- Τρέμει η διαπλοκή μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης. Ο κ. Παπαγγελόπουλος θα είναι αδυσώπητος μαζί της…
- Το νέο Yπουργικό Συμβούλιο είναι ενδεικτικό για το πώς εννοούμε το «νέο». Καμιά 20αριά υπουργοί και αναπληρωτές πρέπει να έχουν περάσει από ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.
- Πάει και το «ευέλικτο σχήμα» των 10 υπουργείων που θα ήταν φοβερή τομή στη διοίκηση και τη γραφειοκρατία… 14 υπουργεία και 46 μέλη έχει το νέο Υπουργικό Συμβούλιο.
- Πάντως, ενώ συζητάμε για τους υπουργούς και θέμα των ημερών έγινε ο Δ. Καμμένος, ο Ολλανδός Μάρτιν Φερβέι αναλαμβάνει καθήκοντα πρωθυπουργού της Task Force…
- Τι τα θέλω κι εγώ και γράφω; Έλεγα τον Ιούλιο: «Οι φίλοι που στηρίζουν την κυβέρνηση αλλά δεν θέλουν τον Πανούση, ας το ξανασκεφτούν. Μην το πουν ούτε του Παππά πως έχουμε Πανούση υπουργό Προ.Πο. Τα μνημόνια για να εφαρμοστούν χρειάζονται καταστολή και σε τέτοιες θέσεις τουλάχιστον Δένδια. Εντάξει, καλού-κακού, ας το πουν του Παππά». Μάλλον με διαβάζουν εκεί στο Μαξίμου και είπαν να βάλουν στρατιωτικό στο Προ.Πο αντί για καθηγητή…
- Γραμματέας στο υπουργείο Παιδείας η κ. Ξουλίδου των ΑΝΕΛ. Καλά ρε παιδιά, αυτή δεν είναι που είχε δηλώσει ότι είχε δει όραμα με τον άγιο Εφραίμ να της λέει τι να ψηφίσει στη Βουλή; Δεύτερη φορά Αριστερά, εκπληρώνονται τα οράματα για μια νέα κοινωνία…
- Και μια και λέμε για γραμματείς υπουργείων, ο εξάδελφος του πρωθυπουργού το είπε καθαρά: Ο λαός νομιμοποίησε το μνημόνιο. Από μικρό (στα κόλπα) μαθαίνεις την αλήθεια. Για όσους είχαν αμφιβολίες για το λόγο που έγιναν οι εκλογές. Είπε και κάτι άλλο, ότι η «μάζα» κρίνει τι είναι ηθικό και τι όχι! Ενίοτε και η μάσα, θα συμπλήρωνα. Και μη με πείτε λαϊκιστή, η «μάζα» έτσι μιλάει…
- Έχω διαβάσει αρκετές μετεκλογικές αναλύσεις από το χώρο της Αριστεράς. Βρίσκει κανείς ενδιαφέροντα πράγματα αλλά νομίζω ότι κυριαρχούν τα «εργαλεία» που χρησιμοποιήθηκαν και προεκλογικά. Βεβαιότητες, αυτοματισμοί της σκέψης, αναπαραγωγή του σχήματος περί πρωτοπορίας, υποτίμηση του λαϊκού παράγοντα. Νομίζω ότι χρειάζεται πιο ουσιαστικό σκύψιμο στην πραγματικότητα.
- Θυμάμαι από το 2011 μια ιδέα να προβάλλεται πολύ από κάποιους στην Αριστερά: Η ιδέα ήταν να συναντηθούν ο Παναγιώτης (Λαφαζάνης) ο Αλέκος (Αλαβάνος) και η μισή ΑΝΤΑΡΣΥΑ με βασικό πολιτικό στίγμα το «έξω από το ευρώ». Τι εκδηλώσεις γίνανε, τι «μυστικοί δείπνοι», μέχρι και ειδικές ομάδες πίεσης εντός οργανώσεων στήθηκαν για την προώθηση αυτής της ιδέας. Τελικά αυτή δοκιμάστηκε. Μάλλον με τους καλύτερους όρους που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Με τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ να έχει ψηφίσει ένα μνημόνιο και την τακτική της ηγεσίας του («όχι στη λιτότητα, μέσα στο ευρώ») να έχει αποτύχει και με μια πολυμελή ομάδα βουλευτών με όλα τα δικαιώματα του τρίτου κόμματος της Βουλής (προβολή από ΜΜΕ κ.λπ.). Αποδείχτηκε ότι τα πράγματα ήταν πιο σύνθετα και η διέξοδος που θα έδινε μια συνάντηση τάσεων της «υπαρκτής Αριστεράς» με μια αντι-ευρώ πλατφόρμα δεν είχε μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα, ήταν μάλλον ένα σχέδιο επί χάρτου. Καλό είναι, πάντως, να δοκιμάζονται τα διάφορα σχέδια, δεν είναι καθόλου κακό. Αρκεί να βγαίνουν και τα αναγκαία συμπεράσματα.
Σχόλια
