Για τον Ναβάλνι ξεσηκώθηκε το σύμπαν. Για τον Ασάνζ (που στο κάτω-κάτω δεν ήθελε να στείλει στα κρεματόρια όσους δεν είναι καθαρόαιμοι απόγονοι των Ρως), τσιμουδιά. Αφού έτσι θέλει ο αρχηγός του ελεύθερου κόσμου Μπάιντεν, ας εξοντωθεί σιωπηρά σε κάποιο βρετανικό ή αμερικανικό κελί [βλ. σελ. 32]. Παλιότερα θα μιλούσαμε για υποκρισία, δύο μέτρα και δύο σταθμά κ.ο.κ. Έχουμε όμως φύγει πια από αυτό το επίπεδο. Στην Ευρώπη οι θεμελιώδεις ελευθερίες, οι συνταγματικές εγγυήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα, όλα όσα θεωρούνταν δεδομένα για μια ευρωπαϊκή χώρα, έχουν τρωθεί σε ακραίο βαθμό (στις ΗΠΑ βέβαια η κατάσταση είναι χειρότερη).
Πλέον τα συστήματα μαζικής παρακολούθησης και βιομετρικού ελέγχου του γενικού πληθυσμού, υποστηριζόμενα από μια υστερική και ασφυκτική προπαγάνδα εναντίον οιουδήποτε «παρεκτραπεί», επιτρέπουν μια άνευ προηγουμένου καταστολή και ταυτόχρονα τη φίμωση κάθε διαφωνούντα. Χαρακτηριστικό (και ανάξιο λόγου για τα «δημοκρατικά» ΜΜΕ) το γεγονός του εντοπισμού, μετά από μήνες ερευνών, τριών γυναικών που πήραν μέρος σε μία από τις τεράστιες διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης στο Λονδίνο τον περασμένο Νοέμβριο, κι έπειτα η προσαγωγή και καταδίκη τους με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο, γιατί; Επειδή στα μπουφάν τους είχαν αυτοκόλλητο που έδειχνε… ένα αλεξίπτωτο. Για τη βρετανική «δικαιοσύνη», ένα αυτοκόλλητο τις εξισώνει με τρομοκράτισσες της Χαμάς!
Όλοι εν δυνάμει ύποπτοι
Δεν πρόκειται για μια παροδική υστερία, αλλά για την εγκαθίδρυση μιας τεθωρακισμένης μεταδημοκρατίας. Παράδειγμα: στις 8 Φεβρουαρίου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε με συντριπτική πλειοψηφία* ένα ψήφισμα σχετικά με τη «ρωσική παρέμβαση στις δημοκρατικές διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης», το οποίο ψεύδεται ήδη από τον τίτλο. Όχι επειδή δεν υπάρχει ρωσική παρέμβαση –εξάλλου υπάρχουν πολλαπλάσιες αντίστοιχες Δυτικές παρεμβάσεις σε άλλες χώρες– αλλά επειδή θα έπρεπε να τιτλοφορείται «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας, και θα παταχθεί». Το κείμενο του ψηφίσματος είναι πολύ μεγάλο (πάνω από 5.000 λέξεις) για να δημοσιευθεί εδώ. Υπάρχει όμως στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου**, άρα μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί εάν υπερβάλλουμε. Στην πραγματικότητα, το ψήφισμα σηματοδοτεί την πανηγυρική είσοδο στο βασίλειο του πιο ακραίου μακαρθισμού – ή πουτινισμού, για όσους προτιμούν πιο μοδάτα παραδείγματα.
Δεν είναι για να πέφτει κανείς από τα σύννεφα, δεδομένου ότι οι «θεσμοί» της ευρωκρατίας έχουν εδώ και καιρό ρίξει γερά θεμέλια για την επιβολή ενός ολοκληρωτικού νομικού πλαισίου στην Ε.Ε. και στα κράτη μέλη της. Αυτή η διαδικασία έκανε άλματα όταν οι ευρωπαϊκές ελίτ αντιμετώπισαν την πανδημία του κορωνοϊού ως χρυσή ευκαιρία για γενίκευση του αυθαίρετου κρατικού αυταρχισμού και του ολόπλευρου ελέγχου των λαϊκών τάξεων. Έκτοτε έχει χαθεί κάθε μέτρο. Από τα τελευταία κατορθώματα είναι η νομοθεσία που επιτρέπει την παρακολούθηση όλων των Ευρωπαίων υπηκόων, περιλαμβανομένης της μαζικής βιομετρικής παρακολούθησης – καταργώντας έτσι στην πράξη απαραβίαστες και εγγυημένες, υποτίθεται, ελευθερίες. Το δε απόρρητο των επικοινωνιών, το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής κ.λπ. έχουν πάει από καιρό περίπατο – αν και ρητά κατοχυρώνονται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Μακαρθική φρασεολογία
Γιατί λοιπόν να δώσουμε τόση σημασία σε ένα ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου; Διότι, με το σκεπτικό και τη φρασεολογία που χρησιμοποιεί, ανάβει το πράσινο φως για την οριστική κατάργηση όσων δικαιωμάτων θεωρούνταν δεδομένα. Ακόμη και η απλή έκφραση μιας γνώμης αντίθετης με αυτήν που έχει υιοθετηθεί από τους «θεσμούς» ισοδυναμεί πλέον με έγκλημα καθοσιώσεως. Ακόμη χειρότερα, το εν λόγω ψήφισμα ζητά από τις αρχές της Ε.Ε. και των κρατών μελών την άσκηση έρευνας εναντίον διαφωνούντων με τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» ευρωβουλευτών, βουλευτών κ.ά., ακόμη και για «αδικήματα» γνώμης, και εν τέλει την ποινική δίωξή τους. Ελευθερία σκέψης και λόγου, τέλος! Για να επιβεβαιωθεί έτσι με δραματικό τρόπο ότι η πορεία προς τη φασιστικοποίηση στην Ευρώπη δεν οφείλεται στην «άνοδο της Ακροδεξιάς» ή/και στον «λαϊκισμό», αλλά στις πολιτικές που μεθοδικά προωθεί το λεγόμενο ακροκεντρώο «δημοκρατικό τόξο». Παραθέτουμε εδώ, χωρίς σχόλια, καταρχήν ορισμένα αποσπάσματα του προοιμίου του ψηφίσματος, με χαρακτηριστική φρασεολογία:
– Το Κρεμλίνο έχει χρηματοδοτήσει και υποστηρίξει ορισμένα ακροδεξιά και ακροαριστερά κόμματα και πολιτικούς στην Ευρώπη.
– Υπάρχουν επίσης πολιτικοί «Russlandversteher» [γερμανικός όρος: «αυτοί που δείχνουν κατανόηση προς τη Ρωσία»] εντός των γενικών πολιτικών κομμάτων, συμπεριλαμβανομένων πρώην αρχηγών κυβερνήσεων και υπουργών.
– Ορισμένοι εξ αυτών συνέχισαν να λαμβάνουν χρήματα του Κρεμλίνου που είναι βαμμένα με αίμα.
– Ρεπορτάζ ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης παρουσίαζαν συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η βουλεύτρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Tatjana Zdanoka, μπορεί να ενήργησε ως πληροφοριοδότης της ρωσικής FSB.
– Η βουλεύτρια διοργάνωσε και προώθησε εκδηλώσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με εκπροσώπους υπέρ του Κρεμλίνου από τις περιφέρειες Donetska και Luhanska πριν την παράνομη προσάρτησή τους.
– Δημοσιεύματα εφημερίδων έχουν αναδείξει εδώ και πολύ καιρό τις επαφές και τις στενές προσωπικές σχέσεις μεταξύ αποσχιστών στην Καταλονία, συμπεριλαμβανομένων των αρχών της κυβέρνησης της αυτόνομης κοινότητας της Καταλονίας, και του Κρεμλίνου.
– Εκπρόσωποι μιας ομάδας καταλανών αποσχιστών στην Ισπανία, οι οποίοι διατηρούσαν σχέσεις με προσωπικότητες που συνδέονται στενά με το Κρεμλίνο, συμπεριλαμβανομένης της εν λόγω βουλεύτριας, ζητούν αμνηστία για τα εικαζόμενα εγκλήματά τους.
– Η εν λόγω βουλεύτρια συγκέντρωσε την υποστήριξη ορισμένων άλλων βουλευτών των οποίων οι δημόσιες θέσεις σε διεθνή θέματα είναι παρόμοιες με τις δικές της.
«Να καθοριστούν ποινικές διαδικασίες»
Ακολουθούν οι εκτιμήσεις και οι προτάσεις:
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
– καταδικάζει απερίφραστα τις συνεχιζόμενες προσπάθειες της Ρωσίας να καταχραστεί και να παραποιήσει την ιστορική μνήμη όσον αφορά τις πλέον τραγικές περιόδους της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των συνεπειών του συμφώνου Molotov-Ribbentrop
– θεωρεί ότι η βουλεύτρια Tatjana Zdanoka μπορεί να ενήργησε ως πληροφοριοδότης της FSB, και καλεί τις λετονικές αρχές να διερευνήσουν διεξοδικά το ζήτημα αυτό, προκειμένου να καθοριστούν, χωρίς καθυστέρηση, οι κατάλληλες κυρώσεις και ποινικές διαδικασίες
– δεσμεύεται να παράσχει την πλήρη υποστήριξη και συνεργασία του στις λετονικές αρχές κατά την έρευνα για τη συμπεριφορά της εν λόγω βουλεύτριας· καλεί τις αρμόδιες αρχές να ερευνήσουν το ενδεχόμενο άσκησης δίωξης κατά της εν λόγω βουλεύτριας
–εκφράζει τη βαθιά του ανησυχία για τους δεσμούς που ενδέχεται έχει συνάψει η εν λόγω βουλεύτρια με άλλους βουλευτές
– εκφράζει έντονη ανησυχία για τις εικαζόμενες σχέσεις μεταξύ Καταλανών αποσχιστών και της ρωσικής κυβέρνησης· καλεί τις αρμόδιες δικαστικές αρχές να διερευνήσουν τις διασυνδέσεις των βουλευτών που εικάζεται ότι συνδέονται με το Κρεμλίνο
– εκφράζει την ανησυχία του για τον ορατό και άμεσο ρόλο της ρωσικής διπλωματίας στη δημόσια και πολιτική ζωή της Σλοβακίας μετά τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2023· συστήνει στενότερη συνεργασία με το NATO στον τομέα αυτό
Θα πει κανείς, δεν έβαλαν τη Λετονή ευρωβουλευτίνα στη φυλακή (πολλοί Καταλανοί βέβαια παραμένουν φυλακισμένοι), ούτε τη σκότωσαν α λα Πούτιν. Σωστά, αλλά ήδη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητά από τις φημισμένες για τη δημοκρατικότητά τους λετονικές αρχές –τις ίδιες που θεωρούν ότι τα SS ήταν αγωνιστές της ελευθερίας– να τη φυλακίσουν. Και, ως γνωστόν, τρώγοντας έρχεται η όρεξη.
* 433 υπέρ, 56 κατά, 18 αποχές.
** www.europarl.europa.eu/doceo/document/RC-9-2024-0124_EL.html
Η δυσανεξία σκοτώνει
Η εξόντωση του Ναβάλνι από το καθεστώς του Πούτιν εγγράφεται σε μια πολυετή «παράδοση» τέτοιου είδους αντιμετώπισης των κάθε είδους εχθρών του Ρώσου προέδρου και της ελίτ που τον στηρίζει. Ολιγάρχες δηλητηριάζονται, μισθοφόροι παθαίνουν ατυχήματα, φυλακισμένοι αντίπαλοι πεθαίνουν από «φυσικό θάνατο» κ.ο.κ. Το ποιόν του καθενός εξ αυτών πιθανά να καθιστά σόλοικη την απόπειρα της Δύσης να τους αγιοποιήσει, αλλά παραμένει το γεγονός ότι έτσι έχει μάθει να επιλύει η σύγχρονη εξουσία την ενόχληση που της προκαλούν. Πράγμα που γίνεται ακόμα χειρότερο αν σκεφτεί κανείς ότι οι αμφισβητίες του Πούτιν τύπου Ναβάλνι (αυτοί δηλαδή που λειτουργούν ως δυτικά κασετόφωνα) έχουν ελάχιστη απήχηση στον γενικό ρωσικό πληθυσμό – διότι τους θεωρεί συλλήβδην ενόχους για την εξαθλίωσή του και για τον εξευτελισμό της Ρωσίας στα πρώτα μετασοβιετικά χρόνια.
Άρα είναι ακόμη πιο απαράδεκτη η δυσανεξία του Κρεμλίνου, που προφανώς δεν αντέχει ούτε καν θεωρητικά το σενάριο πως κάποιος εξ αυτών, κάποια στιγμή, μπορεί να πάρει σε εκλογές ένα ποσοστό που θα ξεπερνά το σύνηθες 1-2%. Διότι τόσο αποσπούν συνήθως σε εθνικό επίπεδο οι υποψήφιοι που έχουν καταγραφεί ως φιλοδυτικοί-ακραία νεοφιλελεύθεροι. Για παράδειγμα, στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές η Ξένια Σομπτσάκ, κόρη του «θρυλικού» Ανατόλι Σομπτσάκ, πήρε 1,7%, ενώ ο «πατέρας της μετάβασης στην ελεύθερη αγορά» Γκριγκόρι Γιαβλίνσκι έλαβε μόλις 1,1%… Ακόμα χειρότερη (αλλά αυτή είναι αδιάφορη για τη Δύση, κι άρα άγνωστη στην κοινή γνώμη της) είναι η μεταχείριση που επιφυλάσσει το καθεστώς Πούτιν στους εξ αριστερών επικριτές του…
Πρόκειται για μεθόδους διόλου ελκυστικές, που δεν μπορεί να αποσιωπούνται επειδή τα θύματα είναι ολιγάρχες, ακροδεξιοί ή είτε τέκνα του βαθέος κράτους που «ξαφνικά» απέκτησαν τη δική τους ατζέντα. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να δικαιολογούνται επειδή το Κρεμλίνο παρουσιάζεται ως το αντίπαλο δέος στον Δυτικό ιμπεριαλισμό. Επιπλέον, μπορεί να αποδειχθεί (ιδίως σε καιρούς πολέμων και γενικευμένης αστάθειας) ότι τέτοιου είδους μέθοδοι καταλήγουν να είναι αντιπαραγωγικές: η «σιδηρά πυγμή» κάποια στιγμή ίσως γυρίσει μπούμερανγκ σε όσους την ασκούν, και μάλιστα με οποιαδήποτε εργαλεία φανούν διαθέσιμα στις δυσαρεστημένες λαϊκές τάξεις – δηλαδή πολύ πιθανόν με τα «λάθος» εργαλεία.
