Είναι, πλέον, ζήτημα επιβίωσης της χώρας και του λαού μας η απεμπλοκή από το Μνημόνιο και η μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους ως χρέους του ελληνικού λαού, η ριζοσπαστική επαναδιαπραγμάτευσή του, χωρίς όρους, η εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών, η αναπτυξιακή, παραγωγική, οικολογική ανασυγκρότηση της χώρας και η ρήξη με τις πολιτικές της Ε.Ε., της ΟΝΕ και του ευρώ.
Στις πρόσφατες εκλογές ο δικομματισμός είχε σοβαρές απώλειες λόγω της συνολικής ανόδου της Αριστεράς και του μεγάλου ποσοστού της αποχής, των άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων.
Οι συνδυασμοί της Αριστεράς έφτασαν, πανελλαδικά, αθροιστικά στο 23%, λόγω κυρίως της σημαντικής ανόδου του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η άθροιση των δυνάμεων μιας κατακερματισμένης Αριστεράς, παρ’ ότι σήμερα φαίνεται ως πολιτικά αυθαίρετη πράξη, επιβεβαιώνει την πολιτική εκτίμηση, πως, εάν κατορθώσει να συμπαραταχθεί με τη δυναμική που θα δημιουργήσει, μπορεί να αμφισβητήσει σοβαρά το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα.
Το νέο στοιχείο αυτών των εκλογών ήταν ότι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν προσήλθε στις κάλπες ή επέλεξε το λευκό και το άκυρο. Αυτό το φαινόμενο απαιτεί σοβαρή ανάλυση, γιατί μπορεί να εκφράζει αποδοκιμασία για το Μνημόνιο, τις κυβερνητικές πολιτικές και το δικομματισμό, αλλά μπορεί να εκφράζει και υπαρκτές τάσεις γενικευμένης αποπολιτικοποίησης.
Η αποχή, βεβαίως, τα άκυρα και τα λευκά δεν αφορούν μόνο το κατεστημένο πολιτικό σκηνικό. Αφορούν μ’ ένα διαφορετικό τρόπο και την Αριστερά και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσίασε στασιμότητα και δεν μπόρεσε να εκφράσει πολιτικά την διάχυτη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή, εν μέσω μάλιστα, βαθιάς κρίσης, επιλογών πρωτοφανούς λεηλασίας και κάμψης του δικομματισμού.
Πολυδιάσπαση και «εμφύλιος»
Η βασική αιτία που η Αριστερά δεν μπορεί να εκφράσει ένα πολύ ευρύτερο λαϊκό και πλειοψηφικό ρεύμα για την προοδευτική αναγέννηση της χώρας, είναι η πολυδιάσπασή της και ο ιδιόμορφος «εμφύλιος» ανάμεσα στις δυνάμεις της!
Η εμφάνιση του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ με δύο ξεχωριστά ψηφοδέλτια στην Περιφέρεια Αττικής -την οποία θα μπορούσαμε να είχαμε αποτρέψει και να πάμε σε μία ενωτική συνθετική λύση- δημιούργησε κλίμα ανυποληψίας και απογοήτευσε τον κόσμο της Αριστεράς, ο οποίος κράτησε αρνητική στάση απέναντι και στα δύο. Επηρέασε αρνητικά τα αποτελέσματα των ψηφοδελτίων που στήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλη τη χώρα, έστρεψε σε μαζική κλίμακα ψηφοφόρους του σε άλλα ψηφοδέλτια της Αριστεράς, στο λευκό και το άκυρο.
Η επαναπροσέγγιση του κόσμου αυτού απαιτεί μια τεράστια και επίμονη προσπάθεια, ώστε ο χώρος μας να ανακτήσει τη χαμένη αξιοπιστία, σοβαρότητα και σταθερότητα στην πορεία του.
Στον ΣΥΝ αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναληφθούν θαρραλέα οι πολιτικές ευθύνες και να γίνει η αναγκαία αυτοκριτική για λαθεμένες επιλογές και χειρισμούς που μας οδήγησαν σε νέα κρίση.
Θα πρέπει, άμεσα, να αναληφτούν ειλικρινείς ενωτικές πρωτοβουλίες που να απευθύνονται, χωρίς προσχηματικούς αποκλεισμούς, σε όλες τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ για την αποκατάσταση της συνοχής του, την επαναθεμελίωση και τη διεύρυνσή του ως μια αποτελεσματική και φερέγγυα αριστερή πολιτική συμμαχία που να εμπνέει σταθερότητα, εμπιστοσύνη και διαθεσιμότητα για κοινές δράσεις, μακριά από άγονους ανταγωνισμούς.
Η πρωτοφανής, ιστορικά, επίθεση που τα λαϊκά στρώματα και η νεολαία δέχονται από την κυβέρνηση, την τρόικα και το κεφάλαιο, επιβάλλουν την κοινή δράση και συμπόρευση της Αριστεράς.
Μια συμπαραταγμένη μαχόμενη Αριστερά, με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα αριστερής απάντησης στην κρίση, θα απελευθέρωνε και θα ριζοσπαστικοποιούσε με κινηματικούς όρους κοινωνικές δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ, θα έδινε ώθηση στο εργατικό-λαϊκό κίνημα και θα συνέβαλε στη διαμόρφωση ενός μαζικού λαϊκού κινήματος που θα άλλαζε τους συσχετισμούς. Θα μπορούσε, επίσης, να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και να δώσει λύση και στο επίπεδο της διακυβέρνησης του τόπου σε προοδευτική και σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Αναγκαίο ένα διευρυμένο αριστερό μέτωπο
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πρωτοστατήσει στη συγκρότηση ενός διευρυμένου αριστερού μετώπου. Να πάρει με συγκεκριμένο σχεδιασμό και σοβαρότητα ενωτικές πρωτοβουλίες για κοινές δράσεις και συμπόρευση προς όλες τις αριστερές δυνάμεις. Να ενισχύσει τα όποια πρώτα ελπιδοφόρα βήματα διαλόγου και κοινής δράσης αναπτύσσονται αυτή την περίοδο.
Η ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών απαιτεί πολιτικό σχέδιο και στόχους που είναι αναγκαίο να στηριχθούν από ένα μαζικό, ενωτικό, αποτελεσματικό εργατικό κίνημα που θα αντιπαλεύει τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα.
Η συνδικαλιστική Αριστερά πρέπει, άμεσα, να συντονίσει τη δράση και την παρέμβασή της. Η διαμόρφωση ενός ελάχιστου πλαισίου διεκδικήσεων, η ενίσχυση των μαζικών διαδικασιών βάσης, η προσπάθεια ανατροπής των αρνητικών συσχετισμών σε όλη την έκταση του συνδικαλιστικού κινήματος, η αναζωογόνηση, του κύτταρου του εργατικού κινήματος, των πρωτοβάθμιων σωματείων, η διεύρυνση, η ενίσχυση και η δημοκρατική λειτουργία του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων είναι σήμερα αναγκαία όσο ποτέ για τη συγκρότηση ενός νέου ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να προλάβει κοινωνικές εκρήξεις και να θωρακίσει τις αντεργατικές πολιτικές της θ’ επιδιώξει, το επόμενο διάστημα, μνημονιακή συναίνεση και συνεργασία με «πρόθυμες» δυνάμεις από τα δεξιά ή τα «αριστερά» της.
Έχει διαμορφωθεί ένα μεταβατικό πολιτικό σκηνικό στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αναγκαία ανασυγκρότησή του, θα πρέπει να βάλει τη σφραγίδα του με την επιστροφή του στο κοινωνικό πεδίο, την ενεργή παρουσία του στους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, με τη συμβολή του στην οικοδόμηση ενός νέου ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, με τις εναλλακτικές προτάσεις του και κυρίως τις ενωτικές πρωτοβουλίες του προς ΟΛΕΣ τις δυνάμεις της Αριστεράς.
