Γαλλική Δημοκρατία, 2018 μ.Χ., Σκίτσο του Δημήτρη Γεωργοπάλη
Ατσίδες και εναλλακτικοί
Αφού αποκλείσανε κάθε άνθρωπο άξιο, συνεπή και αξιοπρεπή και προτιμήσανε όλα τα περιφερόμενα σκουπίδια από yes men, άλλους για να τους χρήσουν βουλευτές με τις φιλτραρισμένες λίστες ώστε να ψηφίζουν τυφλά και κουφά κάθε εξοντωτικό αντιλαϊκό νόμο, άλλους για να τους κάνουν υπουργούς αλιεύοντας τους από τα λύματα των Ανεξάρτητων Ελλήνων (Καμμένος κ.λπ.), της ΔΗΜΑΡ (Κουβέλης κ.λπ.), του ΠΑΣΟΚ (Κουρουμπλής κ.λπ.) και της Ν.Δ. (Παπακώστα) και άλλους για να γαβγίζουν στα ΜΜΕ (Πολάκης, Καρτερός κ.λπ.), φυσικό ήταν να αγκαλιάσουν τους «αμέμπτου ηθικής» επιχειρηματίες τύπου Μελισσανίδη (κολλητού του Φλαμπουράρη), αλλά και «ατσίδες» του νταλαβεριού που η κουλτούρα τους εκφράζεται ανάγλυφα με την ανάρτηση που έκανε στο facebook ο συνεργάτης του Παππά Μανώλης Πετσίτης: Γ@ΜΑΩ ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΝΤΑΒΑΝΤΖΗ.
Αλλά και η αντίδραση μερικών που νομίζαμε ότι ήταν «άλλοι»; Δεν γνωρίζω τον κύριο, δήλωσε στα «Νέα» όταν ρωτήθηκε για τον Πετσίτη. Όταν, όμως, ξεπετάγονταν οι Πετσίτες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να τους ξέρει προσωπικά, δεν ήταν τόσο «αγνωστικιστής» ο λαλίστατος επί παντός πρώην αρχισυντάκτης της «Καθημερινής», πρώην υπουργός και νυν βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης. Ο κάποτε εναλλακτικός…
Πέτρος Μουρατίδης
Γκι για κρέμασμα
Ο Γκι Φέρχοφστατ ήταν πρωθυπουργός του Βελγίου και τώρα είναι πρόεδρος των Φιλελεύθερων στο Ευρωκοινοβούλιο. Κι αυτός, όπως και άλλοι πρώην σαν τον Γιούνκερ του Λουξεμβούργου, αφού έκαναν όλα τα ξεπλύματα στις χώρες τους, τα κάνουν τώρα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Κι έχουν μια κοινή γλώσσα όταν μεταθέτουν τις ευθύνες τους για τα χάλια της Ευρώπης ενοχοποιώντας τους λαούς όπως έκαναν οι δικοί μας Πάγκαλοι. «Τα Κίτρινα Γιλέκα εκφυλίστηκαν σε όχλο» γράφει ο Γκι στο Project Syndicate. «Ακόμα χειρότερα, ο εξτρεμιστικός ακτιβισμός έχει ήδη εξαπλωθεί στο γειτονικό Βέλγιο και στην Ολλανδία…» Κι όσο για τις «λύσεις» που προτείνει, πιο κλισέ δεν γίνεται! «Περισσότερη δημοκρατία, διαφάνεια και αποτελεσματικότητα» και κολλητά «η ΕΕ να λαμβάνει συλλογικές αποφάσεις με πλειοψηφία» και όχι με ομοφωνία των μελών, δηλαδή οι ισχυροί να επιβάλουν τα συμφέροντα τους παρακάμπτοντας τους πιο ανίσχυρους μειώνοντας τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Αυτά προτείνει για να μην ξεσηκώνεται ο όχλος στην Ευρώπη και τους χαλάει την ησυχία. Μπορεί, λοιπόν, να αισθάνεται κανείς ομόδοξος, Ευρωπαίος, με αυτά τα τομάρια που διοικούν την Ένωση; Ή να είναι τόσο ηλίθιος πιστεύοντας ότι αυτοί μπορούν να γίνουν καλύτεροι;
Λουκάς Παπανικολάου
Όλα εδώ πληρώνονται
Στις παρέες, στα σπίτια και τα καφενεία, κόσμος και κοσμάκης συνεχίζει να συζητάει για το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σαπίσει τόσο πολύ στον πυρήνα του χωρίς να το καταλάβουμε. Εδώ είχε σαπίσει η Σοβιετική Ένωση και δεν το είχε αντιληφθεί ο κόσμος όλος, έλεγε τις προάλλες ένας συνδαιτημόνας, για παρηγοριά. Κι ένας άλλος, θύμιζε τα όργια που έκανε η Αριστερά συμμετέχοντας στην συγκυβέρνηση 1989-1990, που πέρασαν και ξεχάστηκαν αντί να βγουν μερικά χρήσιμα, και ίσως σωτήρια, συμπεράσματα. Παράβλεψε το ένα, άφησε το άλλο για αργότερα, φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. Κι ακόμα, μάλλον, μυαλό δεν βάλαμε…
Ελένη Φωτάκη
Τσίπρας-Ζάεφ για Νόμπελ
Έμελε να το δούμε και αυτό μέρες γιορτών. Η βραβευμένη Τυνήσια με Νόμπελ Ειρήνης, Ουιντέντ Μπουχαμάουι, διατύπωσε επίσημη πρόταση να απονεμηθεί το Νόμπελ Ειρήνης του 2019 στους πρωθυπουργούς της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ, Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ. Όπως και να το κάνει κανείς δεν είναι μικρή συνεισφορά στην ειρήνη η εμπλοκή των δύο χωρών στην νατοϊκή περικύκλωση της Ρωσίας. Κάτι που και η ίδια η Ρωσία έχει χαρακτηρίσει ως προμήνυμα γενικευμένης σύρραξης σε ευρωπαϊκό έδαφος. Εκείνο όμως που προσδίδει ιδιαίτερο κύρος στην πρόταση είναι η υποστήριξη της πρότασης από το κ. Κούλογλου και τον πρύτανη του ιδιωτικού Πανεπιστημίου των Σκοπίων, FON, Νάνο Ρούζιν. Για γέλια και για κλάματα…
Σ.Π.
