Ενώ όλοι πρέπει να ανησυχούν για τη ζημιά που προκαλούν στο φυσικό περιβάλλον και στην υγεία κάθε έμβιου οργανισμού τα απόβλητα που προκύπτουν από 400 εκατομμύρια τόνους πλαστικού που παράγονται κάθε χρόνο σε όλη τη γη (πηγή Statista), εξίσου πολλοί πρέπει να ανησυχούν για τα πολιτικά απόβλητα η παραγωγή των οποίων αυξάνεται αλματωδώς στον δυτικό κόσμο στον οποίο ανήκει και η Ελλάδα. Απόβλητα τα οποία στην Ελλάδα οφείλουν την παραγωγή τους αφενός στη μεγάλη επιρροή του ευρωπαϊκού της περιβάλλοντος το οποίο βρίσκεται σε φάση ραγδαίας παρακμής και αφετέρου σε ενδογενείς παράγοντες που οι ρίζες τους ανάγονται τουλάχιστον στην εποχή που ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος. Έκτοτε, κάθε μικρή και μεγάλη φιλότιμη και ευγενική προσπάθεια διαφυγής απ’ αυτή την κατάρα, που θα έλεγαν οι παλιότεροι, αλλοιώθηκε, πολεμήθηκε, εμποδίστηκε και ηττήθηκε, αφήνοντας ερείπια και μνήμες αγωνιστικών δαφνών και ηρωισμών. Τώρα, βρισκόμαστε πάλι σε μια περίοδο που τα απόβλητα ξαναπαίρνουν κεφάλι, πολύ επιθετικά, για να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν το έργο της μετατροπής της Ελλάδας σε μια πελώρια χωματερή του Νότου.
Το σοκ από το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου θα κορυφωθεί, κατά τα φαινόμενα, στις εκλογές της 25ης Ιουνίου. Ίσως και οι πιο απαισιόδοξοι, ακόμα και οι αρνητές των εκλογών, να μην περίμεναν σε όλη της την έκταση τη σύνθεση-αποσύνθεση που προκύπτει από τις διπλές εκλογές. Και είναι πράγματι αξιοσημείωτο πώς από την αισιοδοξία που προκάλεσαν τα αποτελέσματα των εκλογών του 2015 και του δημοψηφίσματος φτάσαμε τόσο γρήγορα σ’ αυτό τον ξεπεσμό. Πώς οι φορείς του σκοταδισμού, της πνευματικής καθυστέρησης, της πολιτικής εξάρτησης και του οικονομικού ξεπουλήματος επανήλθαν δριμύτεροι στο προσκήνιο ανακτώντας δυνάμεις από το διεθνές περιβάλλον και χώρο από τις αδυναμίες μας. Κι έτσι η χώρα τείνει να γίνει μια χαβούζα γεμάτη συντρίμμια και λύματα.
Παρακολουθώντας τους πολιτικούς που προβάλλουν τις απόψεις και τις ενέργειές τους με θράσος και αμετροέπεια, μικρών και μεγάλων κομμάτων, έχεις την αίσθηση ότι ζεις σε ένα κόσμο που η εντιμότητα, η ανιδιοτέλεια, η συνέπεια, η ανθρωπιά, ο ορθολογισμός, αλλά και η έγνοια για τον τόπο, το πάγιο αίτημα της ανεξαρτησίας, η φιλοξενία για τον ξένο, η ευαισθησία για τον αναξιοπαθούντα, η αισθητική της επικοινωνίας και ο σεβασμός για τη γλώσσα και την ιστορία, είναι έννοιες που έχουν αφαιρεθεί εντελώς από το πολιτισμικό οικοσύστημα ή έχουν κακοποιηθεί σε τέτοιο σημείο που είναι πλέον αγνώριστες και δυσνόητες. Αντιλαμβάνεσαι ότι επελαύνει μία λαίλαπα με λάσπες από ψέματα και κοτρόνες από παραπλανητικές εξαγγελίες, την οποία δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις γιατί εσύ δεν έχεις επάρκεια και εκείνη δεν έχει κανένα φραγμό ηθικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό καθώς υποστηρίζεται από όλους τους ντόπιους και ξένους που λεηλατούν παντοιοτρόπως την Ελλάδα. Μια κάστα που καπηλεύεται τα πάντα και υπόσχεται τα πάντα, ανέξοδα και ξεδιάντροπα. Μια προμελετημένη συμφορά…
