Επιστολή της συζύγου του Μουμία Αμπού Τζαμάλ: Αφήστε τον ελεύθερο τώρα!

Συνεχίζεται η μάχη που δίνει το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης για να σώσει τον Μουμία Αμπού Τζαμάλ, τον γνωστότερο ίσως πολιτικό κρατούμενο των ΗΠΑ, από τα νύχια ενός εκδικητικού συστήματος το οποίο επιδιώκει τη φυσική του εξόντωση. Παρά την κρίσιμη κατάσταση της υγείας του, οι αμερικανικές αρχές διέταξαν την επιστροφή του από την εντατική νοσοκομειακή μονάδα στο αναρρωτήριο της φυλακής, ενώ μέχρι στιγμής αρνούνται να του παράσχουν ειδικευμένη ιατρική φροντίδα. Μάλιστα την πρώτη μέρα της επιστροφής του στη φυλακή τον τάισαν… ζυμαρικά, με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί και πάλι το ζάχαρο σε επικίνδυνα επίπεδα. Δημοσιεύουμε σήμερα μεγάλο μέρος της ανοιχτής επιστολής-έκκλησης που δημοσιοποίησε στις 5 Απριλίου η Ουαντίγια Τζαμάλ, σύζυγος του Μουμία.

Ήρθε η ώρα να πάψετε να προσπαθείτε να σκοτώσετε τον άντρα μου!

Της Ουαντίγια Τζαμάλ

Φτάνει πια! Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου, και στις 24 Απριλίου είναι τα 61α γενέθλια του Μουμία. Όμως σήμερα ο σύζυγός μου βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση σε ένα κελί στο αναρρωτήριο των φυλακών Mahanoy. Θέλουμε τον Μουμία ελεύθερο και στο σπίτι του!

Αυτό το βρώμικο σύστημα έχει κάνει πολλές απόπειρες κατά της ζωής του συζύγου μου, παρότι το μοναδικό του έγκλημα είναι ότι στις 9 Δεκεμβρίου 1981 επέζησε από έναν πυροβολισμό αστυνομικού στο στήθος, που διαπέρασε τα πνευμόνια και το συκώτι του. Είναι αθώος για τη δολοφονία του αστυνομικού Ντάνιελ Φόκνερ, και όλοι οι αστυνομικοί που ήταν παρόντες το γνωρίζουν. Ο Μουμία δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο για ένα φόνο που δεν διέπραξε.

Για πάνω από 30 χρόνια ο σύζυγος μου ήταν σε καθεστώς απομόνωσης στην πτέρυγα μελλοθανάτων, κλεισμένος σε ένα μικροσκοπικό κελί σχεδόν 24 ώρες το 24ωρο. Αλλά και τα τρία τελευταία χρόνια, που βρίσκεται σε «κανονική» φυλακή, δεν έχει λάβει τη φροντίδα που απαιτεί η υγεία του. Παρουσίασε δερματική πάθηση που έχει επεκταθεί σε όλο του το σώμα, του χορήγησαν θεραπεία στην οποία ήταν αλλεργικός, εκδήλωσε πνευμονία και τη Δευτέρα 30 Μάρτη έπαθε διαβητικό σοκ, με το ζάχαρο στο αίμα του να αγγίζει τα οριακά ύψη των 779 μονάδων. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου τον έβαλαν στην εντατική μονάδα.

Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων στην πτέρυγα των μελλοθανάτων, και σήμερα στην πτέρυγα του αργού θανάτου, ο Μουμία έχασε τη μητέρα του, την αδελφή του, έναν αδελφό, τη μητέρα μου, τον πατέρα μου και το κοριτσάκι μας, την Goldii, που αγωνιζόταν για την απελευθέρωσή του μέχρι το τέλος της ζωής της. Είθε ο Αλλάχ να ευλογήσει και να αναπαύσει τις ψυχές τους!

Η διοίκηση των φυλακών δεν εδέησε καν να με ενημερώσει για τη μεταφορά του συζύγου μου στο νοσοκομείο. Το έμαθα από τη Rachel Wolkenstein, και τηλεφώνησα η ίδια για να μάθω τι συνέβη και πού είχαν μεταφέρει τον Μουμία. Στη συνέχεια, η διοίκηση των φυλακών εμπόδιζε την επίσκεψή μου στο νοσοκομείο, μέχρι να κατακλυστεί από διαμαρτυρίες μετά τη διεθνή κινητοποίηση που ξεσηκώθηκε. Έξω αλλά και μέσα στο δωμάτιο του Μουμία υπήρχαν φρουροί. Σοκαρίστηκα από την κατάστασή του: είχε χάσει πάνω από 20 κιλά, ήταν αδύναμος, μετά βίας μπορούσε να ανασηκώσει και να κρατήσει όρθιο το κεφάλι του, δεμένος με χειροπέδες σε μια καρέκλα, με προβλήματα αναπνοής και ξερό στόμα. Του μετέφερα το κύμα της αγάπης και της συμπαράστασης και του είπα ότι ο κόσμος παρακολουθεί με αγωνία την περιπέτειά του…

Ο διοικητής των φυλακών υποσχέθηκε ότι ο Κιθ, εγώ και άλλα μέλη της οικογένειας θα μπορούσαμε να επισκεφθούμε πάλι τον Μουμία την επόμενη ημέρα. Όταν όμως φθάσαμε εκεί, μας το αρνήθηκαν με επιχείρημα τον νέο «κανονισμό Μουμία»: ότι ένας κρατούμενος δικαιούται μόνο μία επίσκεψη την εβδομάδα. Μετά από νέες κινητοποιήσεις, η φυλακή επέτρεψε στο μεγαλύτερο γιο του Μουμία, τον Τζαμάλ Χαρτ, που είχε οδηγήσει πάνω από 600 χιλιόμετρα για να έρθει, και τον μικρότερο αδελφό του, Μπιλ Κουκ, να τον επισκεφθούν. Περιέγραψαν την κατάσταση του Μουμία ως χειρότερη από την προηγούμενη ημέρα.

Ο Τζαμάλ και εγώ συζητήσαμε με τους θεράποντες ιατρούς και τη νοσοκόμα της εντατικής. Όταν τους ρωτήσαμε, οι υπεύθυνοι του νοσοκομείου παραδέχθηκαν ότι δεν διέθεταν κάποιον ειδικό για περιπτώσεις διαβήτη. Εκείνο το πρωί το ζάχαρό του παρέμενε στα πολύ υψηλά επίπεδα του 333. Ο θεράπων ιατρός μας είπε ότι χρειαζόντουσαν το κρεβάτι του στην εντατική μονάδα για άλλους ασθενείς! Αλλά ο νεφρολόγος μας είπε ότι θα υπέβαλε σε εξετάσεις το σύζυγό μου το επόμενο πρωί για να κρίνει κατά πόσον τα νεφρά του λειτουργούσαν σωστά. Εντούτοις, μόνο λίγες ώρες μετά, χωρίς να μας ενημερώσουν, ο Μουμία μεταφέρθηκε πίσω στη φυλακή, χωρίς επίσημη ιατρική διάγνωση ή κάποιο σχέδιο για τη θεραπεία του. Επέστρεψε στη φυλακή με 39 πυρετό, υπό τη «φροντίδα» των ίδιων ανθρώπων που είχαν επίγνωση της κατάστασής του επί εβδομάδες και δεν όρισαν κάποια θεραπεία για το πρόβλημα προτού καταρρεύσει και εκδηλώσει διαβητικό σοκ.

Εδώ πια μιλάμε για εκτέλεση μέσω ιατρικής «αμέλειας» και κακομεταχείρισης. Απευθύνομαι σε όλους τους ανθρώπους όπου γης, που έχουν δείξει την αγάπη και τη στήριξή τους στον Μουμία όλα αυτά τα χρόνια, και παρακαλώ: Δράστε τώρα! Ο Μουμία πρέπει να ζήσει! Ας αγωνιστούμε για να έχει την ιατρική φροντίδα που χρειάζεται, αλλά και για να αποφυλακιστεί και να γυρίσει ελεύθερος στο σπίτι του!

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!