Τι κάνει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να ξεχύνονται στους δρόμους, να τραγουδούν αγκαλιά για την ομάδα τους; «Όλο το έθνος προσκυνά σώβρακα και φανέλες» ή υπάρχει κάτι άλλο; Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στον Λευκό Πύργο πριν 2 εβδομάδες, οι φίλοι του μπασκετικού Παναθηναϊκού μετά την κατάκτηση της Euroleague, και πιο πρόσφατα οι φίλοι του Ολυμπιακού στις γειτονιές του Πειραιά, της Αθήνας και όλης της χώρας με αφορμή την πρώτη κατάκτηση ευρωπαϊκού τροπαίου ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας. Πώς εξηγούνται όλα αυτά; Μάλλον πρόκειται για την ανάγκη ενός κόσμου να χαρεί με κάτι, όχι απόλυτα προσωπικό και ατομικό, και να γίνει αυτή η χαρά κοινωνικό γεγονός. Πρόκειται και για μια ανάγκη για ταυτότητα, να ανήκεις κάπου και να μοιράζεσαι ένα πάθος μαζί με άλλους ανθρώπους. Το έχουμε ξαναδεί, με επιτυχίες στον αθλητισμό, σε εθνικό ή συλλογικό επίπεδο, να γίνονται στιγμές χαράς ενός κόσμου, μιας χαράς που τόσο μοιάζει να έχει τόσο ανάγκη η ελληνική κοινωνία.
Βέβαια όλα αυτά συνυπάρχουν με την ασχήμια ενός αθλητισμού εγκλωβισμένου στις μπίζνες μερικών ολιγαρχών και τα παιχνίδια εξουσίας τους, με την ασχήμια ενός φίλαθλου πνεύματος που έχει προ πολλού χάσει την όποια αθωότητά του – με μαχαίρια, βρώμικο χρήμα, στρατούς ολιγαρχών να παραγκωνίζουν τη χαρά της κερκίδας και της οπαδικής καζούρας. Και κάπου εκεί και το κράτος που αδυνατεί, ακόμη και με σιδηρόφρακτα μέτρα ελέγχου, να εγγυηθεί την ασφαλή διεξαγωγή των μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων, που ενθαρρύνει –ή τουλάχιστον ανέχεται ενώ υποκριτικά καταδικάζει– τις οπαδικές συγκρούσεις ως εργαλείο κατακερματισμού και κοινωνικών εμφυλίων. Και μια κυβέρνηση που κάνει τον τροχονόμο μεταξύ των ολιγαρχών, αδυνατώντας να ορίσει ένα υγιές πλαίσιο, με τον πρωθυπουργό κόντρα σε κάθε «παράδοση» να μην δίνει το παρών σε τελικό μεγάλης ευρωπαϊκής διοργάνωσης που διεξάγεται μάλιστα στη χώρα του, φοβούμενος προφανώς τα «αισθήματα αγάπης» του συγκεκριμένου φίλαθλου κόσμου – αυθόρμητα ή και υποκινούμενα από τον ιδιοκτήτη της ομάδας, πάλαι ποτέ φίλο της οικογένειας του πρωθυπουργού και πλέον αντίπαλό του.
Και όμως η αγωνία μέχρι το τελευταίο ματς, η λύτρωση του γκολ, η χαρά των δεκάδων απλών φιλάθλων και οπαδών, μεταξύ αυτών και πολλών πιτσιρικάδων που με αφορμή την επιτυχία των ειδώλων τους θα ασχοληθούν με κάποιο άθλημα και πλάι σε αυτά ο πανηγυρισμός ως ένα κοινωνικό και όχι ιδιωτικό γεγονός, είναι εδώ για να μας θυμίζουν τι είναι αυτό που κάνει εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο να συγκινούνται από μια μπάλα και τους αθλητές που τρέχουν γύρω της.
