Οι κινητοποιήσεις φοιτητών και μαθητών ενάντια στο νομοσχέδιο για τα «ελεύθερα πανεπιστήμια» συνεχίζονται με καταλήψεις στις περισσότερες πανεπιστημιακές σχολές αλλά και σε αρκετά σχολεία της χώρας. Η συμμετοχή στις πανεκπαιδευτικές πορείες αλλά και στις συνελεύσεις των φοιτητών είναι αρκετά αυξημένη και αυτό αποτελεί μια πρώτη απάντηση από μέρους τους για τις κατηγορίες περί μειοψηφιών που διαδίδονται από τα συστημικά ΜΜΕ. Παράλληλα αντιδράσεις υπάρχουν και από μεριάς των καθηγητών έπειτα από τις θρασείες δηλώσεις του υπουργού Παιδείας Κ. Πιερρακάκη ότι η χρηματοδότηση στην παιδεία αυξάνεται διαρκώς. Συγκεκριμένα, η σύγκλητος του Πανεπιστημίου Κρήτης προχώρησε σε σχετική ανακοίνωση στην οποία αναφέρεται ότι η μείωση της χρηματοδότησης σε σχέση με το 2009 αγγίζει σχεδόν το 60% ενώ όποιες αυξήσεις έχουν γίνει απέχουν κατά πολύ από την κάλυψη των υπαρχουσών αναγκών. Αυτά επιβεβαιώνονται και από τις στατιστικές της Ε.Ε. και άλλων διεθνών και εθνικών σχετικών φορέων όπου η Ελλάδα φαίνεται να είναι η χώρα με τη μικρότερη δημόσια χρηματοδότηση για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και η χώρα με τα πιο υποχρηματοδοτημένα ΑΕΙ ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε.
Από μεριάς της, η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει στη κατάθεση του επίμαχου νομοσχεδίου, όχι όμως χωρίς αλλαγές στο χρονοδιάγραμμά της καθώς φαίνεται να έχει έρθει σε δύσκολη θέση. Η ίδια η κατάθεση του νομοσχεδίου, όπως φαίνεται, έχει πάρει αναβολή για τέλος Φλεβάρη, κίνηση με διπλό στόχο: αφενός την εξάντληση όσων σήμερα αντιστέκονται και ειδικά των φοιτητών που βρίσκονται σε περίοδο εξεταστικής και αφετέρου να υπάρξει περιθώριο δια μέσου της καταστολής το νομοσχέδιο να περάσει εν μέσω νηνεμίας και όχι αντιδράσεων. Επιπλέον, στο πλαίσιο της αντιμετώπισης των εύλογων αντιδράσεων των φοιτητών, ο Κ. Πιερρακάκης προχώρησε μέσω εγκυκλίου στη θεσμοθέτηση των διαδικτυακών εξεταστικών και εργαστηρίων, μιμούμενος την πρακτική που έχει ακολουθήσει η προκάτοχος του στα σχολεία κατά την διάρκεια των καταλήψεων. Παράλληλα, η πρακτική αυτή των διαδικτυακών εξεταστικών και μαθημάτων αφενός συνιστά μια αποεδαφικοποίηση του πανεπιστημίου και παράλληλα μείωση του επιπέδου των σπουδών και της αξιοπιστίας των εξετάσεων που συνάδει απόλυτα με την ταύτιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με κάθε λογής διαδικτυακό σεμινάριο αλλά και φανερώνει στην πράξη τους σκοπούς και τη φύση της προωθούμενης ψηφιοποίησης.
Κέρδος, ταξικότητα και αφελληνισμός
Στη συζήτηση για τις επιπτώσεις του νομοσχεδίου που ουσιαστικά ιδιωτικοποιεί τα πανεπιστήμια δια μέσω ξένων ιδρυμάτων, πέρα από αυτές των αυξημένων εκπαιδευτικών φραγμών, της ταξικότητας που αποκτά η εκπαίδευση αλλά και της μείωσης της αξίας των πτυχίων έχει ιδιαίτερη σημασία και εκείνη του χρέους που θα αποκτήσουν οι σπουδαστές. Η μετατροπή της εκπαίδευσης σε προϊόν αναμένεται να «αναζωογονήσει» και των τραπεζικό τομέα μέσα από τα σπουδαστικά δάνεια που πολλοί φοιτητές θα είναι αναγκασμένοι να πάρουν. Αυτή η διάσταση αποτελεί κανόνα σε όσες χώρες έχουν εφαρμόσει αντίστοιχα μοντέλα και οδηγεί σε υπερχρεωμένους απόφοιτους, «έτοιμους» για την αγορά εργασίας από κάθε άποψη. Βέβαια στην Ελλάδα, με το τεράστιο ποσοστό ανεργίας στους νέους το μίγμα αναμένεται εξαιρετικά πιο εκρηκτικό, με τα δάνεια να κοκκινίζουν γρήγορα, ωστόσο αυτό σε τίποτα δεν εμποδίζει τις τράπεζες να διαφημίζουν ήδη αντίστοιχα προϊόντα προς κάθε ενδιαφερόμενο.
Παράλληλα, μια διάσταση που λείπει από τον δημόσιο διάλογο είναι ότι τόσο τα παραρτήματα των δήθεν ελεύθερων ξένων πανεπιστημίων όσο και το παράδειγμα της Κύπρου που επικαλείται ο υπουργός, έχουν σε πολλά –αν όχι στα περισσότερα– προγράμματα σπουδών, τα αγγλικά ως γλώσσα φοίτησης. Κάτι τέτοιο άλλωστε επιτάσσει και ο στόχος να γίνει η Ελλάδα κόμβος παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Μόνο που κάτι τέτοιο εκ των πραγμάτων υποβαθμίζει έως και εξαφανίζει την εθνική εκπαίδευση και θα έχει πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις τόσο για την νοοτροπία των σπουδαστών όσο και για του φραγμούς που προαναφέρθηκαν.
Ας μην προξενεί όμως εντύπωση ότι αυτή η διάσταση, του αφελληνισμού των πανεπιστημίων, μοιάζει να έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις κυβερνητικές φωνές που τάχα κόπτονται για την ελληνική γλώσσα, τον ελληνικό πολιτισμό –είναι γνωστό άλλωστε ότι ο ραγιαδισμός και η πατριδοκαπηλία συχνά πηγαίνουν χέρι-χέρι.
