Διπλή ταρίφα: Δύσκολη η ανηφοριά…

Καλημέρα πελάτες μου, συντρόφια του Δρόμου.
Επειδή είναι Πρωταπριλιά, προσέχετε βρε μη σας γελάσουνε και σας πούνε ότι την υπέροχη αυτή χώρα την κυβερνάει ένας πρωθυπουργός ονόματι Γιωργάκης.

Συνέταιρος στις οφσόρ του ΔΝΤ, της τρόικας, του ΝΑΤΟ και την πουλάει κομμάτι-κομμάτι στους δανειστές μαυραγορίτες και ότι έρχεται η νέα κατοχή (και θυμώνει η Αριστερά της ευθύνης, τρομάρα της), γιατί όλα αυτά είναι πρωταπριλιάτικο ψέμα!
Κάθομαι, λοιπόν, να σας γράψω λίγα λόγια και απέναντι έχω το μεγάλο κυβερνητικό κανάλι (την Όλγα ντε) και ρίχνω κλεφτές ματιές, ώσπου βλέπω τον πρωθυπουργό να μιλάει στο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς (ναι, αυτηνής που η άλλη μισή Αριστερά της ευθύνης, ζητούσε κλαίγοντας να μην φύγει στο προηγούμενο συνέδριο, το πιάσατε το υπονοούμενο πελάτες μου!) και βλέπω που λέτε σε μια κορώνα του Γιωργάκη, να χειροκροτούνε θερμά, συντρόφια κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό, χειροκροτούσαν τον άνθρωπο που έφερε τη χώρα σε αυτήν την κατάντια. Την κατάσταση στην άλλη Αριστερά την ξέρετε (χωρίς λόγια), οπότε πάρτε ξηρά τροφή για την πορεία προς το μέλλον, φωνάξτε φίλους και «εχθρούς» και πάμε όλοι μαζί να οικοδομήσουμε το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής. Η αρχή γίνεται στο διήμερο του Μετώπου στην ΑΣΟΕΕ, σήμερα, και αύριο με εισήγηση του συντρόφου Αλαβάνου το Σάββατο στις 12 η ώρα. Να μη λείψει κανείς. Συντρόφια!
Πάμε τώρα να πάρουμε γεύση και εικόνες της πόλης μας. Είναι πρωί και έχω βρεθεί στον Πειραιά (Βασ. Γεωργίου) με κατεύθυνση προς Αθήνα, οπότε η ευτραφής κυρία με καλεί, «ταξί». Σταματάω και σιγά-σιγά μπαίνει μέσα! Εγώ θέλοντας να προβλέψω την διαδρομή που θα με βόλευε της λέω : «Αθήνα πάμε»; «Σιγά μην πάω στο τρελάδικο μου λέει» και λύνομαι στα γέλια. «Στην Καστέλα, ευθεία στην ανηφοριά». Εγώ σκέφτομαι: «Η θεία δεν τη βγάζει την ανηφοριά ούτε με σφαίρες» και χαμογελάω. Οπότε αυτή το πιάνει και μου λέει «έχω, ξέρεις, βηματοδότη και κάποια κιλά, στην κατηφόρα έρχομαι, στην ανηφόρα, όχι». Μόλις κάνω να φύγω λίγο πιο πέρα, να ’σου άλλη μια μεγάλη κυρία, στην κορυφή της ανηφόρας «κύριε ταξιτζή». «Πάμε, μπες μέσα», οπότε το ρίχνω «τι έγινε βρε κορίτσια και ο λαός δεν την βγάζει την ανηφόρα». Η πίσω πελάτισσα, η χοντρούλα, μου λέει «τέτοια κατηφόρα που πήραμε, άντε να γυρίσεις πίσω»! (γέλια). Η μπροστινή, η αδυνατούλα με σκουντάει και μου λέει: «Πώς τα βλέπεις, βρε παλικάρι, τα πράγματα»; «Μαύρα και άραχνα» της λέω, «πρέπει να μάθουμε να ψηφίζουμε». «Ωραία, τι να κάνουμε, εσύ τι θα ψηφίσεις»; μου λέει. «Αλαβάνο, καρφωτό»! «Ποιον αυτόν τον κομμουνιστή που είναι στο ΚΚΕ»; «Όχι, όχι έχει φύγει από το ΚΚΕ, κάνει άλλο πολιτικό χώρο, το Μέτωπο». «Καλά θα το σκεφτώ, κάνε λίγο δεξιά να βγω». Πριν βγει, της λέω «Τον ξέρετε τον κύριο Τριαντάφυλλο, με το μπουζούκι, ήταν δάσκαλός μου, στον πίσω δρόμο μένει. Εάν τον δείτε, χαιρετισμούς από τον Γιάννη». «Γεια σας». Ωστόσο, έχω προλάβει να τους επισημάνω, στην ανηφοριά, είναι και το «ανηφόρι» το λαϊκό κέντρο με τον μεγάλο ρεμπέτη -τον Σάκη- παλιό μου σύντροφο στην ΚΝΕ. Εμείς με την κυρία από την Άνδρο, βγάλαμε και άλλη ανηφοριά, προς τον Προφήτη Ηλία.
Η μέρα έχει κυλήσει και βρίσκομαι στα Προπύλαια, ακούω την μπάντα με τα χάλκινα και στέκομαι δεξιά να τους θαυμάσω! Οπότε, βλέπω το εξής απίστευτο: Έναν αδέσποτο σκύλο να κάθεται μπροστά από τον χοντρό κύριο με το μεγάλο τρομπόνι και να ακούει μουσική και κατά διαστήματα να βγάζει μελωδικές κραυγές! Χαρισμένο στον Θεσσαλονικιό που μπήκε και εγώ άκουγα την Κυρά ζωή του Μητροπάνου και μου λέει «πρώτα δυνάμωσε να τραγουδήσω και μετά θα σου πω πού πάμε».

Σχόλια