Ανοίξαμε και σας περιμένουμε… Της Δέσποινας Κουτσούμπα
Δέκα χιλιάδες (10.000) τουρίστες περιμένουν έξω από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου της Ακρόπολης. Όχι, δεν είναι τα στίφη των τουριστών που κατέκλυσαν τη χώρα, είναι η βιασύνη τριών κρουαζιερόπλοιων που κατέφτασαν ταυτόχρονα και θέλουν οπωσδήποτε να εξυπηρετηθούν όλοι οι «πελάτες» τους (δυστυχώς στην κρουαζιέρα πρόκειται για πελάτες και όχι για επισκέπτες) ταυτόχρονα. Κάτι που δεν είχε προβλέψει ο αρχιτέκτονας της Ακρόπολης. Κι έτσι η Ακρόπολη έχει «χωρητικότητα» περίπου 3.000 επισκέπτες ανά ώρα, αν δεν θέλουμε να είναι σαν τον Ηλεκτρικό σε ώρα αιχμής ή αν δεν θέλουμε να υπάρχουν ατυχήματα στα Προπύλαια (κι αυτός ο αρχιτέκτονας, τόσο στενά τα έκανε πια;).
Οι τουρίστες περιμένουν για περισσότερο από μία ώρα για να μπουν, καθώς οι φύλακες του χώρου φροντίζουν να υπάρχει η σωστή ροή. Άραγε, σε πόση ώρα θα μπορούσαν να «χωρέσουν» από μια πόρτα, ούτε καν αρχαιολογικού χώρου αλλά γηπέδου, 10.000 άνθρωποι; Τι συμβαίνει στα Μουσεία της «πολιτισμένης Δύσης» και πόση ώρα περιμένεις για να μπεις στο Λούβρο, το Βατικανό ή το Μουσείο της Περγάμου, αν δεν έχεις κλείσει ραντεβού;
Κι όμως, το περιστατικό γίνεται είδηση. Και αφορμή για συσκέψεις και επιτροπές για να «λυθεί» το πρόβλημα. Ποιο πρόβλημα; Μα εδώ είναι η ουσία: Το «πρόβλημα» που παρουσιάστηκε ως αναγκαίο για επίλυση δεν είναι πώς θα μπει μια τάξη στις επιχειρήσεις της κρουαζιέρας ώστε να προσέρχονται στην Ακρόπολη και σε άλλα μνημεία με προκαθορισμένο ραντεβού, ώστε να μην υπάρχει αυτός ο συνωστισμός και η ταλαιπωρία. Το «πρόβλημα» που πρέπει να επιλυθεί είναι πώς θα πάρουν αυτό που θέλουν αυτοί οι… ευεργέτες του τόπου (οι εταιρίες κρουαζιέρας, ντε). Η λογική του ιθαγενούς σε όλο της το μεγαλείο!
Από την έλευση του Μνημονίου, από τις «επιθεωρήσεις της τρόικας» που αναγγέλλονται σαν τρομοκρατικά χτυπήματα, από τις επισκέψεις των κυβερνητικών στο εξωτερικό όπου θα τους «τραβήξουν το αφτί» και από την εκποίηση των ασημικών της χώρας στους «ξένους, που θα έρθουν να φέρουν την ανάπτυξη», μέχρι την είσοδο της Ακρόπολης, η νέα «μεγάλη ιδέα» του ελληνισμού είναι μία και σαφής: να γίνουμε άξιοι υπηρέτες. Πόσο εύκολα οι εποχές της «ισχυρής Ελλάδας» και του «ισότιμου εταίρου» έδωσαν τη θέση τους στον «χρεωμένο λαό» που είναι υποχρεωμένος να βγάλει το σκασμό και να υποκύψει σε ό,τι του ζητούν οι δανειστές, οι υποψήφιοι επενδυτές, ακόμη και τα e-mails της τρόικας…
Πρέπει να τους εξυπηρετήσουμε. Να μείνουν ευχαριστημένοι. Να ξανάρθουν με τα λεφτά τους. Δεν σας θυμίζει κάτι από παλιές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, με τη Ρένα Βλαχοπούλου ή τον Κώστα Βουτσά να επιδίδονται σε ασκήσεις εξυπηρέτησης Αράβων πολυεκατομμυριούχων; Θα ήταν αστείο να μας σκεφτούμε στη σειρά να παίρνουμε ως δώρο κι από ένα ρολογάκι για τις υπηρεσίες μας, αν δεν ήταν τραγικό το γεγονός ότι αυτό ακριβώς είναι που μας ζητάνε να κάνουμε!
Δεν μπορούμε να έχουμε μεροκάματα, αυτό διώχνει τους ξένους επενδυτές. Δεν μπορούμε να έχουμε Παιδεία και Υγεία: Δεν μπορούν οι δανειστές να δίνουν το ζεστό τους χρήμα για να τα ξοδεύουμε σε βιβλία.
Δεν μπορούμε να έχουμε βιότοπους, παραλίες προσιτές σε όλους, αρχαιολογικούς χώρους στους οποίους δεν μπορούν να χτίσουν οι επενδυτές. Δεν μπορούμε να τους ενοχλούμε με περιττές γραφειοκρατίες όπως οι απαιτήσεις της Επιθεώρησης Εργασίας, του ΙΚΑ, των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις, μπορούμε μόνο να λέμε «ευχαριστώ».
Κι εμείς και η Ακρόπολη όμηροι και ιθαγενείς. Ώς πότε;
