Αποσιώπηση του τεράστιου κινδύνου που ελλοχεύει
Θυμάστε την γρίπη των πτηνών; Τότε που χτυπούσε -καθ’ υπερβολή- συναγερμός από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας; Ε, καμιά σχέση με Φουκουσίμα! Εδώ επικρατεί η αποσιώπηση και ο εφησυχασμός. Σε αντίθετη περίπτωση η ανοδική πορεία της διεθνούς πυρηνικής βιομηχανίας κινδυνεύει. Τα συμφέροντα είναι μεγάλα, η οικονομική κρίση επιμένει, και δεν είναι ώρα για τέτοια…
Μετά την αποκάλυψη από τη διαχειρίστρια εταιρία TEPCO μεγάλων διαρροών εξαιρετικά ραδιενεργού ύδατος, η Ιαπωνία ανακοίνωσε την αναβάθμιση της κρισιμότητας της κατάστασης στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα στο επίπεδο 3 της κλίμακας INES. Από το ατύχημα του Τσέρνομπιλ το 1986, επιπέδου 7, όπως και της Φουκουσίμα το 2011, μόνο δυο ακόμη περιστατικά έχουν φτάσει ή ξεπεράσει το επίπεδο 3. Η μεγάλη ειδοποιός διαφορά του τωρινού «περιστατικού» της Φουκουσίμα είναι ότι αυτό είναι διαρκές, δεν έχει λήξει δηλαδή. Αντίθετα, σωρεύονται οι όροι για δραματική επιδείνωση της κατάστασης στο μέλλον.
Ενδεικτικά, οι μετρήσεις που έδειξαν διαρροή 300 τόνων ψυκτικού ύδατος, αφορούσαν δεξαμενές που διαθέτουν ογκομετρητή. Ωστόσο, πρόσφατα η TEPCO παραδέχτηκε πως στην περιοχή αυτή μόνο 60 από τις 350 «προσωρινές» δεξαμενές αποθήκευσης του ραδιενεργού ύδατος που ψύχει το πυρηνικό καύσιμο διαθέτουν ογκομετρητή…
Τα προβλήματα πολλά. Η διαρροή ραδιενέργειας στη θάλασσα και στον υδροφόρο ορίζοντα. Ο κίνδυνος, αν παραμείνουν οι εγκαταστάσεις ως έχουν, να προκληθεί νέα ανεξέλεγκτη θέρμανση του πυρηνικού υλικού, αλυσιδωτή αντίδραση και πυρηνική καταστροφή πολλαπλάσια σε μέγεθος του Τσέρνομπιλ και της Φουκουσίμα το 2011. Αντίστοιχος κίνδυνος υπάρχει αν κάτι πάει στραβά και στην προγραμματισμένη για τον Νοέμβρη επιχείρηση απομάκρυνσης του πυρηνικού καυσίμου από την κατεστραμμένη δεξαμενή χρησιμοποιημένου καυσίμου του αντιδραστήρα 4.
Η επιχείρηση αυτή είναι μόνο ένα μέρος από τη συνολική επιχείρηση καθαρισμού της εγκατάστασης και της περιοχής που σύμφωνα με τη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας θα διαρκέσει πάνω από τέσσερις δεκαετίες.
Γ.Τ.
Christina Consolo: Ο εφιάλτης παραμένει
Μια προφανής επιδίωξη υποβάθμισης της καταστροφής και των συνεπειών της αναπαράγεται διαρκώς από τους «ειδικούς» της πυρηνικής βιομηχανίας. Έχει υπάρξει μεγάλη παραπληροφόρηση που κατευθύνεται από την TEPCO, ενώ θα αρκούσαν μια-δυο ώρες μελέτης από έναν ρεπόρτερ για να ξεσκεπαστεί αυτή η παραπληροφόρηση, ιδιαίτερα ο όρος του «ψυχρού τερματισμού λειτουργίας». Πάνω από 300 mainstream Μέσα Ενημέρωσης στον κόσμο παπαγαλίζουν τον «ψυχρό τερματισμό λειτουργίας» αν και τίποτα δεν βρίσκεται πιο μακριά από την πραγματικότητα. Δυστυχώς, η TEPCO περίμενε μέχρι ένα σοβαρό περιστατικό να μας αποκαλύψει πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση, αν αυτή δεν είναι ακόμη χειρότερη. Για οτιδήποτε έχει ισχυριστεί μέχρι σήμερα η TEPCO, αποδείχθηκε πως στην πραγματικότητα τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα.
Πολλές από τις παρεμβάσεις και την «τακτοποίηση» που επιχείρησαν ήταν μόνο προσωρινές, ενώ ο παράγοντας του κόστους είναι εξαιρετικά καθοριστικός στο τι υλοποιείται και τι όχι.
Στη Φουκουσίμα διαχειρίζονται σήμερα τεράστιες ποσότητες υπόγειων υδάτων που ρέουν μέσα από τις εγκαταστάσεις και αυτή η ροή πρέπει να διατηρείται 24 ώρες την ημέρα, 365 μέρες το χρόνο για να μην επιδεινωθούν τα πράγματα.
Οι δεξαμενές ψύξης των πυρηνικών ράβδων του χρησιμοποιημένου καυσίμου, δεν προορίζονταν ποτέ για μακροπρόθεσμη αποθήκευση, παρά μόνο για την εξασφάλιση της βραχυπρόθεσμης απομάκρυνσης του καυσίμου. Η χρήση τους ως δεξαμενών μακρόχρονης αποθήκευσης είναι ένα τεράστιο σφάλμα που έχει, όμως, καταστεί «αποδεκτή» πρακτική σε όλους τους αντιδραστήρες διεθνώς.
Στη Φουκουσίμα, σήμερα, όλα τα «φράγματα» της TEPCO ανάσχεσης της διαρροής του ψυκτικού νερού έχουν αποτύχει. Οι προσπάθειες απολύμανσης του ραδιενεργού νερού έχουν αποτύχει. Τα ρομπότ έχουν αποτύχει. Οι κάμερες και οι μετρητές θερμοκρασίας έχουν αποτύχει. Η απολύμανση του περιβάλλοντα χώρου έχει αποτύχει. Έχουμε ατελείωτες διαρροές στον Ειρηνικό που μπορεί να συνεχιστούν όχι μόνο στη διάρκεια της δικής μας ζωής αλλά και της ζωής των παιδιών μας. Έχουμε 40 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στο Τόκιο και στη γύρω περιοχή. Αν τυχόν η ραδιενεργός μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα φτάσει στο Τόκιο θα πρέπει να σκεφτούν την εκκένωση 40 εκατομμυρίων ανθρώπων. Όσο αδιανόητο κι αν ακούγεται αυτό, δεν μπορείς να ζήσεις σε μια περιοχή που δεν έχει πρόσβαση σε ασφαλές νερό. Στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού έχουμε δύο τουλάχιστον αξιολογημένες επιστημονικές μελέτες με στοιχεία για αυξημένη θνησιμότητα στη Βόρεια Αμερική και προβλήματα θυρεοειδούς στα παιδιά της Δυτικής Ακτής.
Όλη αυτή η παράπλευρη καταστροφή θα συνεχιστεί για δεκαετίες, αν όχι για αιώνες, ακόμη κι αν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν. Αλλά είναι απίθανο τα πράγματα να παραμείνουν ως έχουν με δεδομένο πως κάτι θα συμβεί, όπως σεισμοί, διάβρωση, υποχώρηση του εδάφους κ.λπ. Η απομάκρυνση πυρηνικών ράβδων από μια κατεστραμμένη δεξαμενή είναι κάτι που δεν έχει επιχειρηθεί ξανά. Αλλά είναι κάτι που πρέπει να γίνει, εκτός κι αν με κάποιο τρόπο περικλείσουν όλη την κατασκευή μέσα σε μπετόν μαζί με τις δεξαμενές.
Η πιο σημαντική επιπλοκή σε μια επιχείρηση απομάκρυνσης θα ήταν οτιδήποτε θα μπορούσε να οδηγήσει σε πυρηνική αλυσιδωτή αντίδραση. Αλλά σε μια κατεστραμμένη δεξαμενή καυσίμου αυτή θα μπορούσε να ξεκινήσει ανά πάσα στιγμή, ακόμη και τώρα. Η TEPCO είναι τυχερή που δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο ακόμη. Οι ράβδοι είναι επισφαλείς κάθε μέρα που παραμένουν εντός δεξαμενής.
Η ιαπωνική κυβέρνηση έχει αποδείξει ξανά και ξανά πως δεν είναι ικανή να αντιμετωπίσει την καταστροφή της Φουκουσίμα. Τώρα πρέπει να εμπιστευτούμε αυτή την κυβέρνηση πως θα εκτελέσει την πιο επικίνδυνη επιχείρηση στην ιστορία της πυρηνικής βιομηχανίας…
Το χειρότερο σενάριο που θα μπορούσε να συμβεί είναι τρομακτικό. Μια πραγματική αποκάλυψη. Η κατάρρευση μιας ή περισσότερων δεξαμενών καυσίμου με το περιεχόμενο να καταλήγει στο έδαφος σε κατάσταση αλυσιδωτής αντίδρασης.
Η πυρηνική βιομηχανία πρέπει να είναι καθαρή. Αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να κλείσει κάθε αντιδραστήρας στον κόσμο, ας γίνει έτσι. Αν οι κυβερνήσεις ενδιαφέρονται πραγματικά για τους λαούς τους, αυτό πρέπει να κάνουν.
* Η Christina Consolo είναι Αμερικανίδα ερευνητής, ειδική στο ατύχημα της Φουκουσίμα. Το παραπάνω κείμενο είναι αποσπάσματα από συνέντευξη που παραχώρησε στο RT
Robert Alvarez: Επιχίρηση σε άγνωστα νερά
«Απ’ όσο γνωρίζω, οι πυρηνικές ράβδοι στη δεξαμενή 4 εμπεριέχουν περίπου 37 εκατομμύρια Κιουρί μακρόχρονης ραδιενέργειας. Η δεξαμενή αυτή βρίσκεται 30 μέτρα πάνω από το έδαφος, είναι μισοκατεστραμμένη και εκτεθειμένη. Αν ένας νέος σεισμός ή κάποιο γεγονός προκαλέσουν την αποστράγγισή της, το αποτέλεσμα θα ήταν μια καταστροφική ραδιογενής πυρκαγιά που θα μπορούσε να απελευθερώσει το δεκαπλάσιο του Καισίου-137 που απελευθέρωσε το ατύχημα του Τσέρνομπιλ.
Η υποδομή ασφαλούς απομάκρυνσης του υλικού αυτού καταστράφηκε όπως και στους άλλους τρεις αντιδραστήρες. Το χρησιμοποιημένο καύσιμο δεν μπορεί να απομακρυνθεί από τη δεξαμενή έτσι απλά από ένα γερανό σαν να πρόκειται για ένα συνηθισμένο φορτίο. Η απομάκρυνση του χρησιμοποιημένου καυσίμου από τους αντιδραστήρες της Φουκουσίμα θα απαιτήσουν μια μεγάλη και πολύχρονη επιχείρηση σε άγνωστα νερά».
* Ο Robert Alvarez είναι πρώην Σύμβουλος του υπουργού Ενέργειας των ΗΠΑ και το κείμενο
είναι αποσπασμα από επιστολή του Alvarez σε Ιάπωνα φιλειρηνιστή
