Πολλαπλασιάζονται οι κινητοποιήσεις στην Ιταλία.
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι κατάφερε να επιβιώσει και να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης στις 14/12 με ένα πολύ στενό περιθώριο: 314 προς 311 στη Βουλή, 162 προς 135 στη Γερουσία. Μια επιβίωση προσωρινή, όπως εκτιμάται. Την ίδια στιγμή, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και φοιτητές διαδήλωναν στη Ρώμη και πλήθος ιταλικών πόλεων με την αστυνομία να επιτίθεται κατά βούληση. Η πολιτική κρίση στην Ιταλία όχι μόνο δεν τερματίστηκε με την ψηφοφορία, μάλλον τροφοδοτήθηκε. Η λαϊκή αναταραχή δεν πρόκειται να ξεφουσκώσει.
Το υπόβαθρο βρίσκεται στη διεθνή οικονομική κρίση, όπως εκφράζεται με ιδιάζοντα τρόπο στην κρίση δημόσιου χρέους στην Ευρωζώνη. Η Ιταλία, με το τεράστιο χρέος, έχει μπει ήδη στη σειρά της υποτίμησης των ομολόγων της και της ανόδου του κόστους του δανεισμού. Αντιμέτωπη μ’ αυτή την κρίση, η κυβέρνηση του «καβαλιέρε» έχει παραλύσει και πέφτει στο ένα σκάνδαλο μετά το άλλο. Οι γραμμές των ταξικών υποστηρικτών του αραιώνουν. Με πρώτους τους βιομήχανους. Η πρόεδρος των Ιταλών βιομηχάνων του επιτέθηκε δημοσίως και ο προκάτοχός της, διευθύνων σύμβουλος της Φεράρι, Ντι Μοντετζεμόλο δήλωσε ότι «πρέπει να τελειώνουμε μ’ αυτόν το ουάν μαν σόου, ύστερα από 15 χρόνια αποτυχιών».
Η απόσυρση της υποστήριξης από τις κυρίαρχες ομάδες εκφράζεται μέσα στον ίδιο τον κυβερνητικό συνασπισμό. Ο σύμμαχος και πρόεδρος του Κοινοβουλίου, φασίστας Τζ. Φίνι προσχώρησε στην αντιπολίτευση, μόλις διαπίστωσε ότι η Εθνική Συμμαχία, το κόμμα του, δεν έχει μέλλον με τον Μπερλουσκόνι. Πήρε 36 βουλευτές και ίδρυσε το λεγόμενο «Μέλλον και Ελευθερία για την Ιταλία», στερώντας από τον Μπερλουσκόνι την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Προ της ψήφου εμπιστοσύνης, παρατηρήθηκε ένα όργιο συναλλαγών, προκειμένου να μην πέσει η κυβέρνηση. Βουλευτές εξαγοράστηκαν με τεράστια ποσά, δόθηκαν υποσχέσεις για παραγγελίες σε επιχειρήσεις και μοιράστηκαν υπουργικές θέσεις. Το κυριότερο είναι ότι ασκήθηκε ο γνωστός πολιτικός εκβιασμός: ο Μπερλουσκόνι επικαλέστηκε την οικονομική κρίση και δήλωσε ότι θα ήταν τρέλα να προκληθεί και μια πολιτική κρίση, χωρίς προφανείς λόγους. Έτσι, 6 από τους 36 βουλευτές του Φίνι ψήφισαν υπέρ του Μπερλουσκόνι «λόγω βαθιάς ανησυχίας για τη χώρα». Ταυτόχρονα, ο Μπερλουσκόνι δελέασε τους Χριστιανοδημοκράτες με υπόσχεση θέσεων στη μελλοντική κυβέρνηση.
Πόσο μπορεί να αντέξει αυτή η λύση; Όχι πολύ. Ήδη ο Ουμπέρτο Μπόσι της Λέγκας του Βορρά ζήτησε εκλογές, λόγω της μικρής πλειοψηφίας. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν μπορεί να δοθεί πολιτική λύση από τους πολίτες που διαδηλώνουν…
