Του Τέλη Μολφέτα *
Μια καινούρια μέρα ξημέρωσε σήμερα, αλλά για μας, στην Κερατέα και το Λαύριο, η σημερινή μέρα είναι ίδια με τις προηγούμενες. Βροχή από δακρυγόνα, τα χημικά με το καντάρι, οι κρότου-λάμψης ηχούν σαν σε καταιγίδα, η καινούργια αύρα της αστυνομίας με το εξελιγμένο κανονάκι να δοκιμάζει τις νέες τεχνολογίες στα παιδιά της Κερατέας.
Αυτοί ήρθαν, ξαφνικά, ένα Σάββατο αξημέρωτα και απρόσκλητοι. Ήταν πολυπληθείς και πάνοπλοι με άριστο επιτελικό σχέδιο οργανωμένο από τα καλύτερα επιχειρησιακά μυαλά. Είναι αλήθεια πως μας αιφνιδίασαν. Όχι γιατί ήρθαν, αλλά για την ώρα και τη μέρα. Βοηθούσε λίγο και η μεταβατική περίοδος από τον απερχόμενο στον νεοεκλεγέντα δήμαρχο. Πέρασαν τρία μηχανήματα και χιλιάδες πάνοπλοι και έμπειροι αστυνομικοί όλων των ειδικοτήτων. Ξυπνήσαμε από τις σειρήνες της εκκλησίας και τα μηνύματα στα τηλέφωνα. Κινήσαμε με κάθε μέσον και πήγαμε προς τον αποκλεισμένο χώρο. Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Ήρθαν για να συγκρουστούν. Να διαλύσουν. Να πανικοβάλουν. Κάτι, όμως, δεν τους βγήκε όπως τα λογάριαζαν. Πίστευαν, οι πολυσπουδαγμένοι στην Αμέρικα, επιτελείς πως με λίγα ή έστω περισσότερα δακρυγόνα και χημικά και ικανή χρήση του γκλομπ ο κόσμος θα διαλυόταν και ησύχως θα γύριζε στα σπίτια του και τις δουλειές του. Ξέχασαν όμως ένα ή, μάλλον, δύο παράγοντες. Ένα γενικό και έναν τοπικό. Τον γενικό τον ξέρουμε, τον βιώνουμε όλοι μας. Η μεσαιωνικού τύπου επίθεση σύσσωμης της συνασπισμένης παγκοσμίως καπιταλιστικής αστικής τάξης και των κατά τόπους οργάνων της κατά των λαών, κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, κατά των κατακτήσεων αιώνων. Θεώρησαν πως βρήκαν την ευκαιρία με την κρίση. Ίσως…
Αυτή, όμως, η άνευ προηγουμένου επίθεση δημιούργησε ένα υπόστρωμα αγανάκτησης και οργής που βοηθάει, αν προκύψει και κάτι άλλο, να γεννηθεί και να φουντώσει μια δυναμική αντίδραση. Και στην Κερατέα υπήρχε και ένας δεύτερος, τοπικός παράγοντας, άγνωστος στους πολλούς. Αυτό που τον παλιό καλό καιρό έλεγαν οι παλιοί αρβανίτικο κεφάλι. Ο πυρήνας των κατοίκων της περιοχής μας είναι αρβανίτικης καταγωγής. Ήρθαν παλιά, εγκαταστάθηκαν εδώ, στέριωσαν και ρίζωσαν. Έχουμε ένα κύριο χαρακτηριστικό. Την ξεροκεφαλιά. Είμαστε φιλήσυχοι άνθρωποι και κοιτάμε τη δουλειά μας. Όμως, αν μας χτυπήσουν εκεί που πονάμε πολύ, τα πράγματα αγριεύουν. Ο Χρυσοχοΐδης κάτι γνώριζε και δεν έστελνε τα ΜΑΤ εδώ, παρ’ όλες τις εκκλήσεις του δοτού περιφερειάρχη.
Δυστυχώς, ο Παπουτσής και οι υπόλοιποι συναρμόδιοι υπουργοί, πέρα από τα υπόλοιπα που τους καταλογίζουμε πολιτικά, είναι και ελαφρώς ανιστόρητοι και αδιάβαστοι. Έπεσε ξύλο. Άγριο ξύλο. Πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της Κερατέας. Δολοφονικό ξύλο. Από την πρώτη μέρα, κιόλας. Τραυματίστηκαν σοβαρά συμπολίτες μας. Και αντί να λειτουργήσει το σχέδιο των πολυσπουδαγμένων περί τα θέματα ασφαλείας και κρίσεων και να διαλυθούμε ησύχως, ένα κόκκινο κουμπί πατήθηκε την ίδια στιγμή μέσα σε κάθε κάτοικο της περιοχής. Και το αποτέλεσμα είναι αυτό που όλοι βλέπουμε σήμερα μπροστά μας. Τρομοκρατημένη η πολιτική και φυσική ηγεσία της αστυνομίας. Εμείς με ηθικόν ακμαιότατον, που λέγαμε και στο στρατό παλιά. Τίποτα δεν μας σταματά. Κατά κύματα έρχεται καινούργιος κόσμος. Και τους δίνουμε μια υπόσχεση-ευχή. Καλές γιορτές! Καλή Πρωτοχρονιά και, γιατί όχι, και καλές Απόκριες εδώ, στα οδοφράγματα στην Κερατέα.
* Ο Τέλης Μολφέτας είναι μέλος της Γραμματείας της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα κατά του ΧΥΤΑ στο Οβριόκαστρο στην Κερατέα.
