του Γιώργου Κυριακού
«Κύριε, όχι μ’ αυτούς.
Ας γίνει αλλιώς το θέλημά Σου».
Γ. Σεφέρης, «Υστερόγραφο»
Πρόταση Νάσου Ηλιόπουλου στον Δήμο Αθηναίων: μετονομασία της οδού Γλάδστωνος σε οδό Ζακ Κωστόπουλου. Μνήμες φθινοπώρου 2018. Μια δολοφονία στο κέντρο της Αθήνας, ενός ανθρώπου, που για κάποιο λόγο βρέθηκε σε ένα κατάστημα. Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος και γείτονες καταστηματάρχες δήλωσαν ότι τους επιτέθηκε. Η αστυνομία, συμπληρώνοντας το έργο τους έκανε ό,τι μπορούσε για να μη ζήσει. Το δικαίωμα μιας στοιχειώδους άμυνας έγινε δολοφονική εκδίκηση για όσα έχουν γίνει στο κέντρο. Υπέρ «αοράτων» ο Νάσος Ηλιόπουλος ώστε να καταστούν ορατοί μέσω της ονομασίας ενός δρόμου με το όνομα του δολοφονημένου με τραγικό τρόπο σε ένα μαγαζί, στη θέση ενός «φιλέλληνα» (υφυπουργού και υπουργού Πολέμου και Αποικιών, υφυπουργού και υπουργού Εμπορίου, Μέγα Θησαυροφύλακα, Κυβερνήτη των Ιονίων Νήσων, ηγέτη της Συμπολίτευσης στη Βουλή των Κοινοτήτων, Πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου, Μέγα Σφραγιδοφύλακα). Ήταν λίγο πιο προσεκτικός αποικιοκράτης από άλλους συναδέλφους του. Αβανταδόρικο, πιο εύκολη η αλλαγή ονομασίας σε ένα δρόμο που έτυχε να δολοφονηθεί ο Ζακ και σήμερα ονομάζεται Γλάδστωνος. Αν λεγόταν οδός Κολοκοτρώνη; Κανάρη; Ρήγα Φεραίου; Βελουχιώτη; Ζαχαριάδη; Λαμπράκη; Χμ… Δεν είναι η αλλαγή της ονομασίας, το ζήτημα, ούτε για την αποκατάσταση της μνήμης του Ζακ Κωστόπουλου που ανέλαβε ήδη η Στέγη του ιδρύματος Ωνάση. Είναι το πού αλληθωρίζει η ζυγαριά υπεράσπισης «αοράτων». Για τη δεξιά πλευρά, την ελληναράδικη, υπήρχε το δικαίωμα της αυτοάμυνας απέναντι σε έναν «ανώμαλο» και ναρκομανή (όπως τον κατονόμασαν ψευδώς). Στο κάτω-κάτω «ένας ντιγκιντάγκας λιγότερος».
ΜΝΗΜΕΣ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ 2018. Δολοφονείται ο Κωνσταντίνος Κατσίφας στις 28 Οκτωβρίου από το ίδιο το αλβανικό κράτος στο χωριό του, το Μπουλεράτι (ούτε «λογίως» Βουλιαράτες, ούτε «αλβανιστί» Bulerat το ονοματίζουν «πάνω»). Τη ημέρα της γιορτής στο επίσημο κοιμητήριο των Ελλήνων στρατιωτών του ’40 ενάντια στον ιταλικό φασισμό. Δεκάδες ένστολοι δολοφόνοι, με πλήρη αλεξίσφαιρη περιβολή δολοφονούν τον άοπλο κι εντελώς ακάλυπτο (εκείνη τη στιγμή) Κωνσταντίνο σε έναν ολόγυμνο λόφο, μισή ώρα μακριά από το σπίτι του. Την προηγούμενη εβδομάδα ο Τσαβούσογλου είχε δώσει οδηγία στον Έντι Ράμα για την ανατροπή του κλίματος «συνεργασίας» διαμέσου EXXON MOBIL και αδελφές εταιρίες. Όπως μάθαμε μετά την παραίτησή του, ο παλιός κούτβης Νίκος, μας είχε «χαρίσει» ένα θαλάσσιο «οικόπεδο σαν τη Θεσσαλία», στο Ιόνιο. Ας αφήσουμε την Αλβανία στην τουρκοΝΑΤΟϊκή τάξη πραγμάτων κι ας επιστρέψουμε στην αριστερή κυβέρνηση που προστατεύει τους «αόρατους» – από εκεί και ο Νάσος. Το αστυνομικό της παρακράτος τον κατονόμασε ψευδώς «έμπορο ναρκωτικών», φασίστα, εθνικιστή τρομοκράτη. Η ελληνική antifa σε σύμπνοια με το αλβανικό κράτος και τους παρακρατικούς εδήλωνε αντίστοιχα: «ένας φασίστας λιγότερος». Ο Αλέξης έστειλε επιστολή στη μάνα του Ζακ την περίοδο που ακόμα το σώμα του Κωνσταντίνου Κατσίφα περιφερόταν στα Τίρανα. Στη μάνα του Κατσίφα ούτε συλλαβή. Ο Κατσίφας αποκαταστάθηκε από τη δεξιά, αυτή που μισεί το διαφορετικό, τους «αόρατους» στην Ελλάδα-όχι τους «αόρατους» Έλληνες (ελληνόφωνους τους ονομάζουν οι προοδευτικοί) της Αλβανίας. Άλλο ένα καντάρι «ανθρωπισμού» «μόνο για Έλληνες». Που καταπιέζονται από το αλβανικό κράτος και παρακράτος, για το περιουσιακό της Χιμάρας, για τη δολοφονία του Κατσίφα, για τη σκύλευση του σώματός του επί ένα 10ήμερο, για τις ανακοινώσεις των non person, για την μη έκδοση πορίσματος ύστερα από ένα χρόνο από τη δολοφονία…
Η οδός απ’ την Ομόνοια μέχρι το Μπουλεράτι στη Δρόπολη, ένα πακέτο τσιγάρα ο δρόμος. Ένα κεράκι για τον Ζακ Κωστόπουλο, ένα κεράκι για τον Κωνσταντίνο Κατσίφα…
Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ κινδυνεύει από μια αισχρή, χειριστική και εργαλειακή αντίληψη, με προφάσεις που μοιάζουν να έρχονται από ιδανικές στιγμές της ιστορίας: τους εθνικούς και τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες. Κινδυνεύει από αυτές τις δράκες που διχάζουν την κοινωνία σε «πατριώτες» και «προδότες», σε «φασίστες» και «αντιφασίστες» από την άλλη πλευρά. Από τους δεξιούς πατριώτες που περιμένουν ως κοσμοπολίτες από το δυτικό καπιταλισμό την εθνική δικαίωση και από τους αριστερούς, αντιεξουσιαστές της Δικαιωλάνδης. Ο ανθρωπισμός κινδυνεύει από αυτούς που βολικά διαχωρίζουν, όχι μόνο θεωρητικά, το εθνικό από το κοινωνικό-ταξικό ζήτημα αλλά πατεντάρουν συσκευασίες τους για να τις πουλάνε στο ντόπιο και διεθνές «γιουσουρούμ για ένα κουστούμ». Κινδυνεύουν με έκλειψη οι βαλκανικές κοινωνίες μας, οι βαλκανικές χώρες μας, οι βαλκανικές πατρίδες μας, οι βαλκανικές «φαντασιακές» μας «κοινότητες» όπως τις κατονομάζουν οι μεταμοντέρνοι. Κοιτάς από τη Δύση κι έρχονται οι σταυροφόροι με τα δάνεια και τα θεσμικά πακέτα. Η χώρα σου «οικόπεδο και αποικία» για τον αποκλεισμό της Ρωσίας, για την εκμετάλλευση των ΑΟΖ, για τη δημιουργία προκεχωρημένων φυλακίων… Κοιτάς από την Ανατολή και βλέπεις την απειλή να έρχεται υπενθυμίζοντας την ανάκτηση της πίσω αυλής του οθωμανικού μεγαλείου και τις ειρηνευτικές επιχειρήσεις του ’74 – από εκεί και ο «κλάδος ελαίας» που πρόσφεραν στο συριακό Κουρδιστάν, στο Αφρίν. Κοιτάς μέσα στη χώρα σου και βλέπεις την ελίτ, το τριπολικό κόμμα της παγκοσμιοποίησης, τους νεοφαναριώτες να σέρνουν το χορό του διχασμού. «Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο» έγραφε το 1930 ο Αλεξανδρινός μας ραψωδός.
Η οδός απ’ την Ομόνοια μέχρι το Μπουλεράτι στη Δρόπολη, ένα πακέτο τσιγάρα ο δρόμος. Ένα κεράκι για τον Ζακ Κωστόπουλο, ένα κεράκι για τον Κωνσταντίνο Κατσίφα…
