Οι κομπασμοί της κυβέρνησης για «ήσυχο καλοκαίρι» εξευτελίσθηκαν από τους αυγουστιάτικους, νεοθωμανικούς πανηγυρισμούς για την «απελευθέρωση της Κύπρου από τον Αττίλα» και από τη διακήρυξη για νέο εποικισμό της Αμμοχώστου. Βέβαια ομόψυχα και ομόφωνα οι πολιτικές ελίτ της χώρας διακηρύσσουν την αρχή «η Κύπρος αποφασίζει η Ελλάς συμπαραστέκεται» ως πρόσχημα της πλήρους εγκατάλειψης της Κυπριακής Δημοκρατίας στις τουρκικές απειλές και την αμφισβήτηση της ίδιας της υπόστασής της.
Αλλά και στο Αιγαίο και τη Θράκη δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι ήταν ένα ήσυχο καλοκαίρι. Δεν πέρασε μέρα που, τούρκοι αξιωματούχοι από τον Ερντογάν και τους υπουργούς του ως τον τελευταίο απόστρατο και αναλυτή, να μην επιτεθούν προσβλητικά και με σφοδρότητα στην Ελλάδα και «τις μαξιμαλιστικές επιθετικές πρωτοβουλίες της ενάντια στην Τουρκία». Και βέβαια, αυτή η συστηματική προσπάθεια εκφοβισμού, συνοδεύτηκε με καθημερινές προκλήσεις σε αέρα και θάλασσα στο Αιγαίο, με συστηματική υποστήριξη των δουλέμπορων των μεταναστευτικών ροών, με παρεμβάσεις στη Θράκη, με απειλές σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας.
Δεν είναι τυχαία όλα αυτά. Ούτε είναι δευτερεύουσας σημασίας προκλήσεις, ανάξιες απάντησης ή σχολιασμού. Είναι μέρος ενός ιδιότυπου υβριδικού πολέμου που έχει εξαπολύσει εδώ και χρόνια η Άγκυρα, στηριγμένη στην εκτίμηση ότι η διεθνής συγκυρία, η αποχώρηση δηλαδή των ΗΠΑ από την περιοχή και η ανοχή της γερμανικής Ευρώπης, αλλά και η υποχωρητικότητα και η ευπείθεια των Αθηνών στις υπαγορεύσεις της δυτικής συμμαχίας, ευνοούν τα επεκτατικά της σχέδια και καθιστούν δυνατή την κατίσχυσή της σε βάρος της χώρας ακόμα και χωρίς μια γενικευμένη σύγκρουση.
Εκκωφαντικές διαψεύσεις μιας εθελόδουλης πολιτικής
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επαίρεται ότι έχει μετατρέψει τη χώρα σε «βασικό πυλώνα σταθερότητας στην Ν.Α Μεσόγειο και σε «σύμμαχο πρώτης γραμμής» των ΗΠΑ, γεγονός που εξασφαλίζει δήθεν τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την ειρήνη στο Αιγαίο και την περιοχή.
Η πραγματικότητα διαψεύδει μια πολιτική που ακολουθείται από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια. Αν μείνουμε μόνο στα πρόσφατα, αξίζει να θυμηθούμε ότι στις δύο πρώτες συναντήσεις Μητσοτάκη-Ερντογάν (Σεπτέμβρης και Δεκέμβρης 2019), ο Έλληνας πρωθυπουργός εκτιμούσε ότι «θα ξεπεραστούν οι δυσκολίες». Για να ακολουθήσει βεβαίως η υπογραφή του τουρκολιβυκού συμφώνου που καταστρατηγούσε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και ακύρωνε κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, ακόμα και το δικαίωμα σε ΑΟΖ της Κρήτης. Λίγους μήνες αργότερα ξέσπασαν τα γνωστά επεισόδια στον Έβρο και ακολούθησε το περσινό θερμό καλοκαίρι.
Στην τρίτη συνάντηση τους (Ιούνιος 2021) συναποφασίστηκε το «ήπιο καλοκαίρι» και ακολούθησε ο εποικισμός της Αμμοχώστου. Και όλα αυτά μέσα στην εκκωφαντική σιωπή ΗΠΑ-Ε.Ε.-ΟΗΕ-ΝΑΤΟ και χωρίς την πρόθεση κατάθεσης ούτε καν ενός διαβήματος διαμαρτυρίας σε αυτούς τους οργανισμούς.
Η χώρα ετοιμάζεται να υπογράψει νέα αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ και ταυτόχρονα εισπράττει τη δυσπιστία αλλά και τη διπλωματική απομόνωση από χώρες που ανησυχούν για την πλήρη υπαγωγή των Αθηνών στους στρατηγικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ και Ισραήλ
Η Ελλάδα, ως χώρα πρώτης γραμμής, έχει ουσιαστικά μετατρέψει το έδαφος της σε ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην αποστολή περικύκλωσης της Ρωσίας. Οι ένοπλες δυνάμεις της «εκστρατεύουν» σε κάθε νατοϊκή άσκηση μέχρι τα σύνορα της Τουρκίας. Η χώρα ετοιμάζεται να υπογράψει νέα, πενταετούς διάρκειας, αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ με «αντάλλαγμα» ασφυκτικές πιέσεις για ικανοποίηση των αιτημάτων της Άγκυρας, συνεργασία και συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο κ.ά. Ταυτόχρονα εισπράττει τη δυσπιστία αλλά και τη διπλωματική απομόνωση από χώρες που ανησυχούν για την πλήρη υπαγωγή των Αθηνών στους στρατηγικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ και Ισραήλ.
Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν προκαλεί κατάπληξη η «αλλαγή πίστας» της Άγκυρας και η μετάβαση στα «ταραγμένα φθινόπωρα» με μπαράζ νέων επιθετικών δηλώσεων. Με έκδοση ΝΟΤΑΜ για στρατιωτικές ασκήσεις στο Κεντρικό Αιγαίο μέχρι τα ανοικτά της Σκύρου, με νέο πρόγραμμα ερευνητικών αποστολών νότια της Κρήτης και ανατολικά του Καστελόριζου, με εξαγγελίες νέων γεωτρήσεων στα κυπριακά θαλάσσια νερά.
Συναντίληψη η «αντίδραση» των Αθηνών
Απέναντι στη φθινοπωρινή τουρκική ατζέντα σε Αιγαίο και Κύπρο, η μόνη επίσημη ανακοίνωση των Αθηνών ήταν η διαπίστωση του Κ. Μητσοτάκη, ότι «υπάρχει συναντίληψη» Αθήνας και Άγκυρας για την αντιμετώπιση των νέων προσφυγικών ζητημάτων μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο Αφγανιστάν. Θα ήταν κακόγουστο αστείο να ερμηνεύσουμε τη στάση του Έλληνα πρωθυπουργού ως αυταπάτη. Πολύ περισσότερο όταν η Τουρκία, όπως άλλωστε κάνει κατά παράδοση, δεν άφησε κανένα περιθώριο παρανόησης δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να δεχθεί νέα κύματα μεταναστών και εκβιάζοντας την Ε.Ε. όχι μόνο για αύξηση των χρηματικών ενισχύσεων αλλά κυρίως για πολιτικές δεσμεύσεις ως προς το στρατηγικό της ρόλο σε ολόκληρη την περιοχή. Έτσι, δίπλα στην επεκτατική ατζέντα της Άγκυρας, θα ακολουθήσει κατά τα φαινόμενα ένα νέο κύμα μεταναστευτικών ροών.
Πολλοί άλλωστε στη χώρα μας (πολιτικοί, ινστιτούτα στρατηγικής σκέψης, ΜΚΟ, δικαιωματιστές της Αριστεράς κ.λπ.) έχουν «ευήκοα ώτα» για τη μετατροπή της χώρας σε χώρο μόνιμης στάθμευσης εξαθλιωμένων ανθρώπων σε άθλιες συνθήκες. Περισσότεροι είναι αυτοί που οραματίζονται τη χώρα ως οικόπεδο.
Το αν ευοδωθούν οι προσδοκίες μένει να αποδειχθεί.
