ΕΜΥ, αλλά ένα σοβαρό σύστημα ιχνηλάτησης και περιορισμού των επαφών και των πιθανών νέων νοσήσεων. Παράλληλα, θα έπρεπε ήδη να έχουν γίνει σοβαρές κινήσεις για την αναδιάρθρωση του ΕΣΥ και την επένδυση στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, μαζί με επενδύσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στην παιδεία και σε άλλους νευραλγικούς τομείς ώστε να λειτουργούν απρόσκοπτα και να περιοριστεί η συμβολή τους στην διάδοση του ιού. Θα μπορούσε να υπάρχει προώθηση της ψυχαγωγίας σε ανοικτούς χώρους, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα σχεδόν για ολόκληρο το χρόνο. Ενώ στα εργασιακά, θα μπορούσε να υπάρξουν ρυθμίσεις που να επιτρέπουν στους εργαζόμενους να αποφασίζουν οι ίδιοι για τον καλύτερο τρόπο προφύλαξής τους, σύμφωνα με τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε χώρου αλλά και τα υγειονομικά πρωτόκολλα.
ΤΕΛΟΣ, θα έπρεπε όλος ο αναπτυγμένος κόσμος, αντί για να προχωρά με αλλεπάλληλους εμβολιασμούς σε ό,τι κινείται και συμφωνίες δισεκατομμυρίων με τις Big Pharma να απαιτήσει το σπάσιμο των πατεντών, την παροχή δωρεάν εμβολίων σε όλο τον κόσμο με αποκλειστικό γνώμονα την υγειονομική προτεραιοποίηση, των ευπαθών, των ηλικιωμένων κ.λπ. Κάτι τέτοιο είναι βέβαιο ότι όχι μόνο θα είχε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα αλλά και θα δημιουργούσε άλλο κλίμα στις κοινωνίες. Μπορεί αυτά να μοιάζουν πολλά, ίσως να φαίνονται ανέφικτα από οικονομικής άποψης, αν όμως σκεφτεί κανείς πόσα δισεκατομμύρια έχουν σπαταληθεί στην υπάρχουσα στρατηγική και πόσο έχουν αλλάξει οι ζωές μας με το πράσινο πάσο, τα παραπάνω προτεινόμενα μέτρα μοιάζουν απλά διαδικαστικά…
