του Γιώργου Αρχοντόπουλου
Ο κύκλος του νερού, είναι η συνεχής ανακύκλωσή του σε όλες τις μορφές του επάνω στη γη. Αλλάζοντας υφή από στερεή σε υγρή και αέρια κατάσταση δίνει ζωή στο σύνολο του πλανήτη αναδεικνύοντας τη μοναδικότητα του ως ένα από τα βασικά στοιχεία της φύσης. Ο αέναος κύκλος του νερού, επιτυγχάνεται λόγω της ηλιακής ακτινοβολίας.
Στον κόσμο των ιδιωτικοποιήσεων, μαθαίνουμε να ζούμε με τον κύκλο του αγώνα του νερού. Συγκεκριμένα συμφέροντα προσπαθούν να το ιδιωτικοποιήσουν και από την άλλη μεριά οι πολίτες προσπαθούν να τους εμποδίσουν. Ο αέναος κύκλος του αγώνα του νερού επιτυγχάνεται λόγω της ακόρεστης δίψας για περισσότερα κέρδη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Έγιναν δύο προσπάθειες άμεσης ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ (θα μπορούσαμε να πούμε και τρεις αν συνυπολογίσουμε την εισαγωγή της στο χρηματιστήριο το 2001), καταφέραμε να τις αποτρέψουμε. Ενημερώσεις, εκδηλώσεις, καλέσματα, το Δημοψήφισμα του Νερού το 2014, προσφυγές στο ΣτΕ.
Κάθε φορά η κατάσταση γινόταν πιο πολύπλοκη και δυσκολότερη και κάθε φορά στο τέλος τα καταφέρναμε. Παράλληλα με τον αγώνα στο δρόμο προσφεύγαμε και στο ΣτΕ, δεν έχουμε χάσει καμία υπόθεση (ΤΑΙΠΕΔ, ΚΥΑ τιμολόγησης νερού, Υπερταμείο), το ανώτατο δικαστήριο, αντιλαμβανόμενο την ανεπάρκεια του Κράτους στην υποχρέωσή του να προστατεύει το κοινωνικό σύνολο, ερχόταν να καλύψει αυτό το κενό , του κοινωνικού ρόλου της πολιτείας.
ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ Φεβρουάριο, η Ολομέλεια του ΣτΕ με συντριπτική πλειοψηφία (25-2) αποφάσισε ότι το ελληνικό δημόσιο όχι μόνο πρέπει να έχει τον έλεγχο των εταιρειών ύδρευσης αλλά και την πλειοψηφία των μετοχών τους. Πρέπει λοιπόν το 50%+1 μετοχή να βγει από το Υπερταμείο και να επιστρέψει στο ελληνικό δημόσιο. Το ΣτΕ ξεκαθαρίζει στην απόφαση του ότι το Υπερταμείο έχει σκοπούς ταμειακούς και όχι κοινωνικούς ως οφείλουν να έχουν οι εταιρείες ύδρευσης.
Η κυβέρνηση όμως αντί να εφαρμόσει την απόφαση, έρχεται ως εντολοδόχος των Βρυξελλών και την ακυρώνει ! Σε ένα νομοσχέδιο για τα αιολικά πάρκα, εισήγαγε τροπολογία με την οποία αφενός ακυρώνει την απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ, αφετέρου, προσπαθεί να κλειδώσει για πάντα το νερό στο Υπερταμείο δημιουργώντας νομικά τεχνάσματα που να αποτρέπουν πιθανές μελλοντικές προσφυγές στη Δικαιοσύνη.
Θα μπορούσαμε να κάνουμε δύο αναγνώσεις: Έφτασε το τέλος της Τρόικα και της ΤΙΝΑ, της «δεν υπάρχει εναλλακτική». Επί δέκα μνημονικά χρόνια, πολυεθνικές, τράπεζες και οι εδώ υποτακτικοί τους προσπαθούν να καρπωθούν τον δημόσιο πλούτο, να εμπορευματοποιήσουν τα κοινά αγαθά, και παρά τον πακτωλό των εκατομμυρίων, τους συμβούλους και όλες τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, τελικά ηττώνται όχι μόνο από το κίνημα , αλλά και από την Δικαιοσύνη. Δεν έχουν τίποτε άλλο να σκεφτούν, δεν έχουν κανέναν άλλο τρόπο να παρέμβουν, κανένας νεοφιλελεύθερος εγκέφαλος δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι καλύτερο για να ιδιωτικοποιηθούν τα νερά. Παρά μόνο αν καταργήσουν την απόφαση και μαζί της την ίδια την Δικαιοσύνη.
Και εδώ έρχεται η δεύτερη ανάγνωση: Η κυβέρνηση είναι τόσο εμφατικά δοσμένη σε συμφέροντα και λόμπι που συνειδητά καταργεί την αρχή της Διάκρισης των Εξουσιών. Τολμάει συνειδητά να ακυρώσει μια απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ τόσο απροκάλυπτα που όπως γράφει η πρώην αντιπρόεδρος του ΣτΕ κ.Μ.Καραμανωφ: «Αμφιβάλλω αν στη συνταγματική ιστορία της χώρας έχει ποτέ λάβει χώρα μια τόσο κατάφωρη και προκλητική παραβίαση του δεδικασμένου και της αρχής της διάκρισης των εξουσιών».
Η κυβέρνηση λοιπόν προτιμά οι εταιρείες ύδρευσης να έχουν σκοπούς ταμειακούς και όχι κοινωνικούς, δεν την ενδιαφέρει αν οι πολίτες έχουν νερό αρκεί να έχουν να πληρώσουν. Αλήθεια πως θα μας φαινόταν αν παράλληλα με την αύξηση της ενέργειας είχαμε αναλογικές αυξήσεις και στην τιμή του νερού; Πώς θα μας φαινόταν μια αύξηση περίπου 1000% στα τιμολόγια των ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΥΑ; Το μεγαλύτερο έξοδο των εταιρειών αυτή την στιγμή είναι η ενέργεια και σύμφωνα με την ΚΥΑ τιμολόγησης νερού, πρέπει να ανακτήσουν τα κόστη τους από τους καταναλωτές-πολίτες. Πώς θα μας φαινόταν να πληρώνουμε λογαριασμούς 800 ευρώ/4μηνο αντί 80 που πληρώνουμε σήμερα;
Φαίνεται πως η κυβέρνηση –αφού ανερυθρίαστα θεωρεί ότι το νερό πρέπει να καλύπτει ταμειακούς σκοπούς– είναι πολύ πιθανόν να το κάνει, δεν δίστασε να το κάνει με το ρεύμα, ευλογώντας και επιδοτώντας –από την τσέπη μας– τα υπερκέρδη των ιδιωτών παρόχων ενέργειας.
ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ που αγωνιζόμαστε για δημόσιο και κοινωνικό νερό για όλους, όπως εμείς μαθαίνουμε μέσα από τον αγώνα, έτσι και η άλλη πλευρά μαθαίνει από εμάς. Έτσι έφερε ένα νομοθετικό τέχνασμα για να ακυρώσει την Δικαιοσύνη και να προλάβει μελλοντικές πιθανές προσφυγές. Δεν κρύβεται η αγωνία τους, αφού θα μπορούσαν να ξαναφτιάξουν μια τροπολογία που θα ακύρωνε οποιαδήποτε μελλοντική απόφαση, γιατί να μη δώσουν την δυνατότητα νέας προσφυγής;
Είτε γιατί ξέρουν ότι έχουν ηττηθεί κατά κράτος και φοβούνται, είτε γιατί απλά κάνουν μια επίδειξη δύναμης: Αποφασίζουμε και καταργούμε την ίδια την Δικαιοσύνη, το ίδιο το Ανώτατο Δικαστήριο, το ίδιο το Σύνταγμα που με διατάξεις του διασφαλίζει την λειτουργία των αποφάσεων της Δικαιοσύνης. Και όταν το Σύνταγμα καταργείται, είναι οι ίδιοι οι πολίτες που οφείλουν να διασφαλίσουν την διαφύλαξη του.
Αν σήμερα η κυβέρνηση επιλέγει τόσο ξεδιάντροπα αυτή την αντιδημοκρατική εκτροπή για να διαφυλάξει τα συμφέροντα πολυεθνικών και τραπεζών, τίποτε δε θα την εμποδίσει αύριο να ακυρώσει οποιαδήποτε απόφαση της δικαιοσύνης δεν της αρέσει. Αν δεν αντιδράσουμε θα είμαστε σιωπηλά συνένοχοι σε αυτό που συμβαίνει και σε αυτό που θα αποτελέσει «κανονικότητα».
Αντιστεκόμαστε στην αντιδημοκρατική εκτροπή.
* Ο Γιώργος Αρχοντόπουλος είναι πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων της ΕΥΑΘ
