Το 2011 ένα σοβαρό ατύχημα οδήγησε δυστυχώς έναν από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, τον Daniel Treacy, σε μερική αναπηρία. Σήμερα νοιώθουμε την ανάγκη –υποχρέωση προς τους εαυτούς μας, καλύτερα– να βοηθήσουμε τον άνθρωπο που μέσα από τους στίχους, τη μουσική και εν γένει τα τραγούδια του κατάφερε να κάνει τον κόσμο μας απλά πιο όμορφο…
Οι Television Personalities είναι ένα από τα επιδραστικότερα συγκροτήματα των τελευταίων σαράντα χρόνων και αναμφίβολα η μπάντα που έχει γράψει μερικούς από τους ομορφότερους και πιο δυνατούς στίχους στη μουσική, με τον Dan Tracey – ηγέτη της μπάντας, να θεωρείται δικαίως από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ου αιώνα… Αν και ποτέ δεν έκαναν την μεγάλη επιτυχία που θα τους ανέβαζε στα charts –κάτι που φαίνεται να μην τους ενδιέφερε, έτσι κι αλλιώς, ποτέ– κατάφεραν εν τούτοις να επηρεάσουν πλήθος μεταγενέστερων καλλιτεχνών, συντηρώντας έτσι τον underground μύθο τους.
Η ιστορία τους ξεκινάει από το Chelsea, στο Λονδίνο, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, όταν, μέσα στην έκρηξη του punk, οι συμμαθητές, τότε, Dan Treacy, Edward Ball, Joe Foster και John Bennett αρχίζουν στον ελεύθερο τους χρόνο τις πρόβες, διασκευάζοντας Who και Pink Floyd. Σαφώς επηρεασμένοι από το punk ηχογραφούν τα κλασικά, πια, «14 Floor» και «Oxford Street» και ο Dan στέλνει για πλάκα μια κόπια στον John Peel. Αυτός θα τους λατρέψει και τα υπόλοιπα είναι μια τρελή cult ιστορία. Κάπως έτσι καταφέρουν και συγκεντρώνουν κάποια χρήματα, για να μπορέσουν να τυπώσουν άλλες 867 (!) κόπιες…
Τα έσοδα της συναυλίας των Television Personallties θα παραχωρηθούν στον Dan Treacy, ως οικονομική ενίσχυση. Μαζί τους στην σκηνή οι: The Callas, Kissamatic Lovebubbles, Αλεξ Καλοφωλιάς (The Last Drive), Etten, Billpos (Next Time Passions)
Το 1978 κυκλοφορούν το θρυλικό «Part Time Punks» και γίνονται και επίσημα οι αγαπημένοι του John Peel, δημιουργώντας ένα underground αλλά πολύ πιστό κοινό. Στη συνέχεια, ο Edward Ball εγκαταλείπει τους Personalities για να ακολουθήσει προσωπική καριέρα με τους O’Level, Teenage Film Stars, τους πολύ μεγάλους TIMES και εν συνεχεία με τους Boo Radleys.
To 1980 ο Dan και ο Εd ξανασμίγουν, για να ηχογραφήσουν τα εκπληκτικά δύο πρώτα τους άλμπουμ στην ιστορική Rough Trade (And don’t the kids just love it, Mummy you’re not watching me). H μπάντα σε αυτήν τη φάση έχει τη θρυλική της πλέον σύνθεση, με Jowe Head στο μπάσο, Joe Foster στην κιθάρα, Geoffrey Bloom στα τύμπανα και Dave Musker στα πλήκτρα.
Εξώφυλλα και art work υψηλής αισθητικής, με έντονες 60’ς αναφορές συμπληρώνουν το μύθο και, λόγω και των περιορισμένων αντιτύπων που κυκλοφορούν, οι δίσκοι τους γίνονται περιζήτητοι και οι συλλέκτες πολλές φορές αναγκάζονται να τους πληρώσουν πολύ ακριβά. Ο τίτλος της τρίτης τους κυκλοφορίας, «They could have been bigger than Beatles», αν και ήταν αυτοσαρκαστικός φλέρταρε με την πραγματικότητα. Θα μπορούσαν να ήταν μεγαλύτεροι από τους Beatles… Ακολουθεί πλήθος άλλων LP (Privilege, Closer to God κ.ά.) και singles, όλα τους pop κομψοτεχνήματα. Το 1996 κάνουν την τελευταία τους συναυλία και έκτοτε ακολουθεί μία παύση οκτώ χρόνων, όπου κάθε μέλος επιδίδεται στα προσωπικά του projects. Ξανασμίγουν το 2006 με την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου My Dark Places, από την Domino Records, εταιρεία των Franz Ferdinand και των Arctic Monkeys, μια εκπληκτική δουλειά που δικαίως συγκαταλέγεται στα κορυφαία εκείνης της χρονιάς, δείγμα ότι το ταλέντο και το συναίσθημα μερικές φορές παραμένουν ανεξίτηλα στο χρόνο…
INFO
Σάββατο 16 Μαρτίου
Temple Athens (Ιάκχου 17, Κεραμεικός)
Εισιτήρια: €17 | Προπώληση: www.viva.gr
Ώρα έναρξης: 21:00
