Αρκετά δεν τους ταράξαμε στη «νομιμότητα»;

Του Τάσου Γλαντζή. «Νόμιμο» είναι να απαγορεύονται τυπικά ή ουσιαστικά οι πορείες κι οι συγκεντρώσεις εδώ και δυόμιση χρόνια, να ψεκάζονται με χημικά και να δέρνονται αλύπητα εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και μαθητές…

«Νόμιμο» είναι να μην έχουν γιατρούς και φάρμακα τα νοσοκομεία, δασκάλους και θέρμανση τα σχολεία…
«Νόμιμο» να πληρώνουν χαράτσια και ενοίκια στα ίδια τους τα σπίτια οι μισθωτοί και μικροϊδιοκτήτες, για σπίτια που έτσι κι αλλιώς ανήκουν υποθηκευμένα στις Τράπεζες…
«Νόμιμο» και να αποκρύπτουν λίστες και στοιχεία θρασύτατα και δόλια, να φορολογούν τη φτώχεια, να ψηφίζουν «κατεπείγοντα» διαρκώς νομοσχέδια εξαθλίωσης του λαού, να σώζουν τη χώρα κόβοντας συντάξεις αγροτών και επιδόματα ΑΜΕΑ.
«Νόμιμο» να κουρεύουν περιουσίες Ασφαλιστικών ταμείων, τις κρατήσεις των εργαζομένων δηλαδή, να χαρίζουν δισεκατομμύρια στις τράπεζες, να επικαλούνται τις περιπτώσεις επίορκων και διεφθαρμένων υπαλλήλων, που οι ίδιοι καλλιέργησαν επί δεκαετίες, για να δικαιολογούν τη μεγαλύτερη επίθεση που έγινε ποτέ σε δυτική κοινωνία απέναντι στον κόσμο της εργασίας.
«Νόμιμο»  και το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα του δοτού Παπαδήμου το 2011, νόμιμα και όσα έπονται…
«Νόμιμο» οι φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, οι χαριστικές ρυθμίσεις για τους καναλάρχες και τους εργολάβους, νόμιμοι οι αποχαρακτηρισμοί δασών, διατηρητέων κτισμάτων και ό,τι άλλο από το δημόσιο πλούτο ανοίγει την όρεξη των κερδοσκόπων.
Κι εμείς;
Η Αριστερά η Ριζοσπαστική των κινημάτων, τι κινεί και τι ριζοσπαστικοποιεί, σε ποιες ρήξεις έρχεται πλέον με τη σαπίλα των μνημονιακών και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών;
Το ίδιο «νόμιμo» δεν είναι το δίκιο του αδικημένου, του εξαθλιωμένου, του εργαζόμενου, του λαού όταν θα κινηθεί εκτός της δικής τους νομιμότητας;
Νομιμοποιούμαστε πιστεύω να οργανωνόμαστε αμυντικά απέναντι στην καταστολή, όπως θα υποχρεωθούμε να κάνουμε αργά ή γρήγορα με τη Χρυσή Αυγή.
Νομιμοποιούμαστε να μην εξαντλούμαστε στην κοινοβουλευτική δουλειά -εξαιρετική κατά τα άλλα- και να γίνουμε ακτιβιστές αντίστασης.
Νομιμοποιούμαστε να κάνουμε επιτέλους κάποιες ενέργειες εκτός πολιτικής ορθότητας, όπως:
• Να αποχωρήσουμε από τη Βουλή προκαλώντας εκλογές, έστω και στις περιφέρειες μόνο που εκλέξαμε βουλευτές, με τη σιγουριά της αντίστασης ενός λαού στα νέα ψέματα της εγχώριας τρόικας.
• Να καταλάβουμε ταυτόχρονα 5-6 τράπεζες και να τις εκκενώσουμε από τους υπαλλήλους τους που μάλλον ευχαριστώ θα πουν.
• Να γράφουμε κάθε βράδυ παντού σε τοίχους, σε δημόσια κτίρια, στην άσφαλτο συνθήματα λευτεριάς και αντίστασης. Αυτό δεν είναι το μόνο όπλο επικοινωνίας, πέρα από τα μικρά βήματα στο internet, απέναντι στα χουντοκάναλα και τα παπαγαλάκια τους;
• Να γκρεμίσουμε οργανωμένα φράχτες αστυνομίας, γκισέ είσπραξης εφοριών, να αλυσοδεθούμε σε αυτά μπλοκάροντας τη λειτουργία τους, να δράσουμε με ακάλυπτα πρόσωπα μαζικά ως Robin Food σε σούπερ μάρκετ.
• Να αποκλείσουμε υπηρεσίες και λειτουργίες ενός κράτους-δυνάστη και εχθρού του πολίτη.
• Να περιφερόμαστε με μεγάφωνα σε όλες τις πόλεις σαν τα χωνιά του ΕΑΜ. Είναι πολύ διαφορετικές από τότε, πλέον οι συνθήκες;
• Να σαμποτάρουμε κάθε προσπάθεια του καθεστώτος να εδραιωθεί μέσα από εκδηλώσεις, φανφάρες, παρελάσεις, ομιλίες και εγκαίνια σαν Μαυρογιαλούροι. Εκεί να τους ταράξουμε με περικυκλώσεις, συνθήματα και ευφάνταστες παρεμβάσεις.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε αμέσως μετά τις εκλογές του Ιούνη, πως θα τους ταράξουμε στην νομιμότητα. Μάλλον μας τάραξαν αυτοί…
Επίκαιρο και κάθετο λοιπόν το «ή εμείς ή αυτοί»…

Σχόλια