Ο Ρούπερτ Μέρντοχ με τους δημοσιογράφους του είχε στήσει ολόκληρο μηχανισμό παρακολούθησης χιλιάδων πολιτών και υποκλοπής των επικοινωνιών τους για την κατασκευή ειδήσεων με τη συμβολή υψηλόβαθμων Βρετανών αστυνομικών της Σκότλαντ Γιαρντ, ενώ στην Αμερική, μεταξύ άλλων, για να στηρίξει τους πολέμους έβγαζε στα δελτία ειδήσεων του Fox News απόστρατους αξιωματικούς που ενώ παρουσιάζονταν ως ανεξάρτητοι ειδικοί επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, πληρώνονταν από το Πεντάγωνο και τις βιομηχανίες όπλων… Στην Αυστρία, την Ολλανδία, την Ιταλία και σε πολλές άλλες χώρες, νεοναζί, ρατσιστές και ακροδεξιοί, συμμετέχουν στις κυβερνήσεις ή έχουν αυξημένη συμμετοχή στα κοινοβούλια… Το εντυπωσιακό ποσοστό της οικογένειας Λε Πεν στη Γαλλία, ένας στους πέντε Γάλλους!, η ψυχραιμία με την οποία η πολιτισμένη Ευρώπη αντιμετώπισε την ψυχρή δολοφονία 77 νέων από τον Μπρέιβικ στη Νορβηγία, οι ανεξιχνίαστες δολοφονίες πάνω από εκατό μεταναστών από νεοναζί στη Γερμανία μέσα σε λίγα χρόνια, οι αντιδημοκρατικοί νόμοι που σαρώνουν τις ευρωπαϊκές νομοθεσίες, τα στρατόπεδα για ανθρώπους που δεν έχουν διαπράξει εγκλήματα αλλά προέρχονται από Τρίτες Χώρες και δεν είναι λευκοί, οι καταστροφές ολόκληρων κρατών και η δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη κ.λπ. από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους, η στήριξη του πυρηνικού οπλοστασίου του Ισραήλ και της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών, η ισοπέδωση της Γάζας, οι καθημερινές δολοφονίες Παλαιστινίων, αλλά και η επίσημη κάλυψη των διώξεων και δολοφονιών πολιτών στη Σαουδική Αραβία, την Υεμένη και το Μπαχρέιν, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που δείχνουν «ποιοι» επικράτησαν, τελικά, στην Ευρώπη και την Αμερική. Και έπονται χειρότερα. Στις ΗΠΑ, οι υποψήφιοι για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία κάνουν λιτανείες για να βρέξει, χρηματοδοτούν τις ιδιωτικές φυλακές και επιχορηγούνται απεριορίστως πλέον, μετά την πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, από τους ολιγάρχες και τις πολυεθνικές των όπλων, των πετρελαίων, των φαρμάκων, των μεταλλαγμένων τροφίμων κ.λπ. Και η παράταση λειτουργίας του -εκτός δικαίου- στρατοπέδου στο Γκουαντάναμο δεν είναι η μόνη υπαναχώρηση από τον Ομπάμα που προεκλογικά είχε δεσμευτεί για το άμεσο κλείσιμό του. Ούτε κανείς από το κατεστημένο της οικονομίας, της πολιτικής και των ΜΜΕ, στην Αμερική και την Ευρώπη, διαμαρτύρεται για τις μυστικές φυλακές επί ευρωπαϊκού εδάφους ή για τις ανεξέλεγκτες δολοφονίες χιλιάδων ανθρώπων στην Ασία και την Αφρική από τις μυστικές υπηρεσίες και των στρατό των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων, χωρίς δικαστική απόφαση, χωρίς κατηγορία, χωρίς απόδειξη.
Ο κατάλογος των βαρβαροτήτων μεγαλώνει κάθε μέρα, κάθε στιγμή, στην πολιτισμένη Δύση. Ακόμα και χωρίς να αναφέρει κανείς λέξη για τις οικονομικές ανισότητες που έχουν εκτοξευτεί σε πρωτοφανή ύψη, με εκατοντάδες εκατομμύρια άνεργους, φτωχούς, άστεγους και υποσιτισμένους, ούτε στις εξοντωτικές περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών στις χώρες της αναπτυγμένης Δύσης, η τροπή που έχει πάρει ο δυτικός κόσμος είναι ανατριχιαστική.
Αυτό δεν φαίνεται ξεκάθαρα, σε όλη του την έκταση και όλο του το βάθος, γιατί ο μηχανισμός της καθεστωτικής προπαγάνδας είναι πανίσχυρος και αποτελεσματικός. Οι δυτικοί ήξεραν τι έκαναν. Επένδυσαν στην οικοδόμηση ενός τεραστίου άριστα επανδρωμένου δικτύου προπαγάνδας περισσότερο απ’ όσο επένδυσαν στη δημιουργία μεγάλων στρατών. Οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και οι εφημερίδες παραδόθηκαν στους ολιγάρχες όχι επειδή υπηρετούν καλύτερα το καθήκον της ενημέρωσης, αλλά επειδή ασκούν την προπαγάνδα πολύ πιο δραστικά από τους κρατικούς φορείς. Το βλέπουμε αυτό πεντακάθαρα στην Ελλάδα. Τα κρατικά κανάλια μοιάζουν αθώα μπροστά στα κανάλια των έξι «οικογενειών» που ελέγχουν την ενημέρωση και το λάιφσταϊλ και έχουν επωμισθεί όλο το βάρος της αντιλαϊκής προπαγάνδας.
Λαός και ολιγάρχες
Η Δύση πρόβαλε και προβάλλει ακόμα τον πλούσιο πολιτισμό που δημιουργήθηκε στην επικράτειά της τα τελευταία 500 χρόνια. Και τον εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο προκειμένου να επιβάλλει τη θέλησή της και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της σε όλο τον κόσμο. Όμως, οι παγκόσμιες αλλαγές που συντελούνται, τα αδιέξοδα που εμφανίζονται μπροστά της, αλλά και η ακόρεστη πείνα των ολιγαρχών να αυξάνουν τα κέρδη τους ακόμα και σε συνθήκες κρίσης, μετατρέπουν τη Δύση από μοντέλο ανάπτυξης σε μοντέλο αποφυγής και απόρριψης. Δίπλα στον αντιαμερικανισμό αναπτύσσεται και ο αντιευρωπαϊσμός, ακόμα και μέσα στην Ευρώπη. Η Δύση από πρότυπο ευημερίας και πολιτισμού εξελίσσεται σε εφιάλτη των λαών, που κάνουν πολλές προσπάθειες να βρουν άλλους δρόμους. Προσπάθειες που προσκρούουν στα εμπόδια (οικονομικούς αποκλεισμούς, πραξικοπήματα, εισβολές κ.λπ.) που θέτει η Δύση, η οποία συμπαρασύρει στην παρακμή πρώτα-πρώτα τους δορυφόρους της (βλέπε Μεξικό, Νιγηρία, Ελλάδα κ.λπ.). Οι μόνες χώρες που βρίσκονται σε δρόμο ανάπτυξης και ανασυγκρότησης είναι οι χώρες που αποδεσμεύονται από την εξάρτηση και χαράσσουν δικές τους πολιτικές (Αργεντινή, Βραζιλία, Κίνα, Βενεζουέλα κ.ά.). Χώρες που η Δύση τις αντιμάχεται λυσσαλέα. Χώρες που αν είναι μικρές η Δύση κάνει ό,τι μπορεί για να τις καταστρέψει και χώρες που αν είναι μεγάλες προσπαθεί να τις προσεταιριστεί ή να τις περικυκλώσει και να τις υπονομεύσει.
Στη Δύση, ένα σημαντικό κομμάτι των λαών της είναι ευθυγραμμισμένο με τις πολιτικές της ολιγαρχίας. Συναινεί στους πολέμους, συναινεί στη συρρίκνωση της δημοκρατίας, συναινεί στη ρατσιστική της διάρθρωση και την εθνοκάθαρση. Εξάλλου, μεγάλα τμήματα αυτών των λαών συμμετείχαν ένθερμα στους δύο παγκόσμιους πολέμους που έκαναν οι δυτικοί μεταξύ τους και κόστισαν 70 εκατομμύρια νεκρούς! Επίσης, στήριξαν την αποικιοκρατία, καταδικάζοντας δεκάδες χώρες στην υπανάπτυξη και τη δουλεία. Είναι πολύ βουτηγμένη στο αίμα, τη βία, την εκμετάλλευση, την αγριότητα και την καταστροφή η Δύση. Και πολλοί πολίτες πρόθυμα, αποπροσανατολισμένοι ή όχι, συνδέουν την ευημερία τους, αληθινή ή/και εικονική, με τη δυτική βαρβαρότητα. Οι οπαδοί του Σαρκοζί και της Λε Πεν, του Μπερλουσκόνι και του Βίλντερς, είναι πάμπολλοι και πολύ πιο φανατικοί από τους θαυμαστές του Πικάσο, του Μπρεχτ και του Λόρκα στην Ευρώπη. Γι’ αυτό, ας προσέχουμε τα λόγια μας όταν μιλάμε για «Ευρώπη» και «δυτικό πολιτισμό». Τα εντυπωσιακά μουσεία τους είναι γεμάτα κλεμμένα από τους πολιτισμούς που λεηλάτησαν και οι ιδέες τους έχουν εδώ και καιρό αρχίσει να ξεθυμαίνουν.
Εάν πιστεύουμε στη φιλία, την ειρηνική συνύπαρξη και τη συνεργασία των λαών, πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι και να μην κρύβουμε πίσω από την «ευρωπαϊκή ιδέα» την Ευρώπη των ολιγαρχών εξωραϊσμένη. Ναι στην Ευρώπη των λαών σημαίνει ρήξη με την Ευρώπη των πολέμων, του ρατσισμού και της ανισότητας. Λέμε «ναι» στην Ευρώπη, αλλά με τη σκέψη στη Γκουέρνικα και «όχι» στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και με επίγνωση ότι αυτή η επιλογή θέλει και επιδέξια πολιτική, με επιμονή, σθένος και υπομονή. Η επανάσταση δεν γίνεται με τσιτάτα, όπως δεν βάφονται και τα αβγά με πορδές!
