Γίνεται καθημερινά όλο και πιο καθαρό ότι ο Ερντογάν έχει εμπλακεί σε ένα φαύλο κύκλο στο Ιντλίμπ της Συρίας. Ο Άσαντ ανακαταλαμβάνει κατεχόμενα εδάφη της χώρας του και περιφρονεί τις απειλές του. Ο Τραμπ του δηλώνει τον έρωτά του αλλά στην πράξη τον αφήνει μόνο του να καθαρίσει με τον Πούτιν. Ο Πούτιν τον βομβαρδίζει ανελέητα κατηγορώντας τον ότι υποθάλπει τους τζιχαντιστές φίλους του. Δύσκολα ο Ερντογάν θα βγει από τη Συρία χωρίς κομμένα τα φτερά. Το πρόβλημα του είναι ότι όσοι θέλουν να τον σώσουν θέλουν ταυτόχρονα να του περάσουν χαλινάρια. Στα μάτια τους δεν είναι «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής» αλλά «Σουλτάνος ο υποτελής».
ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ότι η Τουρκία είναι δύναμη εισβολής σε ξένη χώρα, στη Συρία. Όπως στην Κύπρο. Και όπως απειλεί να εισβάλλει και στην Ελλάδα. Ο Άσαντ, ο στρατός της Συρίας και ο λαός της θέλουν να ανακτήσουν την κυριαρχία τους σε όλη την επικράτεια. Αγωνίζονται υπέρ βωμών και εστιών. Το δεύτερο βασικό στοιχείο είναι ότι «η υπόθεση Συρία» ξεκίνησε σαν μια (υποκινούμενη) απόπειρα «αραβικής άνοιξης», μιας «ειρηνικής εξέγερσης» εναντίον του «τύραννου στη Δαμασκό» αλλά εξόκειλε στο σημερινό πόλεμο επειδή ο Άσαντ αντιστάθηκε, στην αρχή εντελώς μόνος, αποτελεσματικά. Οι Ρώσοι κλήθηκαν να βοηθήσουν αρκετούς μήνες αργότερα. Και ανταποκρίθηκαν αφού πείστηκαν ότι το νόμιμο καθεστώς ήταν αποφασισμένο να αντισταθεί ως το τέλος. Η Ρωσία έχει προσκληθεί από τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Συρίας του Άσαντ και βρίσκεται νόμιμα στη χώρα. Η Τουρκία και οι ΗΠΑ όχι.
Αν υπάρχει χρήσιμο μάθημα για μας δεν είναι ότι θα είμαστε μόνοι αν μας επιτεθεί η Τουρκία. Αλλά ότι θα βρούμε βοήθεια μόνο αν βοηθήσουμε πρώτοι εμείς τον εαυτό μας. Αν δείξουμε με απόλυτη σαφήνεια σε όλους, από την Τουρκία και τις ΗΠΑ έως τη Ρωσία, την Κίνα και τους εξωγήινους, ότι θα υπερασπιστούμε τη χώρα μας πάση θυσία. Ο Τραμπ ρώτησε τον Μητσοτάκη «και αν χάσετε;» σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία. Είναι άγνωστο αν υπήρξε απάντηση στην έμμεσα απειλητική επισήμανση του Τραμπ. Αλλά δεν θα ήταν πολύ δύσκολο να του εξηγηθεί γιατί δεν συμφέρει τις ΗΠΑ να χάσει η Ελλάδα. Για τις ΗΠΑ η Ελλάδα είναι μικρή και εύκολη στο χειρισμό, όπως έχει αποδείξει. Είναι βέβαιος ο Τραμπ ότι θα κερδίσει η Τουρκία μια αναμέτρηση με την Ελλάδα; Είναι βέβαιο ότι ο Αμερικανός «μεσολαβητής» που όρισαν οι ΗΠΑ θα ελέγξει το κλίμα στην Ελλάδα αν υπάρξει σύγκρουση και ήττα; Οπότε ο καταλογισμός ευθύνης στις ΗΠΑ θα είναι αναπόφευκτος είτε φταίνε είτε δεν φταίνε οι Αμερικάνοι. Εδώ έχει καλλιεργηθεί κλίμα ηττοπάθειας στον κόσμο με πρωταγωνιστή τον Σημίτη αλλά ποιος διαβεβαιώνει ότι και στις Ένοπλες Δυνάμεις επικρατεί το ίδιο κλίμα; Ούτε είναι σίγουρο ότι η πλειοψηφία του κόσμου θα υποκύψει αμαχητί.
Η μοναδική αποτρεπτική δύναμη είναι η επίδειξη της πραγματικής απόφασής μας να αντισταθούμε αν μας επιτεθεί η Τουρκία. Αλλιώς ας σταματήσουν τα κλαψουρίσματα για «την εθνική μας μοναξιά» και η ανέξοδη επίδειξη δήθεν πατριωτισμού
ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ: Η τουρκική άρχουσα τάξη έχει δείξει τις επεκτατικές της διαθέσεις πολύ πριν από τον Ερντογάν, πριν ακόμα και από τον Οζάλ που μιλούσε για σύνορα με τη Βιέννη και την Κίνα. Ο Ερντογάν απλώς πίστεψε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και άνοιξε τα πανιά. Με μια τέτοια Τουρκία οι συνέπειες είναι δυο:
Πρώτον, δεν υπάρχει γι’ αυτήν θέση στην Ε.Ε. Η πιστή και μακρόχρονη σύμμαχος της Τουρκίας, η Γερμανία, θα είναι υποχρεωμένη να αντιδράσει. Δυο κεφάλια στην Ε.Ε. δεν χωρούν, πολύ περισσότερο που η Γαλλία διεκδικεί ηγεσία. Θα έχουμε, λοιπόν, μια Ε.Ε. τρικέφαλο τέρας; Η Τουρκία του Οθωμανικού Μεγαλείου δεν θα ενταχθεί ποτέ ως δευτεροκλασάτη στην Ε.Ε., ούτε θα έχει λόγους να αυτοπεριοριστεί βάζοντας στο λαιμό της τα ευρωπαϊκά/γερμανικά χαλινάρια την ώρα που τα πετάνε μακριά οι Βρετανοί. Θα απαιτεί, το λιγότερο, κυρίαρχη θέση στη Μ. Ανατολή πράγμα εντελώς απαράδεκτο για τους Ευρωπαίους. Ούτε άλλωστε οι ΗΠΑ και η Ρωσία θα το δεχθούν.
Δεύτερον, για να γίνει ισχυρή δύναμη η Τουρκία (και κάθε άλλη χώρα με τέτοιες προθέσεις) δεν θα σταματήσει στο Αιγαίο, ούτε στο Ιντλίμπ της Συρίας, όσες διαβεβαιώσεις και αν δώσει στους Αμερικάνους. Είναι αναπόφευκτο και υποχρεωτικό να συνεχίσει στο δρόμο των απαιτήσεων/κατακτήσεων για να υπερνικήσει τις αντιδράσεις. Ίσως έχουν στραβωθεί οι ΗΠΑ στο αντιρωσικό πάθος τους και δεν βλέπουν ότι τρέφουν ένα αχόρταγο θηρίο. Αλλά αυτό θα είναι ένα ακόμα δείγμα της παρακμής τους. Αντίστροφα, έχουν ισχυρούς λόγους να αποτρέψουν ενίσχυση του Ερντογάν ώστε να μη γίνει εντελώς ανεξέλεγκτος. Το πραξικόπημα του 2016, οργανωμένο από τις ΗΠΑ, με προμετωπίδα τον Γκιουλέν, άνθρωπο της CIA, έγινε ακριβώς για να αποτρέψει έναν Ερντογάν εκτός ελέγχου. Τα σχέδια διαμελισμού της Τουρκίας ισχύουν. Η αποτυχία του πραξικοπήματος ήταν ένα ατύχημα αλλά ποτέ μια Μεγάλη Δύναμη δεν παράτησε τα σχέδιά της λόγω μιας αποτυχίας.
Η μοναδική αποτρεπτική δύναμη είναι η επίδειξη της πραγματικής απόφασής μας να αντισταθούμε αν μας επιτεθεί η Τουρκία. Αλλιώς ας σταματήσουν τα κλαψουρίσματα για «την εθνική μας μοναξιά» και η ανέξοδη επίδειξη δήθεν πατριωτισμού.
