Η κατάπαυση του πυρός που συμφωνήθηκε μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ και τέθηκε από χθες τα ξημερώματα σε ισχύ δεν τερματίζει τη σύγκρουση, όπως δείχνουν και τα νέα επεισόδια που ξέσπασαν στην ανατολική Ιερουσαλήμ μεταξύ των Παλαιστινίων και των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής (οι οποίες αντιμετώπισαν και πάλι τους διαδηλωτές με δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες και εκτόξευση υγρών από βόθρους – άλλη μια διεθνής πρωτοτυπία του Ισραήλ…). Βάζει όμως άνω τελεία στη στρατιωτική πτυχή της, όπως συνέβη και σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν. Ήταν εμφανές ότι οι ξένες μεγάλες δυνάμεις, η καθεμιά για τους λόγους της, δεν επιθυμούσαν την κλιμάκωση της σύρραξης σε μια «στιγμή» ιδιαίτερα λεπτή και κρίσιμη για τους σχεδιασμούς τους στην περιοχή. Αυτό βάρυνε στη λήψη της απόφασης για εκεχειρία, μαζί με το γεγονός ότι κανείς εκ των δύο άμεσα αντιπαρατιθέμενων δεν μπορούσε να καταφέρει συντριπτικό πλήγμα στον αντίπαλο. Έτσι εξηγούνται οι αμφίπλευροι πανηγυρισμοί: των μεν Παλαιστινίων επειδή άντεξαν σε μια ακόμη άνιση μάχη, των δε Ισραηλινών επειδή «έδωσαν ένα σκληρό μάθημα στους τρομοκράτες».
Το μάθημα ήταν όπως πάντα αιματηρό, και πάλι με άνισο τρόπο: σχεδόν 2.000 Παλαιστίνιοι τραυματίστηκαν σοβαρά και 232 έχασαν τη ζωή του εξαιτίας των ισραηλινών βομβαρδισμών στη Γάζα. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους ήταν άμαχοι – ανάμεσά τους 65 παιδιά και 35 γυναίκες… Η ισραηλινή πλευρά μετρά 12 νεκρούς από τις ρουκέτες της Χαμάς, εκ των οποίων ένα παιδί και 3 μετανάστες εργάτες. Επιπλέον, η ισραηλινή επίθεση στη Γάζα στόχευσε και κατέστρεψε τις ελάχιστες εναπομείνασες υποδομές σε αυτή τη στενή λωρίδα γης όπου εδώ και 13 χρόνια έχουν εγκλωβιστεί, σε άθλιες συνθήκες, 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα. Και τώρα πρόσφυγες ακόμη και εντός της Γάζας: σύμφωνα με ανακοίνωση του ΟΗΕ, 72.000 Παλαιστίνιοι που μένουν στη Γάζα έχασαν τα σπίτια τους από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς, και έχουν καταφύγει σε σχολεία ή συγγενικά σπίτια! Χαρακτηριστικό είναι ακόμη το γεγονός ότι την Τρίτη η ισραηλινή αεροπορία στοχοποίησε και κατέστρεψε το μοναδικό εργαστήριο που πραγματοποιεί τεστ για Covid-19 στη Γάζα…
Υπάρχει όμως ένα ακόμη ζήτημα: σε αυτές τις μακάβριες στατιστικές «ξεχνιούνται» κατά ένα περίεργο τρόπο οι 23 Παλαιστίνιοι που βρήκαν το θάνατο από ισραηλινές σφαίρες στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ. Και «ξεχνιούνται» διότι είναι πράγματι εξυπηρετικό για την αφήγηση του κατοχικού κράτους (και της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας που του κάνει πλάτες) να μην θυμάται κανείς ότι το τωρινό επεισόδιο δεν ξεκίνησε λόγω κάποιας ενέργειας των «βαρβάρων» της Γάζας, αλλά οφείλεται στη συνέχιση της εθνοκάθαρσης της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ – και πιο συγκεκριμένα στην κλιμάκωση της εκστρατείας έξωσης των γηγενών Παλαιστινίων από τα σπίτια τους ώστε να εγκατασταθούν εκεί παράνομοι σιωνιστές έποικοι. Οι τηρητές ίσων αποστάσεων ή αυτοί που θεωρούν «μικρότερο κακό»(!) το κατοχικό κράτος δεν καταδικάζουν πλέον ούτε για τους τύπους τους παράνομους (σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο-κουρελόχαρτο) εποικισμούς και τη συνεχιζόμενη αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης της Ιερουσαλήμ και της Δυτικής Όχθης. Με άλλα λόγια, όσοι εκφράζουν «ανακούφιση» για την εκεχειρία γνωρίζουν πολύ καλά ότι υποκρίνονται. Διότι οι αιτίες της σύγκρουσης όχι μόνο εξακολουθούν να υφίστανται, αλλά και παροξύνονται.
Αίγυπτος, Τουρκία, και ισραηλινή αστάθεια
Επιστρέφοντας στη σχετική σημασία της κήρυξης κατάπαυσης του πυρός, πέρα από την «παρέμβαση» του διεθνούς παράγοντα (και παρά την πολυήμερη επιμονή των ΗΠΑ να θέτουν βέτο σε οποιαδήποτε σχετική συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας), πρέπει να επισημανθεί ο διαμεσολαβητικός ρόλος της Αιγύπτου –που επανεπιβεβαιώνει ότι δεν μπορεί εύκολα να παρακαμφθεί η σημαντική αυτή αραβική χώρα– αλλά και η περίεργη στάση γενικότερα του αραβικού κόσμου. Ιδίως από τη στιγμή που μια σειρά αραβικές χώρες ευθυγραμμίστηκαν με την απαίτηση των ΗΠΑ για αποκατάσταση των σχέσεών τους με το Ισραήλ, έγινε πιο αισθητή η ενόχλησή τους από την επιμονή των Παλαιστινίων να αγωνίζονται για ελεύθερη πατρίδα.
Δύο ακόμη σημεία που αξίζει να επισημανθούν: η Τουρκία, κράτος εξίσου κατοχικό με το ισραηλινό, εξακολουθεί να ποζάρει ως προστάτης των Παλαιστινίων (που τους τσουβαλιάζει όλους ως μουσουλμάνους, προσπαθώντας να διαστρεβλώσει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα τους και να τον παρουσιάσει ως σύρραξη θρησκειών…). Πέρα από το θράσος της Άγκυρας να παριστάνει τον θεματοφύλακα ενός Διεθνούς Δικαίου που και η ίδια έχει κουρελιάσει, αυτή η απόπειρα αντικειμενικά δέχτηκε πλήγμα από την ανάδειξη της Αιγύπτου, για μια ακόμη φορά, ως χώρας-κλειδί για τον κατευνασμό –έστω και προσωρινά– της σύγκρουσης.
Το δεύτερο σημείο αφορά τις επιπτώσεις της εκεχειρίας στο εσωτερικό του Ισραήλ, αφότου ο πολλαπλά υπόδικος «υπηρεσιακός» πρωθυπουργός Νετανιάχου αναγκάστηκε, εκών-άκων, να συμφωνήσει στην κατάπαυση του πυρός. Όσο κι αν καυχιέται για επιτυχία, τώρα βρίσκεται υπό ακόμη μεγαλύτερη πίεση. Από τη μια ο επίδοξος αντικαταστάτης του, ο Γιαΐρ Λαπίντ, ξαναρχίζει τις διερευνητικές επαφές για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης (που μπορεί να σημάνει ότι ανοίγει ο δρόμος για τη φυλάκιση του Νετανιάχου). Κι από την άλλη τα ακροδεξιά σιωνιστικά κόμματα, που ακόμη στηρίζουν τον Νετανιάχου, δηλώνουν σφόδρα δυσαρεστημένα από τον «συμβιβασμό με τους τρομοκράτες» και προειδοποιούν ότι δεν θα ανεχθούν(!) επιβράδυνση της επέκτασης των παράνομων εποικισμών. Καλά ξεμπερδέματα.
Πώς αντιμετωπίζονται οι συλληφθέντες στο «πολιτισμένο» Ισραήλ;
Η Επιτροπή Δικηγόρων Υπεράσπισης των Συλληφθέντων κατά την Εξέγερση δημοσιοποίησε προχθές έκθεση-καταγγελία στην οποία μιλά για επιβολή καθεστώτος τρόμου εναντίον των γηγενών Παλαιστινίων, ακόμη και στην επικράτεια του κράτους του Ισραήλ. Τα βασανιστήρια και οι κάθε είδους παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των συλληφθέντων έχουν φτάσει σε ακραίο επίπεδο, με πρωταγωνιστή όλο το κατασταλτικό πλέγμα: από την ισραηλινή «δικαιοσύνη» ως την αστυνομία, τις ειδικές δυνάμεις, τις μυστικές υπηρεσίες και τις «αντιτρομοκρατικές» μονάδες.
Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής Δικηγόρων Υπεράσπισης, έχουν καταγραφεί εκατοντάδες περιπτώσεις βασανιστηρίων με σπασμένα μέλη ή/και απώλειες όρασης και ακοής. Πολλοί από τους βασανισμένους, ακόμη και σε περιπτώσεις που απαιτούν άμεση περίθαλψη, όπως οι τραυματισμοί στα μάτια, δεν μεταφέρονται σε νοσοκομείο… Επιπλέον καταγράφονται απειλές εξωδικαστικής εκτέλεσης, ιδίως ανηλίκων που κρατούνται με κουκούλες στο κεφάλι. Ένα άλλο βασανιστήριο είναι το στοίβαγμα πολλών αλυσοδεμένων συλληφθέντων σε μικρά αυτοκίνητα, ο ένας πάνω στον άλλον, με κλειστά παράθυρα επί ώρες. Κανένα από τα δικαιώματα που ακόμη και ο ισραηλινός νόμος αναγνωρίζει δεν εφαρμόζεται, ακόμη και σε περιπτώσεις παιδιών που έχουν συλληφθεί, τα οποία «ανακρίνονται» μόνα τους, ξυλοκοπούνται και απειλούνται για να «ομολογήσουν εγκλήματα» που τάχα διέπραξαν τα ίδια ή οι γονείς τους.
Στα ανακριτικά κέντρα, ακόμη και εντός ισραηλινής επικράτειας, τα κάθε είδους βασανιστήρια είναι κανόνας – και συχνά πραγματοποιούνται από άντρες των μηχανοκίνητων ειδικών δυνάμεων καταστολής, που παράτυπα συμμετέχουν στις «ανακρίσεις». Επίσης εφαρμόζεται το στοίβαγμα πολλών συλληφθέντων σε μικροσκοπικά κελιά, έτσι ώστε να είναι αδύνατο να κάτσουν ή να κινηθούν, καθώς και η στέρηση νερού. Επιπλέον, επιθέσεις υπόκεινται και οι ίδιοι οι δικηγόροι υπεράσπισης: σε ορισμένες περιπτώσεις συλλαμβάνονται και οι ίδιοι!
Εάν και όταν οι συλληφθέντες φτάσουν σε δικαστήριο, συνεχίζεται η «ειδική μεταχείριση». Οι Ισραηλινοί δικαστές αγνοούν όλες τις καταγγελίες για βασανιστήρια, ακόμη και όταν είναι εμφανή τα αποτελέσματα στα σώματα των κατηγορούμενων, και συχνά διατάζουν την παράταση της προφυλάκισης πέρα από τα προβλεπόμενα όρια. Σε αρκετές περιπτώσεις απλά αποφασίζουν τη «διοικητική κράτηση» των συλληφθέντων, δηλαδή την επ’ αόριστον φυλάκισή τους χωρίς δίκη, ή διατάσσουν την απέλαση Παλαιστινίων από την ισραηλινή επικράτεια, ακόμη και σε περιπτώσεις που οι τελευταίοι τυπικά είναι ισραηλινοί πολίτες…
